Τι με δίδαξε η χρονιά που πέρασε από τη διακυβέρνηση της χώρας μου - 12 διδάγματα συν ένα:
- Η πλειοψηφία των στελεχών της κυβέρνησης δεν έχει καμία σχέση με την πραγματική παραγωγή. Κινούνταν για χρόνια στο αυτιστικό σύμπαν των αέναων διεκδικήσεων, κάνοντας σκοπό ζωής τους την υιοθέτηση κάθε διαμαρτυρίας, ακόμα και εις βάρος της κοινωνίας και της λογικής. Έμαθαν μόνο να ζητούν λεφτά, να κάνουν τακτικισμούς και να επινοούν εχθρούς. Τίποτα άλλο.
- Οι περισσότεροι εξ αυτών ήσαν επαγγελματίες συνδικαλιστές, πρόωροι συνταξιούχοι, εισοδηματίες ή πλούσιοι. Όνειρο ζωής τους να ξεφύγουν από τον «κινηματισμό» μετατρεπόμενοι σε κρατικούς παράγοντες. Μετά βλέπουμε.
- Όλη αυτή η ομάδα, που πάντα ήταν με το χέρι απλωμένο, μόλις απόκτησε το κρατικό ταμείο, έκανε αυτό που αποκλειστικά γνώριζε: μοιρασιά.
- Ως εκ τούτων, μισούσαν ανέκαθεν τους πραγματικά δημιουργικούς, όσους κατάφερναν να ανέβουν κοινωνικά δουλεύοντας σα σκυλιά, όσους αποκτούσαν πλούτο με σκληρή δουλειά - ναι, υπήρχαν πολλοί από δαύτους- και για αυτό έπρεπε να μην τους χαλάνε την πιάτσα. Το να βγάζεις χρήματα από τη δουλειά σου μετατράπηκε σε ντροπή, σε κάτι κατακριτέο. Όφειλες να τιμωρηθείς για αυτό.
- Το θράσος τους είναι οδηγός. Και η διπλοπροσωπία. Κατηγορούνται για ιδιοτέλεια και χρηματισμό, εις βάρος του δημόσιου ταμείου; Επιτίθενται με προπέτεια και τους κατηγορούν για πολύ χειρότερα. Έτσι πάντα θα φαντάζουν κάπως καλύτεροι. Περνούν πράγματα αντίθετα από ό,τι υπόσχονταν; Κλαίνε και θρηνούν ή βάζουν άλλα στελέχη να αντιτίθεται, έστω για πλάκα. (βλ. υπουργός Ναυτιλίας & πώληση ΟΛΠ, υπουργός μεταφορών & πώληση αεροδρομίων, κ.α.)
- Η δαιμονοποίηση κάθε αντιπάλου, είναι μια διαδικασία ασταμάτητη. Οι πάντες είναι τιποτένιοι και διεφθαρμένοι, εφ’ όσον δεν είναι δικοί τους. Η επιτυχία αυτού του δηλητήριου, που έκανε τον κόσμο να μην ακούει τις αντίθετες φωνές, επιστέγασε την κυριαρχία της αριστερής ιδεοληψίας.
- Ό,τι και να γίνεται, μα ό,τι και να γίνεται, δε σταματούν στιγμή να ισχυρίζονται ότι έγιναν τα αντίθετα. Και συνεχώς κολακεύουν τον κόσμο και τους ψηφοφόρους με ηρωικά επίθετα και αναμνήσεις ιστορικές. Ακόμα και οι αγώνες των προγόνων, έγιναν για να τους χρησιμοποιήσουν. Για αυτό τους μαγαρίζουν άφοβα.
- Σεμνότητα, σεβασμός, κατανόηση, προσοχή δε χαρακτηρίζουν τη συμπεριφορά τους απέναντι σε όσους διαφωνούν μαζί τους. Μπροστά στους πολίτες είναι μελό. Είναι ψεύτικο και πιάνει πάντα.
- Δεν έχει σημασία αν δεν κατανοούν τι συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο. Κυβερνούν μια εσωστρεφή χώρα. Αν η χώρα δεν είναι έτσι ή αρνείται, θα την κάνουν μόνοι τους.
- Δεν έχει σημασία αν οι υποτιθέμενοι αγώνες τους, οδηγούν σε ολοκαυτώματα και επιπρόσθετες καταστροφές. Σημασία έχει να επιζούν, ώστε να υπερηφανεύονται ότι τους έκαναν.
- Όσο πιο ανήθικοι αισθάνονται, τόσο φωνάζουν για ηθικά πλεονεκτήματα.
- Το κράτος υπάρχει για το κόμμα και το κόμμα για το κράτος.
- Αποθανέτω η ψυχή τους μετά των αλλοφύλων υμών.
Αντιλαμβάνεστε ότι τα πράγματα δεν είναι καθόλου απλά. Γιατί ένα μεγάλο μέρος των συμπολιτών μας όλα τα παραπάνω, δεν τα θεωρεί τρομακτικά, αλλά ευπρόσδεκτα και φυσιολογικά. Θερίζουμε την κατάρρευση ολόκληρου του εκπαιδευτικού μας αξιακού οικοδομήματος. Το αντίπαλον δέος του καλού, θα πρέπει να ξεκινήσει από τις αρχές που θα φωτίσουν την αξιακή δομή της κοινωνίας μας. Σε επόμενο άρθρο, μη βλέποντας κανένα να κάνει την αρχή, επιφυλάσσομαι να την κάνω εγώ.
* Ο Πίνακας που συνοδεύει το κείμενο, είναι: Francisco de Goya (1746 –1828), A Pilgrimage to San Isidro