Ομιλία Αντώνη Τριφύλλη στην ημερίδα του Κύκλου Ιδεών για την Εθνική Ανασυγκρότηση «60 χρόνια μετά τη Συνθήκη της Ρώμης: Η Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση ξανά σε δοκιμασία»
Είπε κάτι ο Δημήτρης Κούρκουλας και ήθελα να το συμπληρώσω, γιατί ίσως δεν είναι γνωστό σε όλους. Από την τελευταία έρευνα που έκανε η διαΝΕΟσις σχετικά με το τι πιστεύουν οι Έλληνες, το 60% των ερωτηθέντων απάντησε ότι η Ευρώπη κερδίζει από την ένταξη της Ελλάδος. Αυτό δεν είναι ανέκδοτο. Το ανέκδοτο είναι τώρα. Το 80% των αγροτών πιστεύει ότι η Ευρώπη θα κερδίσει.
Υπάρχουν τρία σενάρια βασικά στο τραπέζι. Τα δυο είναι τα γνωστά, το τρίτο είναι λιγότερο γνωστό. Το πρώτο, ας το πούμε, ότι είναι αυτό της καρδιάς μας. Όλοι εδώ, οι περισσότεροι από εδώ, εκτός από κάτι δημοσιογράφους, παλιούς φίλους που τους βλέπω εδώ, είναι υπέρ της ομοσπονδίας της Ευρώπης.
Τουλάχιστον εδώ στο τραπέζι είναι η Ευρώπη της ομοσπονδίας. Δεν είναι ώριμα τα πράγματα. Το είχε πει πριν 60 χρόνια ο Μονέ όταν μίλησε για περιορισμένες συνεργασίες μέσα στα πλαίσια κλπ. Τα είχε πει ο Ντελόρ το 2005 σε μια συνέντευξη που του είχα πάρει, ότι θα προχωρήσουμε έτσι με την Ευρώπη των πολλαπλών ταχυτήτων, ή με διάφορα ονόματα. Και μάλλον αποκλείεται για την ώρα να ζήσουμε την Ευρώπη των ονείρων μας, δηλαδή την Ομοσπονδία δεν θα την ζήσουμε αυτή τη στιγμή εμείς.
Να προχωρήσουμε στους ομόκεντρους κύκλους στους οποίους θα χωράνε όλοι.
Η δεύτερη πιο ρεαλιστική είναι αυτή των πολλαπλών ταχυτήτων που από την αρχή φαινόταν ότι προς τα εκεί πάμε, όχι μόνο γιατί υπάρχει και λειτουργεί ήδη σε σχέση με το ευρώ, σε άλλες τρεις λιγότερης σημασίας συμφωνίες που συμμετέχουν ορισμένα κράτη και άλλα δεν συμμετέχουν. Αλλά και γιατί εν πάση περιπτώσει υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα σε σχέση με τα νομικά της κοινότητας.
Δεν είναι εύκολο πράγμα να προχωρήσουμε σε οποιαδήποτε συνεργασία εάν δεν ξεπεράσουμε, και αυτή είναι η εντολή που έχουν πάρει οι υπηρεσίες να δουλέψουν κατά κύριο λόγο ό,τι προτάσεις γίνουν στους πέντε τομείς που ανέφερα, κοινωνικά, άμυνα, ΟΝΕ κλπ. ό,τι και αν δουλέψουν, να βρούνε ένα τρόπο να μην υπάρχει ψηφοφορία εκτός Βουλής. Δύσκολο. Πάρα πολύ δύσκολο το εγχείρημα.
Υπάρχουν και μερικοί μύθοι. Κι εδώ όταν λέμε για άμυνα, είναι φανερό πια ότι δεν εννοούν άμυνα όπως τη θέλαμε εμείς πάντοτε. Εννοούν άλλο πράγμα. Και αυτό φάνηκε και από την τελευταία επίσκεψη της Μέρκελ στον Τραμπ, όταν δέχτηκε δεν ξέρω εάν έγινε αρκετά γνωστό στον Τύπο, αλλά πάντως εν πάση περιπτώσει είπε ότι εμείς δεν θα έχουμε αντίρρηση να πάμε στο 2% μέχρι το 2024, που σημαίνει ότι είναι έτοιμη να πληρώσει.
Το ΝΑΤΟ είναι μια πολύ ακριβή ιστορία για να φτιάξει η Ευρώπη στρατό. Είναι πολύ φθηνό για όλους να πληρώσει το 2%. Εμείς το πληρώνουμε ήδη ως Ελλάδα και να καλυφθούμε πίσω από το ΝΑΤΟ. Δεν υπάρχει δηλαδή περίπτωση…. Ας ξεχάσουμε το στρατό, κατά τη γνώμη μου. Ωστόσο υπάρχουν δυο άλλοι τομείς που θα δουλευτεί ως προς το στρατιωτικό μέρος της Ευρώπης είναι η στρατιωτική βιομηχανία για προφανείς λόγους και τα σύνορα. Δηλαδή η αστυνόμευση. Αυτά που γίνονται τώρα σε μεγαλύτερη έμφαση.
Θα έχετε ακούσει για να πάμε στο άλλο θέμα, το ανέκδοτο του συγγραφέα του βιβλίου πώς να πετύχετε την αποτυχία σας, θα το έχετε ακούσει ενδεχομένως αυτό το ανέκδοτο. Χρησιμοποιείται συχνά από δημοσιογράφους των FINANCIAL TIMES και άλλων σοβαρών εφημερίδων, όπως το ΒΗΜΑ και λέει το εξής: είναι ένας μεθυσμένος ο οποίος κάθεται κάτω από μια λάμπα σε μια πλατεία και ψάχνει σκυμμένος. Ψάχνει, ψάχνει και ψάχνει και σε λίγο ένας αστυνομικός πλησιάζει και αφού τον κοιτάει λίγη ώρα, του λέει τι ψάχνετε; Λέει αυτός τα κλειδιά μου. Να ψάξω και εγώ λέει ο αστυνομικός. Ψάχνουν, ψάχνουν, ψάχνουν. Κάποια στιγμή λέει ο αστυνομικός, είστε βέβαιος ότι τα χάσατε εδώ τα κλειδιά σας; Λέει όχι. Πού τα χάσατε; Να, εκεί, δείχνει σε ένα σημείο. Και γιατί δεν ψάχνετε εκεί; Μα, δεν έχει φως εκεί.
Ας δούμε λοιπόν λίγο όλη αυτή την κατάσταση από μια άλλη σκοπιά. Από τη σκοπιά του μεθυσμένου σε κάποιο άλλο σημείο που είναι αφώτιστο σήμερα. Δεν το φωτίσαμε. Δηλαδή τις ισορροπίες της παγκόσμιας οικονομίας, των παγκοσμίων δυνάμεων σε αυτό το επίπεδο.
Δεν συμφέρει στις μεγάλες δυνάμεις τις ευρωπαϊκές να διαλυθεί το ευρώ.
Κατά τη γνώμη μου για να είμαι σύντομος, υπάρχουν δυο πολύ μεγάλα ζητήματα πέρα από όλα τα άλλα τα οποία κατέγραψε στο Νταβός η περίφημη ετήσια έκθεση για τις παγκόσμιες προκλήσεις, τα επόμενα 10 χρόνια. Το ένα είναι το ζήτημα της άμυνας. Βρισκόμαστε σε ένα κόσμο 50 περίπου πόλεμοι συμβαίνουν αυτή την εποχή. Έχουν να συμβούν τόσοι πολλοί πόλεμοι διάσπαρτοι από τους ελληνιστικούς χρόνους.
Υπερβάλω ίσως, αλλά εγώ τουλάχιστον δεν βλέπω άλλο αντίστοιχο. Η δε αύξηση των στρατιωτικών δαπανών, μέσα σε μια χρονιά εκτινάχθηκε παγκοσμίως στο 16%. Συνεπώς ζούμε σε ένα κόσμο που η άμυνα καθίσταται σημαντικό στοιχείο για τη σταθεροποίηση του συστήματος διεθνώς.
Το δεύτερο θέμα είναι ο πληθυσμός, το δημογραφικό. Εάν σήμερα η Ευρώπη είναι η μεγαλύτερη οικονομική δύναμη, από τις μεγάλες δυνάμεις και έχει το 7% του πληθυσμού, το 2025 θα έχει 4% του παγκόσμιου πληθυσμού. Στην Αγγλία το 7% θα πέσει στο 6% κλπ.
Αυτό θα έχει, όπως καταλαβαίνετε, ως συνέπεια ότι με το 4% του παγκόσμιου πληθυσμού καθεμία μόνη της χώρα από την Ευρώπη, θα είναι κάτω από το 1%, ακόμα και μεγαλύτερη. Για την ώρα είναι η Γερμανία, μπορεί να είναι αύριο η Τουρκία, ο μη γένοιτο.
Αυτό τι σημαίνει; Ότι στις μεγάλες δυνάμεις τις ευρωπαϊκές, δεν συμφέρει να διαλυθεί το ευρώ. Δεν συμφέρει να πάνε σε μια κατάσταση όπου τα ευρωπαϊκά κράτη θα ζήσουν παρόμοιες στιγμές που έχουν ζήσει στο παρελθόν, στην ιστορία, η ιστορία της παγκοσμιοποίησης είναι πολύ παλιά, δεν είναι καινούργια, διάφορους κύκλους και συνεπώς θα διατηρήσουμε αυτό το νόμισμα πάση θυσία.
Άρα περιορίζομαι σε δυο από τα μεγάλα προβλήματα. Το ευρώ και την άμυνα. Σε αυτή την περίπτωση, για να είμαι σύντομος, ο ρόλος της Αγγλίας είναι καθοριστικός. Η Αγγλία, κατά τη γνώμη τη δική μου και λίγων άλλων που έχω παρακολουθήσει, δεν έχει δυνατότητα επιβίωσης εκτός Ευρώπης. Και η Ευρώπη θα είναι μια πολύ ……. Ευρώπη και στην άμυνα και στην οικονομία χωρίς την Αγγλία. Συνεπώς πρέπει να ψάξουμε κάπου αλλού το κλειδί.
Το κλειδί είναι να προχωρήσουμε στους ομόκεντρους κύκλους στους οποίους θα χωράνε όλοι. Θα χωράει στον πρώτο κύκλο η ΟΝΕ που πρέπει να ολοκληρωθεί με ή χωρίς την Ελλάδα, στο δεύτερο κύκλο που θα είναι η παλιά Ευρωπαϊκή Ένωση με λιγότερα στοιχεία εθνικής ανεξαρτησίας ….. αυτή και θα είναι και η τρίτη στην οποία θα μπορεί να μπει η Αγγλία και να συνεισφέρει και με την οικονομία και με τον πληθυσμό και με την τεχνολογία και με την επιστήμη της στην Ευρώπη με τους όρους της. Δηλαδή να μην υπόκειται στην τέταρτη ελευθερία κινήσεων.
Μια τέτοια αρχιτεκτονική, πιστεύω παρόλο που δεν πιστεύω ότι θα γίνει, αλλά ούτε μου αρέσει κιόλας, πιστεύω ότι θα ήταν ρεαλιστική μπροστά στα προβλήματα που αντιμετωπίζει το παγκόσμιο σύστημα αυτή τη στιγμή και αυτά που περιμένουμε ότι θα αντιμετωπίσει πολύ σύντομα.
Δεν έχω χρόνο να σας τα πω αυτά, είναι καταγραμμένα στο Νταβός και όλοι τα γνωρίζουν και εδώ τελειώνω. Ήθελα μόνο να συμπληρώσω, ότι υπάρχει ένα πιο έξυπνο μυστικό το οποίο το διάβασα προχθές στους FINANCIAL TIMES. Ο Βόλχαν Λιν Χάου πρότεινε να διαλυθεί η Ευρώπη όπως είναι σήμερα και να συσταθεί καινούργια Ευρώπη με τα στοιχεία που είπαμε. Είναι το πιο εύκολο.
Ομιλία Αντώνη Τριφύλλη #EU60 from e-kyklos on Vimeo.