Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: πρωτοσελιδο

Ο Άγγελος Τερζούδης γράφει για τις θεωρίες συνωμοσίας ως απειλή για τη δημοκρατία: «Η δημοκρατία απειλείται, προειδοποιούν όλο και περισσότεροι αναλυτές, διανοούμενοι και πολιτικοί. Εθνικολαϊκιστές και αδίστακτοι δημαγωγοί κατάφεραν να προωθήσουν τις θέσεις τους μέσα από διάφορα επιχειρήματα, βασισμένα σε θεωρίες συνωμοσίας από τη μια μεριά και πλειοδοσία σε ανεύθυνες υποσχέσεις για εντελώς ανέφικτα πράγματα από την άλλη, εκμεταλλευόμενοι ταυτόχρονα στο έπακρον και την αγανάκτηση των πολιτών από τα γνωστά αυξανόμενα προβλήματα στα μεσαία και χαμηλά στρώματα της κοινωνίας, λόγω κυρίως της παγκοσμιοποίησης.»

Ο Μελέτης Ρεντούμης γράφει για Μακεδονικό και τις εξελίξεις στην συμφωνία των Πρεσπών και σημειώνει: «Η χώρα μας, με ευθύνη πρωτίστως της παρούσας κυβέρνησης, δεν έβαλλε σε προτεραιότητα τα γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά της συμφέροντα, έτσι ώστε να κερδίσει η ίδια πάνω από όλα τόσο στο ενεργειακό, στο στρατιωτικό και στο οικονομικό πεδίο στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, αλλά σύρθηκε σε μία τετελεσμένη διαπραγμάτευση, όπου έδωσε κεκτημένα αιώνων, μέσα σε λίγες εβδομάδες, αναγάγοντας μία χώρα με αίολη ταυτότητα, σε ρυθμιστή των εξελίξεων με γλώσσα και ταυτότητα και μάλιστα με συγκεκριμένες αλυτρωτικές αναφορές.»

Ομιλία Μ. Νεκτάριου στην εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών «Στον απόηχο της ΔΕΘ- Η πορεία της χώρας μέχρι τις εκλογές», τονίζει μεταξύ άλλων: «Ο μόνος τρόπος να σταματήσει η μείωση των συντάξεων και να δουν για πρώτη φορά στα τελευταία δέκα χρόνια οι συνταξιούχοι μια αύξηση που μπορεί να είναι ένα κοινωνικό μέρισμα που θα τους δίδεται λόγω της αυξημένης απόδοσης της οικονομίας. Αν δεν συμβεί αυτό και συνεχίσουμε με τα προγράμματα λιτότητας και πλεονασμάτων κλπ. θα έχουμε συνεχή μείωση των συντάξεων. Επομένως είναι ευοίωνο ότι το πολιτικό σύστημα αρχίζει και προσγειώνεται πλέον στην πραγματική κατάσταση της χώρας.»

Ομιλία Γ. Στρατόπουλου στην εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών «Στον απόηχο της ΔΕΘ- Η πορεία της χώρας μέχρι τις εκλογές», τονίζει μεταξύ άλλων: «Στη ΔΕΘ, μας αρέσει να μιλάμε για έναν κόσμο, όπου οι παροχές αυξάνονται χωρίς να αυξάνονται οι φόροι και οι φόροι μειώνονται χωρίς να μειώνονται οι παροχές. Στην πραγματική ζωή, όμως, αυτό για το οποίο μας αρέσει να μιλάμε μόνο με ανάπτυξη μπορούμε να το ζήσουμε. Αλλά και την έξοδο από τα μνημόνια, ακριβώς έτσι την αντιλαμβάνονται οι πολίτες. Ως μια εξέλιξη που θα βελτιώσει το βιοτικό τους επίπεδο. Με λιγότερους φόρους, καλύτερες κοινωνικές παροχές, περισσότερες και καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας. Δηλαδή, οι πολίτες δεν προσδοκούν έξοδο από τα μνημόνια, αλλά έξοδο στην ανάπτυξη.»

Ο Γκίκας Χαρδούβελης στην ομιλία του στην εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών "Στον απόηχο της ΔΕΘ - Η πορεία της χώρας μέχρι τις εκλογές", τονίζει μεταξύ άλλων: «Για να φτάσουμε το βιοτικό επίπεδο που είχαμε το 2007, ακόμα και με 4% πραγματικούς ρυθμούς ανάπτυξης, να σας βάλω και ένα 2% πληθωρισμό άρα να τρέχουμε με ένα 6% το χρόνο, χρειαζόμαστε 6-7 χρόνια για να κλείσουμε το κενό αυτό, την πτώση που είχαμε. Βεβαίως, ακόμα και τότε σε σχέση με τους υπόλοιπους ευρωπαίους δεν θα είμαστε εκεί που ήμασταν το 2007 ακόμα και αν τρέχουμε με 6% για εφτά χρόνια. Τότε είχαμε ένα βιοτικό επίπεδο που ήταν στο 90% της Ευρώπης. Για να τους πιάσουμε εκεί που έχουν φτάσει οι Ευρωπαίοι, θέλουμε σχεδόν άλλα τόσα χρόνια. Διότι εν τω μεταξύ αυτοί ανέβαιναν όσο εμείς πέφταμε.»

Ο Γιώργος Προκοπάκης στην ομιλία του στην εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών "Στον απόηχο της ΔΕΘ - Η πορεία της χώρας μέχρι τις εκλογές" αναφέρεται στο μαξιλάρι και στα ταμειακά διαθέσιμα του δημοσίου, και τονίζει μεταξύ άλλων: " Η κυβέρνηση έχει αποδεχθεί πως εκταμιεύσεις από τον λογαριασμό του μαξιλαριού μπορεί να γίνουν μόνον με τη σύμφωνη γνώμη του Συμβουλίου του ESM. Είναι η επιτομή της εθνικής υπερηφάνειας! Οι Έλληνες πολίτες δανείζονται από τις αγορές, βάζουν και τα λεφτά των ασφαλιστικών ταμείων και ΟΤΑ και δεν μπορεί η κυβέρνησή τους να αποφασίσει για τη χρήση των δικών της χρημάτων!"

Ο Στέλιος Κυριαζής εξετάζει τις απώλειες του εξαμήνου της "περήφανης" διαπραγμάτευσης σημειώνοντας, «Το κόστος όμως για την ελληνική οικονομία εξαιτίας της εξάμηνης διαπραγματευτικής τακτικής που κατέληξε στην επιβολή των capital controls δεν περιλαμβάνει μόνο τη χαμένη ανάπτυξη και τη συνεπαγόμενη επίπτωση στο δανεισμό και το 3ο μνημόνιο. Είναι και η απώλεια κεφαλαίων, τα λεφτά δηλαδή που φύγαν από το οικονομικό μας σύστημα ήδη από το φθινόπωρο του 2014 λόγω της διαφαινόμενης αβεβαιότητας που αναμενόταν να ακολουθήσει την εκλογική επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ εξαιτίας της συγκρουσιακής ρητορικής του με τους δανειστές και η οποία φυγή κεφαλαίων συνεχίστηκε και τους πρώτους μήνες του 2015 λόγω της «περήφανης» διαπραγματευτικής τακτικής του»

Ο Μελέτης Ρεντούμης γράφει για την απειλή του παγκόσμιου οικονομικού κραχ από τη Μεσόγειο: «Είναι δύσκολο να αποτιμήσει κανείς ποια θα είναι τα επόμενα βήματα των εν λόγω χωρών αναλόγως των διεθνών συνθηκών, αλλά το βέβαιο είναι ότι αν δεν γίνουν τόσο παγκόσμια, όσο και στην περιοχή της Μεσογείου αμοιβαίοι συμβιβασμοί, για να βρεθεί μία φόρμουλα εμπορίου και χρηματοδότησης των ελλειμμάτων, είτε από την δημοσιονομική είτε από τη νομισματική πολιτική, μπορεί να μιλάμε για μία κρίση χειρότερη του 2008 που καμία κοινωνία δεν θα ήθελε να ξαναζήσει.»

Ο Νίκος Λαλιώτης γράφει: «Η πολιτική ζωή της χώρας, κινείται μεταξύ ψεύδους και ανοησίας, ένα δίπολο που τροφοδοτεί το ένα το άλλο. Το ψέμα ως πολιτικό όπλο χρησιμοποιείται πλέον ωμά, άνανδρα, χωρίς ντροπή για την εξυπηρέτηση των σκοπών αυτών που το χρησιμοποιούν, με πολύ εντυπωσιακά αποτελέσματα αφού χαρίζει άκοπα πρωθυπουργίες, βουλευτικές έδρες και υπουργικούς θώκους. Το ψέμα ως πολιτικό όπλο λειτουργεί όσο υπάρχει η ανοησία που θα το δεχθεί, όσο υπάρχουν εκείνοι που θα το αγοράσουν, όσο υπάρχουν εκείνοι που αδυνατούν να κρίνουν, εκείνοι που δεν μπορούν να το αναγνωρίσουν... Πλειοψηφικές μάζες το αποδέχονται ως αλήθεια και εκλέγουν κυβερνήσεις με ολέθρια αποτελέσματα.»

Ο Πρόεδρος του Κύκλου Ιδεών, Πέτρος Καβάσαλης, γράφει για τον Σταύρο Τσακυράκη: «Ο Κύκλος Ιδεών για την Εθνική Ανασυγκρότηση αποχαιρετά με θλίψη έναν καλό φίλο, έναν δάσκαλο που αγαπούσαν οι φοιτητές του με πάθος, έναν τολμηρό και διακεκριμένο πρωταγωνιστή της δημόσιας πνευματικής ζωής. Ο Σταύρος Τσακυράκης μας δίνει το παράδειγμα μιας ζωής με ορθολογική ανησυχία, δημιουργική αυτο-ειρωνεία, αδιαπραγμάτευτη αξιοπρέπεια και μαχητικότητα με επιχειρήματα. Θα μας λείψει. Μα περισσότερο θα λείψει από τον τόπο μας τη στιγμή που τον είχε πολύ ανάγκη.»