Ο βίος και η πολιτεία του Σύριζα αλλά και η γενικότερη φάση λαϊκισμού και ψεύδους που έζησε και ζει η ελληνική κοινωνία και μέρος του πολιτικού συστήματος, μας έχουν υποχρεώσει να ασχολούμαστε συνεχώς με τη νοσηρή πλευρά της πολιτικής ζωής έτσι όπως την βιώνουμε μέσα από την επικαιρότητα.
Από την μια πλευρά αυτό είναι απαραίτητο για να υπάρξει μια αντίσταση στο ψεύδος και στη Λατινοαμερικανοποίηση της χώρας που επιχειρείται, από την άλλη όμως μας στερεί από την διατύπωση ενός οράματος για το μέλλον της χώρας, ενός οράματος που έχει απόλυτη ανάγκη η Ελλάδα για να συνεγείρει τους πολίτες ώστε να γυρίσουν σελίδα στην ιστορία της χώρας όταν έρθει η ώρα με την ψήφο τους.
Το 2018 μπαίνει με όλες τις δυνατότητες και τις πιθανότητες ανοικτές.
Είμαι βαθιά πεπεισμένος ότι η Ελλάδα μπορεί να υπάρξει και αλλιώς, μπορεί να υπάρξει ως μια σύγχρονη, δυνατή ευρωπαϊκή χώρα, με δυνατή οικονομία, με δυνατούς δημοκρατικούς θεσμούς, με πολιτισμό, με εξωστρέφεια, με σοβαρή εκπροσώπηση στη διεθνή σκηνή.
Έχει όλες τις δυνατότητες.
Δεν είναι μονόδρομος η οπισθοδρόμηση και η περιθωριοποίηση μας, δεν είναι μονόδρομος η φτωχοποίηση οικονομική και πνευματική που συντελείται από την διακυβέρνηση και την αισθητική της κυβέρνησης Τσίπρα Καμμένου.
Η Ελλάδα μπορεί και αλλιώς.
Μπορεί να αποκτήσει ένα σύγχρονο κράτος που να διευκολύνει και να υπηρετεί τον πολίτη και όχι το αντίστροφο.
Η Ελλάδα μπορεί να προχωρήσει σε ριζοσπαστικές αλλαγές στην Παιδεία, ώστε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της σύγχρονης εποχής χωρίς να βασανίζει άδικα τους νέους ανθρώπους με παρωχημένα εκπαιδευτικά μοντέλα άλλων αιώνων και με στρεβλούς προσανατολισμούς .
Η Ελλάδα μπορεί να επιλέξει τους τομείς τις οικονομίας στους οποίους έχει το συγκριτικό πλεονέκτημα και να επενδύσει σε αυτούς με τόλμη και αυτοπεποίθηση απελευθερώνοντας την δημιουργικότητα των πολιτών της από τις παγίδες της κρατικής γραφειοκρατίας.
Μπορούμε σύντομα να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα του πολιτικού συστήματος, να θωρακίσουμε την Δημοκρατία και ξαναβρούμε την θέση μας στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης.
Μπορούμε να εισάγουμε τις σύγχρονες ιδέες και πρακτικές πάνω σε όλα τα θέματα της καθημερινής μας ζωής, από την διαχείριση και την εκμετάλλευση των απορριμμάτων, μέχρι την εκμετάλλευση των νέων πηγών ενέργειας, την εισαγωγή των νέων τεχνολογιών στο δημόσιο και την εκπαίδευση, στην Γεωργία, στο εμπόριο και σε κάθε πτυχή της ζωής μας..
Να μπούμε στην εποχή του συγκεκριμένου, στην εποχή της συγκεκριμένης πολιτικής θέσης και πράξης.
Χρειάζεται να περάσουμε στην εποχή του συγκεκριμένου, όχι άλλες θεωρητικές προσεγγίσεις, όχι άλλα λόγια και πολιτικολογίες, όχι άλλες αναλύσεις για το ποιος ήταν ο Στάλιν… όχι άλλο παρελθόν!
Είμαστε μια χώρα και ένας λαός που μοιάζει να έχει γυρίσει την πλάτη στο μέλλον και κοιτάζει με μανία το παρελθόν ενώ οφείλουμε να κάνουμε ακριβώς το αντίθετο, οφείλουμε να γυρίσουμε την πλάτη στο παρελθόν και να κοιτάξουμε με πάθος το μέλλον.
Είναι θέμα συνειδητοποίησης των αναγκών και των πραγματικοτήτων, των απαιτήσεων της εποχής μας που τρέχει γρηγορότερα από όσο μπορούμε να αντιληφθούμε.
Χρειάζεται να συγκεκριμενοποιήσουμε τις ανάγκες μας και οι ίδιες οι ανάγκες μας θα μας οδηγήσουν στις λύσεις.
Αν θέλουμε ως πολιτικός χώρος να καταρτίσουμε ένα εθνικό σχέδιο, δεν έχουμε παρά να εντοπίσουμε τις ανάγκες μας και να προτείνουμε ρεαλιστικές λύσεις.
Έχουμε ανάγκη πχ από δουλειές και επενδύσεις..ωραία, τι πρέπει να κάνουμε ώστε να έχουμε δουλείες και επενδύσεις;
Ήμουν νιος και γέρασα, ακούγοντας για την γραφειοκρατία, για την κομματικοκρατία, για τους αργούς ρυθμούς απόδοσης της Δικαιοσύνης, για την δυσκίνητη δημόσια διοίκηση, για τις νοοτροπίες που εμποδίζουν την πρόοδο, για το πολιτικό κόστος, για τα καρτέλ, για τα συμφέροντα…
Επιτέλους πόσα χρόνια πρέπει να περάσουν για να στρίψουμε το τιμόνι της χώρας προς την κατεύθυνση που μας συμφέρει ως κοινωνία;
Πόσα χρόνια θα βλέπουμε γενιές να χάνονται μέσα στην ακινησία, πόσες ικανότητες, ταλέντα, ελπίδες, όνειρα και προσδοκίες χάθηκαν και χάνονται επειδή υπάρχει ένα κράτος που αδρανεί και ένα πολιτικό σύστημα που δεν εννοεί να δει έξω από το μικροκομματικό του συμφέρον;
Πότε θα απελευθερωθούμε από τις ιδεοληπτικές μας παρωπίδες;
Πότε θα αντικρύσουμε την αλήθεια χωρίς να φοβόμαστε, χωρίς να λέμε ότι κάτι άλλο κρύβεται από πίσω, ότι δεν είναι αυτή η αλήθεια αλλά κάποια αόρατη συνομωσία που απεργάζεται την εξαφάνισή μας;
Πότε θα ξεπεράσουμε τους μύθους που μας έθρεψαν;
Πότε θα αναλάβουμε την ευθύνη για την ανόρθωση της χώρας συλλογικά αλλά και ατομικά;
Η Ελλάδα μπορεί και αλλιώς και αυτό το αλλιώς, θα πρέπει να εκφραστεί ως συγκεκριμένες πολιτικές θέσεις και πράξεις.
Όχι άλλες θεωρίες και πολιτικολογίες.
Επίσης χρειάζεται ταχύτητα, πρέπει να εναρμονίσουμε τον χρόνο αλλαγής της χώρας με την διάρκεια της βιολογικής ζωής των ανθρώπων, τώρα, σε ορίζοντα 8ετίας ,10ετίας, όχι σε 100 χρόνια και βλέπουμε δημιουργώντας έτσι ένα αίσθημα ματαιότητας και άρα αδράνειας..
Αν θέλουμε να προλάβουμε την εποχή μας, χρειάζεται να καταλάβουμε που είμαστε και που θέλουμε να πάμε και να συγκεκριμενοποιήσουμε τα βήματά μας.
Και όπως λέω σχεδόν πάντα στα άρθρα μου, χρειαζόμαστε πολιτική ηγεσία που να μπορεί να οδηγήσει αποτελεσματικά και να εγγυηθεί την πορεία της χώρας και όχι σαλτιμπάγκους της πολιτικής που δηλητηριάζουν την σκέψη της κοινωνίας λαϊκίζοντας και κοροϊδεύοντας για την κατάληψη θώκων εξουσίας και ματαιοδοξίας, που σύντομα αποδεικνύονται σε θώκους ανοησίας αυτών που τους καταλαμβάνουν.
Το 2018 μπαίνει με όλες τις δυνατότητες και τις πιθανότητες ανοικτές.
Ο πολιτικός μας χώρος φέρει μια ελπίδα γιατί έχει κάνει τον κύκλο της ανόδου και της πτώσεως και γνωρίζει..
Αν θα διάλεγα ένα σύνθημα θα ήταν το «Συγκεκριμένο»
Να μπούμε στην εποχή του συγκεκριμένου, στην εποχή της συγκεκριμένης πολιτικής θέσης και πράξης.
Από αυτό έχουμε ανάγκη και όχι από θεωρίες.
Εύχομαι να το πράξουμε.
* Ο Πίνακας που συνοδεύει το κείμενο, είναι: Edward Hopper, Hotel by the Railroad