Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση

Ο Τάκης Ιωακειμίδης, στην ομιλία του στην ημερίδα του Κύκλου Ιδεών για την Εθνική Ανασυγκρότηση «60 χρόνια μετά τη Συνθήκη της Ρώμης: Η Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση ξανά σε δοκιμασία», τονίζει: «Μέσα από τις έξι αυτές συνθήκες συνολικά, δημιουργήσαμε την Ευρώπη, αλλά δεν δημιουργήσαμε τους Ευρωπαίους. Και αυτό ίσως να είναι το κεντρικό κατά κάποιο τρόπο έλλειμμα. Όταν ξεκινούσε το εγχείρημα ο Μονέ, είχε πει ότι δεν δημιουργούμε μια νέα συμμαχία, ένα νέο συνασπισμό κρατών. Δημιουργούμε μια Ένωση λαών. Αλλά σε αυτό το εγχείρημα αποτύχαμε και το ερώτημα είναι εάν μπορεί κανείς να έχει Ευρώπη χωρίς να έχει Ευρωπαίους.»

Ο Πάνος Τσακλόγλου, στην ομιλία του στην ημερίδα του Κύκλου Ιδεών για την Εθνική Ανασυγκρότηση «60 χρόνια μετά τη Συνθήκη της Ρώμης: Η Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση ξανά σε δοκιμασία», τονίζει: «H εναλλακτική της διάλυσης της ευρωζώνης και ενδεχομένως και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, νομίζω ότι θα έχει καταστροφικά αποτελέσματα από πολλές απόψεις. Συνήθως, εάν δείτε στην ιστορία, όταν έχουμε διάλυση αντίστοιχων ενώσεων, τα πράγματα πάνε πολύ άσχημα μετά. Έχουμε πολέμους, είτε εμπορικούς πολέμους, είτε πραγματικούς πολέμους. Προσωπικά δεν θεωρώ ότι αυτό το σενάριο είναι το κυρίαρχο. Το διακύβευμα είναι πολύ ψηλό.»

Ο Δημήτρης Κούρκουλας, στην ομιλία του στην ημερίδα του Κύκλου Ιδεών για την Εθνική Ανασυγκρότηση «60 χρόνια μετά τη Συνθήκη της Ρώμης: Η Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση ξανά σε δοκιμασία», τονίζει: «Με όλα αυτά στο μυαλό μου έρχεται μια ρήση της Άννας Άρεντ, της γνωστής Γερμανοαμερικανίδας πολιτικού επιστήμονος, η οποία είχε πει σε κάποια συνέντευξή της ότι «ο ολοκληρωτισμός ξεκινάει με την περιφρόνηση των όσων έχουμε κατακτήσει. Το επόμενο βήμα είναι ότι τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν πάση θυσία και ο,τιδήποτε έρθει είναι καλύτερο από αυτά που έχουμε τώρα». Αυτός είναι ο δρόμος προς τον ολοκληρωτισμό.»

Ο Αντώνης Τριφύλλης, στην ομιλία του στην ημερίδα του Κύκλου Ιδεών για την Εθνική Ανασυγκρότηση «60 χρόνια μετά τη Συνθήκη της Ρώμης: Η Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση ξανά σε δοκιμασία», τονίζει: «Το κλειδί είναι να προχωρήσουμε στους ομόκεντρους κύκλους. Θα χωράει στον πρώτο κύκλο η ΟΝΕ που πρέπει να ολοκληρωθεί, στο δεύτερο κύκλο που θα είναι η παλιά Ευρωπαϊκή Ένωση με λιγότερα στοιχεία εθνικής ανεξαρτησίας, και η τρίτη στην οποία θα μπορεί να μπει η Αγγλία και να συνεισφέρει και με την οικονομία και με τον πληθυσμό και με την τεχνολογία και με την επιστήμη της στην Ευρώπη με τους όρους της.»

Ο Γιάννης Λίτινας παρακολουθώντας τις πολιτικές εξελίξεις στην Ευρώπη συμπεραίνει πως «δεν υπάρχει καμία άνοδος, σε καμία χώρα, ιδεολογικών ρευμάτων και προτάσεων παρόμοιων με αυτά που εκφράζει, όποτε τον βολεύει βέβαια, ο ΣΥΡΙΖΑ στη χώρα μας». Ο συγγραφέας εκτιμά πως «στη χώρα μας δεν είναι μακριά η ώρα που θα χρειαστεί η Σοσιαλδημοκρατία να επιλέξει μεταξύ της «αριστεροποίησης» ή της «κεντροποίησης» των προτάσεων που θα καταθέσει» και σημειώνει πως «οι βασικές αρχές της Σοσιαλδημοκρατίας θα πρέπει άμεσα να επανακαθοριστούν στην νέα εποχή»

Ο Γιώργος Κορκόβελος, στην ομιλία του στην ημερίδα του Κύκλου Ιδεών για την Εθνική Ανασυγκρότηση «60 χρόνια μετά τη Συνθήκη της Ρώμης: Η Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση ξανά σε δοκιμασία», παρουσιάζει το κείμενο της Λευκής Βίβλου για το μέλλον της Ευρώπης όπως παρουσιάστηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο την 1 Μαρτίου από τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Γιούνκερ, καθώς και τα πέντε σενάρια, και τονίζει: «Το 2017 είναι ένα πολύ κρίσιμο έτος, έτος εκλογών σε χώρες των οποίων οι μελλοντικές κυβερνήσεις θα καθορίσουν τελικά τι σενάριο θα επιλέξει η Ευρώπη για τον μέλλον της ΕΕ στα επόμενα 10 χρόνια»

Ο Ξενοφών Γιαταγάνας, στην ομιλία του στην ημερίδα του Κύκλου Ιδεών «60 χρόνια μετά τη Συνθήκη της Ρώμης: Η Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση ξανά σε δοκιμασία», τονίζει: «Η ζώνη ευρώ και η ζώνη Σένγκεν σηματοδοτούν ήδη την λειτουργία δύο ταχυτήτων στην ΕΕ. Το συμπέρασμα της πρόσφατης επετειακής συνόδου στην Ρώμη ότι τα κράτη μέλη θα συμμετάσχουν το καθένα με τον ρυθμό του στο κοινό εγχείρημα, αλλά όλα ανεξαιρέτως προς την ίδια κατεύθυνση συνιστά σοφό συμβιβασμό. Ορισμένοι θα προπορευθούν και οι υπόλοιποι θα ακολουθήσουν. Για να ακολουθήσουν όμως και να μην χαθούν στην πορεία, η πρωτοπορία οφείλει να είναι επιτυχής και πειστική. Ίδωμεν.»

Ο Νίκος Μουρούτσος γράφει για τα 60 χρόνια από τη Συνθήκη της Ρώμης: «Ο ευρωπαϊκός 21ος αιώνας μέχρι τώρα δεν εμπνέει καμιά αισιοδοξία. Οι χαμηλοί ρυθμοί ανάπτυξης και ο εξαιρετικά χαμηλός πληθωρισμός έχουν φρενάρει την ευρωπαϊκή οικονομία και δυσκολέψει τη ζωή των Ευρωπαίων πολιτών. Η διαχείριση του προβλήματος των μεταναστευτικών ροών και η έμπρακτη αμφισβήτηση της Συνθήκης του Σένγκεν έχουν υπονομεύσει τη διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Με αυτά τα δεδομένα τα λόγια είναι περιττά. Έχουν λεχθεί άλλωστε τα πάντα. Ένα είναι εν τέλει το καταλυτικό ερώτημα: Υπάρχει άραγε τρόπος να βγει η Ευρώπη από την κρίση, που τη μαστίζει;»

Ο Πέτρος Καβάσαλης με αφορμή τα 60 χρόνια από την υπογραφή της Συνθήκης της Ρώμης γράφει: «Η Ελλάδα δεν μπορεί να κάθεται στο περιθώριο, χρειάζεται να κατανοήσει τις αλλαγές που έρχονται, να αποκτήσει στρατηγική που θα διασφαλίσει τη θέση της στην Ευρώπη που ανασχηματίζεται, για να μην «επιστρέψει» οδυνηρά από την Ευρώπη στα Βαλκάνια. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνον αν συμμετέχει στη συζήτηση για τη νέα αρχιτεκτονική της Ευρώπης. Αυτή δεν θα προέλθει χωρίς οδύνες, χωρίς την εμβάθυνση των μεταρρυθμίσεων που απαιτούνται σε κάθε χώρα, χωρίς να πούμε την αλήθεια για αυτό που φαίνεται στον ευρωπαϊκό ορίζοντα»

Ο Τάκης Αναστόπουλος στην ομιλία του στην ημερίδα του Κύκλου Ιδεών «60 χρόνια μετά τη Συνθήκη της Ρώμης: Η Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση ξανά σε δοκιμασία», τονίζει: «Η Ευρώπη έχει περάσει από πολλές κρίσεις. Πάντα τα κατάφερνε - έτσι θα τα καταφέρει και τώρα. Η επίλυση κάθε μίας από τις κρίσεις έφερε πάντα περισσότερη Ευρώπη. Να θυμίσω την κρίση μετά το ναυάγιο της Ευρωπαϊκής Αμυντικής Κοινότητας (1954) ή την πρώτη κρίση της ΕΟΚ που έμεινε γνωστή ως κρίση της «άδειας καρέκλας» (1965-66). Κάθε κρίση τελείωνε με ένα δημιουργικό συμβιβασμό. Γιατί κάθε απόφαση και πολύ περισσότερο κάθε μεγάλη απόφαση είναι προϊόν συμβιβασμού.»