‘’Αre you talking to me..?’’
Ρόμπερτ Ντε Νίρο ‘’Ο ΤΑΞΙΤΖΗΣ‘’
Συχνά οι σχέσεις των κρατών μελών με τους θεσμούς της Ένωσης βρίσκονται στα όρια. Ποιος δεν θυμάται την παρέμβαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στην Αυστρία, όταν σχηματίστηκε συνασπισμός κυβερνητικός με τους ξενόφοβους ακροδεξιούς. Ή πάλι τον εξαναγκασμό της Ιρλανδίας να επαναλάβει δημοψήφισμα. Και πρόσφατα οι παρεμβάσεις στην Ουγγαρία για την προσπάθειά της να ελέγξει τα μέσα ενημέρωσης και την Κεντρική της Τράπεζα. Και στην περίπτωση της Ελλάδας να ελέγξει τα ΜΜΕ μέσω του Νόμου για τον βασικό μέτοχο, με τα γνωστά αποτελέσματα όταν η Διεύθυνση Ανταγωνισμού διαπίστωσε, ότι με τις διατάξεις του Νόμου έμπαιναν εμπόδια στην Επιχειρηματικότητα. Η απειλή διακοπής των κοινοτικών επιδοτήσεων ήταν αρκετή για να αποσυρθεί ο Νόμος.
Η τωρινή κυβέρνηση ξεπέρασε κάθε όριο.
Όμως η τωρινή κυβέρνηση ξεπέρασε κάθε όριο. Εμφανώς επηρεασμένη από την λογική Ντε ΝIΡΟ.. «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;» και από την ιδεολογία μιας ριζοσπαστικής αριστεράς άμαθης στην κοινοτική πρακτική, χωρίς συνεργάτες που να γνωρίζουν πώς παίζεται το παιχνίδι, έφτασε στα όρια της καταστροφής την περίοδο Βαρουφάκη. Και στοίχισε πανάκριβα στην χώρα τόσο σε χρήμα, όσο και στην αξιοπιστία της. Και αν δεν ήταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αλλά και οι συνταγματολόγοι που ψιθύρισαν στο αυτί για βαριά ποινική ευθύνη, σήμερα θα ήμασταν στην κατηγορία των αποτυχημένων κρατών (failed states).
Ακόμη πιο πρόσφατα η υπόθεση Γεωργίου, δηλαδή η σύγκρουση με τους θεσμούς σχετικά με την ανεξαρτησία της ΕΛΣΤΑΤ, καταγράφηκε ως μια ακόμη άκομψη και επιπόλαια κίνηση, που διορθώθηκε κάπως με τις δηλώσεις Χουλιαράκη, αφού είχαν εκτεθεί υπουργοί με δηλώσεις που έθεταν σε αμφισβήτηση όχι μόνο το πρώτο μνημόνιο, αλλά το τρίτο, το κυβερνητικό..
Να μην ξεχάσω και την προσπάθεια αμφισβήτησης της εξουσίας της ΕΚΤ στην Τράπεζα της Ελλάδας, την απαξίωση τού και συνταγματικά κατοχυρωμένου ρόλου του ΕΣΡ, τις διαρροές των υποκλοπών του ΔΝΤ και τόσα άλλα.
Το αποτέλεσμα όλων αυτών των γεγονότων είναι να αποκτήσουμε ένα μνημόνιο πολύ πιο αυστηρό σε θέματα διακυβέρνησης, να χρεωθούμε άλλα 86 δις, να βρεθούμε με την πλάτη στον τοίχο για ζωτικής σημασίας πολιτικές, όπως το μεταναστευτικό. Και να φτάσουμε να συνδιαλεγόμαστε ακόμη και για τα μέλη των ΔΣ των τραπεζών! Με άλλα λόγια να χαθεί και το τελευταίο ψήγμα αξιοπιστίας μας, όχι μόνο στους εταίρους, αλλά και στις αγορές. Οι οποίες θεωρητικά θα αναλάβουν την χρηματοδότησή μας μετά την λήξη του τρίτου και τελευταίου πακέτου στήριξης από τους θεσμούς. Γιατί λεφτά υπάρχουν, αλλά τέταρτο μνημόνιο, όχι.
Αυταπάτες, πονηριές και πολυλογίες χωρίς περιεχόμενο, που μας έχουν κατατάξει σε Κράτος Αλλόκοτο.
Γιατί όμως συμβαίνουν όλα αυτά; Ποιος ο λόγος να σπαταλάμε δυνάμεις δίνοντας χαμένες εκ των προτέρων μάχες, αντί να επικεντρωνόμαστε στα ουσιώδη; Κατά τη γνώμη μου υπάρχουν τέσσερις λόγοι.
- Η αδυναμία στελέχωσης σε καίρια πόστα με έμπειρα και ικανά στελέχη στο κοινοτικό δίκαιο και στην τέχνη των διαπραγματεύσεων.
- Η ανυπαρξία καθαρής στρατηγικής για το πού θέλουμε να πάει η χώρα. Κανείς δεν είναι βέβαιος αν η τρέχουσα στρατηγική είναι αποτέλεσμα σύγχυσης, ή αν πίσω από αυτήν τρέχει μια άλλη ατζέντα.
- Η σχέση μας με την έννοια της εθνικής κυριαρχίας σε θέματα που υπάρχει κοινοτικό κεκτημένο.
- Η εκλογική ανάγκη να ικανοποιήσουμε τα λαϊκιστικά σύνδρομα που διατρέχουν μια κοινωνία σε οργή και απελπισία.
Η Κυβέρνηση ελπίζει σε δυο παράγοντες για να ανακάμψει εκλογικά. Την απελπιστικά χαμηλή συσπείρωσή της και την στήριξη που έχει από τους ξένους. Αυτή η πίστη της την καθιστούν αλλόκοτη (waired) στα μάτια τόσο των ψηφοφόρων της, όσο και των ξένων. Γιατί ενώ με το ένα λερναίο κεφάλι της κάνει ότι της λένε οι δανειστές, και με το άλλο ότι πιστεύει, ότι θέλει να ακούσει το κοινό της, που έχει μετακινηθεί κατά 50% στους αναποφάσιστους, τους δεν γνωρίζω και ένα μικρό ποσοστό στην Ν.Δ. Και στο ένα κεφάλι αναδύεται ο Πιτσιώρλας και η σοσιαλδημοκρατία, και στο άλλο που είναι πολυκέφαλο σχεδόν το υπόλοιπο κυβερνητικό σχήμα. Και μέσα στην σύγχυση που προκαλεί αυτή η σχιζοφρένεια, υπάρχει και ένα κεφαλάκι γλυκούτσικο με το πρόσωπο της ΑΝΕΛ. Που από την μια της κάνει όλα τα χατίρια, και από την άλλη για τους ευρωπαίους την κάνει αλλόκοτη στο τετράγωνο.
Θα βρεθούμε χωρίς να το καταλάβουμε στην κατηγορία των λίγων και κατεστραμμένων κρατών.
Τα σημάδια δεν είναι καλά πάντως για την οικονομία. Τράπεζες, ανάπτυξη, εξαγωγές, κόκκινα δάνεια, εξελίξεις στο μεταναστευτικό και οι αναμενόμενες κρυσταλλώσεις που αναμένονται μετά τις εκλογές στην Ισπανία, Γαλλία, Γερμανία και το δημοψήφισμα στην Ιταλία, στοιχειώνουν την πορεία της και την πορεία της Ελλάδα. Με αποτέλεσμα όλο και συχνότερα λάθη, και όλο και περισσότερη δυσπιστία σε εκλογικό σώμα και ξένους. Η λερναία δεν θα έχει καλό τέλος, όπως διδάσκει η μυθολογία. Και αν κάποια στιγμή μέχρι το τέλος του χρόνου οι προβλέψεις της Fitch επαληθευθούν, ούτε η στροφή στην σοσιαλδημοκρατία θα είναι αρκετή να γλυτώσει την χώρα, ακόμη και αν σε ένα ανασχηματισμό κοπούν τα κεφάλια μαζικά.
Είναι ίσως καιρός να απαλλαγούμε, κυβέρνηση και κοινωνία, από αυταπάτες, πονηριές και πολυλογίες χωρίς περιεχόμενο, που μας έχουν κατατάξει σε Κράτος Αλλόκοτο, και να διδαχθούμε, αν όχι από τον ορθό λόγο, έστω από τις Γραφές.. «καιρός του σιγάν και καιρός του λαλείν».
Γιατί αλλιώς ας μην φανταστεί κανείς, ότι θα καταλήξουμε σε τριτοκοσμική χώρα. Θα βρεθούμε χωρίς να το καταλάβουμε στην κατηγορία των λίγων και κατεστραμμένων κρατών.
Και μην μου πείτε ‘’are you talking to me..’’. Γιατί μπροστά στον καθρέφτη μιλάω κυρίως στον εαυτό μου. Μια και σε όλη αυτή την κατάσταση, έχω συμμετάσχει κι εγώ, όπως και όλοι κάποιας ηλικίας.
Κατά τα άλλα, εύχομαι καλή επιτυχία στην ΔΕΘ και στην Θεσσαλονίκη, που για λίγες ώρες θα καταβληθεί μια απεγνωσμένη προσπάθεια να δοθεί αισιόδοξο μήνυμα, τόσο της Λερναίας, όσο και της αντιπολίτευσης, προς ένα κοινό που δεν ακούει πια. Μετράει μόνο τα Ευρώ του, ή μεταναστεύει ατομικά ή ως επιχειρήσεις ή δηλώνει αναποφάσιστο.
* Ο Πίνακας που συνοδεύει το κείμενο, είναι: Edward Hopper (1882–1967), Excursion into philosophy