Ι. Τα διαφαινόμενα από το τελευταίο έτος ανακολουθιών υπαρξιακά προβλήματα των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ
Mετά τη μεταστροφή της κυβέρνησης από το να επιδίδεται σε μία για το θεαθήναι μάχη κατά των Ευρωπαίων εταίρων σε πλήρη υπαναχώρηση ο πρωθυπουργός συνεχίζει από την επομένη των εκλογών της 20ης Σεπτεμβρίου 2015 έως και σήμερα το πολυεπίπεδο διαβρωτικό του έργο, επιμένοντας να καλλιεργεί τον αντιευρωπαϊσμό στο εσωτερικό και αποδομώντας πρώτα απ’ όλα το δικό του προφίλ· εκείνο του φιλολαϊκού ηγέτη. Αυτό έγινε αναίσχυντα πασιφανές όταν κατά την παραχώρηση της καθιερωμένης συνέντευξης τύπου στη ΔΕΘ τον περασμένο Σεπτέμβρη δεν αναγνωρίστηκε από έναν ανίκανο να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας πρωθυπουργό ούτε αυτό το ελάχιστο δικαίωμα σε δημοσιογράφο που κινδύνευε να απολέσει την εργασία της, να εκφράσει τον προβληματισμό και την αγωνία της.
Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ νομιμοποιούν την ανηθικότητα.
Το τελευταίο, από ηθικής άποψης είναι πολύ πιο σκανδαλώδες από αυτή καθεαυτή την ανικανότητα στην άσκηση μιας πολιτικής που θα οδηγήσει στην ενίσχυση της απασχόλησης. Πρόκειται για μία φαινομενικά παράδοξη, υπερηφάνως διατυμπανιζόμενη έλλειψη ηθικής. Μόνη εξήγηση σε αυτό είναι προφανώς πως μετά από περισσότερο από δύο χρόνια διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εξυφάνθηκε ένα δίκτυο με συγκεκριμένα πρόσωπα τα οποία στηρίζουν αυτό το εξουσιαστικό μόρφωμα ιδεολογικού ολοκληρωτισμού προς ίδιον όφελος. Κατ’ αυτόν τον τρόπο οι κυβερνώντες δεν αναφέρονται στο σύνολο της ασθμαίνουσας Ελληνικής κοινωνίας αλλά σε ένα εξαγορασμένο υποσύνολό της με μία απροκάλυπτη εκδήλωση αμοιβαιότητας της υποστήριξης. Η έγκριση της τροπολογίας περί της απαλλαγής από πρόστιμα λαθρεμπορίας διαθέτει άκρως αυτο-αποκαλυπτικό, για την ακρίβεια αυτο-φωτογραφιζόμενο χαρακτήρα. Η κυβέρνηση αυτή από δήθεν προασπιστής του κοινού καλού διαφαίνεται τώρα να είναι οργανωτής θυλάκων εντός της κοινωνίας και διευκολυντής συγκεκριμένων προσώπων που η ίδια κατονομάζει ως «επενδυτές» παρακάμπτοντας το Γενικό Λογιστήριο. Δημόσια πλέον οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και όχι εν κρυπτώ και παραβύστω δεν εκδηλώνουν το παραμικρό ενδιαφέρον για την αποφυγή του σκανδαλισμού της κοινής γνώμης και για τη ζημία του Ελληνικού Δημόσιου. Είναι εκείνοι που αυθαίρετα, κατά το δοκούν ορίζουν το κοινό καλό όπως ακριβώς συμβαίνει με τα απολυταρχικά καθεστώτα. Συνεπώς δεν συναισθάνονται καμία απολύτως ανάγκη για τη στοιχειώδη τήρηση των προσχημάτων ούτε ενώπιον των εκπροσώπων των ΜΜΕ ούτε εντός του κοινοβουλίου. Με άλλα λόγια, νομιμοποιούν την ανηθικότητα χωρίς να προβληματίζονται για την απουσία των ηθικών φραγμών γιατί έχουν μεριμνήσει να είναι νομότυποι, τόσο αυτοί όσο και οι υποστηρικτές τους οι οποίοι δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι παράλληλα με το δικό τους εγκώμιο πλέκουν και το εγκώμιο του καταστροφέα πασών των δημοσιονομικών μεγεθών και κατ’ ουσίαν εισηγητή της μνημονιακής εποπτείας Κώστα Καραμανλή. Εξίσου αυθαίρετος είναι και ο ορισμός της ανάπτυξης από τους κυβερνώντες αφού ο υπουργός Επικρατείας ως ανάπτυξη ορίζει το να μην είναι σε θέση πλέον ο ίδιος να παρατηρεί πολίτες να αναζητούν την τροφή τους στους κάδους απορριμμάτων.
Κυνικός κυβερνητισμός άνευ στρατηγικής εθνικής ανάκαμψης
Ο αποδίδων τιμές στο σκοπευτήριο της Καισαριανής και προσκυνητής της Plaza De la Revolution, έχοντας πρώτα αναφωνήσει την άρνησή του να επιτρέψει έστω μία οικία να περιέλθει στα χέρια τραπεζιτών, μετεξελίχθηκε με έναν αξιοθαύμαστο τρόπο σε έναν ηγέτη εκατοντάδων χιλιάδων πλειστηριασμών επί θύραις και σε έναν διανομέα ψιχίων που προκύπτουν από την υπεραπόδοση εσόδων προ της επικύρωσης των στοιχείων από την Eurostat. Όχι μόνον παρερμήνευσε ο πρωθυπουργός τα αποτελέσματα του Eurogroup της 5ης Δεκεμβρίου του 2016 αλλά με τις εξαγγελίες του για δήθεν επαναφορά της 13ης σύνταξης, το μόνο που κατόρθωσε είναι το πάγωμα των βραχυπρόθεσμων μέτρων για το χρέος από τον ESM, την υποβάθμιση της Ελληνικής οικονομίας από οίκο αξιολόγησης και μία έκθεση κόλαφο των εταίρων όπου επισημαίνεται η αναγκαιότητα της εξόφλησης των ιδιωτών από το Δημόσιο και της διανομής του πλεονάσματος του 2016 στους ανέργους. Οι εταίροι φαίνεται να γνωρίζουν δυστυχώς καλύτερα από τους ομοεθνείς κυβερνώντες ποια είναι τα αληθινά προβλήματα της χώρας που κατά προτεραιότητα πρέπει να επιλυθούν. Οι βεβιασμένες, μονομερείς ενέργειες οδήγησαν μόλις δύο εβδομάδες αργότερα στην αποστολή απολογητικής επιστολής του υπουργού Οικονομικών προς τους θεσμούς όπου δηλώνεται πλήρης ευθυγράμμιση των πάλαι ποτέ αντιμνημονιακών με τις μνημονιακές δεσμεύσεις. Στο πλαίσιο του εξαγγελτικού οίστρου του πρωθυπουργού εκφράστηκε δημόσια από τη Νίσυρο και η ανακουφιστικού χαρακτήρα για τους κατοίκους της νησιωτικής χώρας υπόσχεση για ενσωμάτωση στο Σύνταγμα της Ελλάδας της ήδη ενσωματωμένης στο άρθρο 101, του αναθεωρηθέντος Συντάγματος του 2001, ρήτρας νησιωτικότητας.
Ο πρωθυπουργός αντιστρατεύεται το γενικό συμφέρον και δεν διστάζει να το δείξει. Αδιαφορεί για την δημιουργία ενός φιλοεπενδυτικού κλίματος με μόνη του μέριμνα τον σχηματισμό της εντύπωσης μίας επίπλαστης εθνικής ευημερίας όπως αυτή αντικατοπτρίζεται όχι από την ανάπτυξη αλλά από τα μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα, των επιτευχθέντων δια της εγκληματικής αποστράγγισης της κοινωνίας με συνεχείς φοροεπιβαρύνσεις. Ακόμα και οι κινήσεις μεταστροφής χάνουν το νόημά τους ύστερα από την ανυπολόγιστη βλάβη που έχει προκληθεί από την κυβέρνηση αυτή και τα συνεπαγόμενα δυσβάσταχτα βάρη που επωμίστηκαν οι φορολογούμενοι. Ενδεικτικά, μετά το πέρας 2,5 ετών και αφού πρώτα καταψήφισαν το 2013 το νόμο για τον ΕΛΚΑΓ ώστε η αξιοποίηση του εθνικού φυσικού πλούτου να διασυνδεθεί με την υποστήριξη του ασφαλιστικού συστήματος, οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ενεργοποίησαν τελικά τον λογαριασμό αυτό.
Αφού συνειδητοποίησε κατά δική του ομολογία ο πρωθυπουργός πως θα πρέπει να ευνοήσει τις επενδύσεις και ταξίδεψε έως την Κίνα για να τις προσελκύσει, το υπουργείο Πολιτισμού με μνημειωδώς βλακώδη τρόπο έπραξε τα μέγιστα ώστε να θέσει εμπόδια στην πρόοδο του μεγαλύτερου έργου αστικής ανάπλασης, αυτό του Ελληνικού.
Ο πρωθυπουργός έπραξε ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό ώστε να τορπιλίσει το χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Η φορολογική αποστράγγιση της πραγματικής οικονομίας στο όνομα της δημιουργίας ενός μαξιλαριού ρευστότητας (cash buffer) χωρίς ωστόσο να αποπληρώνονται οι ληξιπρόθεσμες οφειλές, η μηδαμινή αξιοποίηση των χρηματοδοτικών εργαλείων για την στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, οι παραμένοντες κεφαλαιακοί έλεγχοι-τροχοπέδη ρευστότητας, η θεσμική εκτροπή όπως αυτή διαφαίνεται από την παράκαμψη της αρμόδιας Ανεξάρτητης Αρχής για την αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών έως την συγκρότηση παράνομης επιτροπής διαλόγου αναθεώρησης του Συντάγματος και την μη καταδίκη εφόδου αντιεξουσιαστών στο κτήριο του ΣτΕ, οι κινήσεις εξυπηρέτησης συγκεκριμένων «επενδυτών» με την ταυτόχρονη στοχοποίηση αντιφρονούντων επιχειρηματιών συμπεριλαμβανομένων εκείνων που δραστηριοποιούνται στο χώρο των μέσων ενημέρωσης αλλά και οι δραχμοφιλικές δηλώσεις του ίδιου του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ συντελούν στην διαμόρφωση ενός κλίματος αστάθειας το οποίο όχι μόνο φιλικό δεν είναι για οποιαδήποτε επένδυση αλλά αντίθετα ορθώνει ένα επενδυτικό και αναπτυξιακό φόβητρο, ένα αντιεπενδυτικό μορμολύκειο. Τα ίδια τα προεξέχοντα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και επικεφαλής τοπικών αρχών, ανθίστανται σθεναρώς σε τουριστικές επενδυτικές κινήσεις. Δεν είναι καθόλου κολακευτικό για τους κυβερνώντες να ασκούν μία πολιτική που απαγορεύει ουσιαστικά το επιχειρείν, υποδυόμενοι άκρως επιτυχώς ομολογουμένως τον ρόλο της Μορμούς για τον ευρύτερο επιχειρηματικό κόσμο και τους επενδυτές. Αφού ο πρωθυπουργός έπραξε ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό ώστε να τορπιλίσει το χρηματοπιστωτικό σύστημα στη χώρα και με τους περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων να παραμένουν, προ ολίγων ημερών στη συνέντευξη τύπου της 82ης ΔΕΘ υποσχέθηκε την επιστροφή στην ανάπτυξη μέσω ταμείου μικροπιστώσεων και διανεμιζόμενων τερπενοειδών αρωματικών φυτών. Εξαγγελίες αρωμάτων που δεν μπορούν να υπερκαλύψουν τη δυσοσμία του έργου της κυβέρνησής του και των καταστροφικών αποτελεσμάτων της ασκούμενης πολιτικής. Οι δε φιλοεπενδυτικές εξαγγελίες του πρωθυπουργού στην ΔΕΘ μετατράπηκαν σε λίγες ημέρες σε αναγγελία νέων μέτρων για το 2018 και μόλις σε 24 ώρες σε μία άνευ προηγουμένου μεθ’ ύβρεων και σκυλμών εκδίωξη της Eldorado Gold από τη χώρα δια των χειλέων του πρωθυπουργικού συμβούλου στρατηγικού σχεδιασμού, βάσει ισχυρισμών περί ρυπογόνου δραστηριότητας που κατ’ επανάληψη έχουν κριθεί έωλοι από το ΣτΕ. Ως φαίνεται το Μέγαρο Μαξίμου ακολουθεί την στρατηγική των αναθεματισμών αδιαφορώντας για την απώλεια εκατοντάδων θέσεων εργασίας λόγω της αποχώρησης της πολυεθνικής αυτής εταιρείας. Αντίθετα για την αντιμετώπιση της ρύπανσης του Σαρωνικού οι κυβερνητικοί επέδειξαν μία εγκληματική ολιγωρία καθυστερώντας 4 ολόκληρες ημέρες μετά το ατύχημα να αιτηθούν τη συνδρομή της ΕΜSA για την κινητοποίηση του σκάφους Αktea OSRV και την απάντληση των πετρελαιοειδών, λησμονώντας τις υποτιθέμενες περιβαλλοντικές τους ευαισθησίες που προηγουμένως εκδηλώθηκαν στην εξόρυξη χρυσού.
Έχοντας αποτύχει παταγωδώς στην οικονομική πολιτική τους οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αλλά και στην προσέλκυση επενδυτών, το μοναδικό τους κατόρθωμα είναι το στήσιμο μνημείου «πεσόντων» της κρατικής τηλεόρασης με μία αναγραφή που ουδείς δύναται να αποκωδικοποιήσει καθώς και η απόδειξη μετά την ακύρωση του νόμου σχετικά με την αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών πως το φάσμα συχνοτήτων δεν είναι απεριόριστο.
Η σωρεία αντιφάσεων
Στην ασκούμενη αυτή ευκαιριακή πολιτική χωρίς καμία στρατηγική ανάκαμψης εύκολα κάποιος διακρίνει μία σειρά από αντιφάσεις στις οποίες καθημερινά υποπέφτουν τα πρόσωπα που την ασκούν: τη στιγμή που θέτουν εν αμφιβόλω το ίδιο το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης της αγωνίας ενός επαπειλούμενου εργαζομένου, σύμφωνα με δηλώσεις του ο πρώην υπουργός εργασίας εμφανίζεται ως δημεγέρτης με περισσό θράσος να παροτρύνει τον Ελληνικό λαό να διαδηλώσει για το ασφαλιστικό ώστε να ενισχύσει τοιουτοτρόπως τις κυβερνητικές θέσεις. Μόνο οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα μπορούσαν πράγματι από τη μία να καταστέλλουν αυταρχικά μία φωνή αγωνίας και από την άλλη να καλούν το λαό να κατέλθει στο οδόστρωμα προκειμένου να διαδηλώσει κατά της ακολουθούμενης πολιτικής του, ενισχύοντάς τους όπως παραδόξως πιστεύουν. Μόνο οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα μπορούσαν να εξεύρουν υποστηρικτές στο πρόσωπο πολιτών που τους αντιμάχονται.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πανηγύρισε για τα έσοδα που προέρχονται από τον ΕΝΦΙΑ, τον φόρο εκείνο που προ της πρώτης εκλογικής του επικράτησης δεσμεύτηκε να καταργήσει και για την μη ενεργοποίηση του μηχανισμού αυτόματης διόρθωσης αποκλίσεων, γνωστού ως «κόφτη», τη θέσπιση του οποίου οι ίδιοι κατέστησαν αναγκαία. Στις αρχές του περασμένου Οκτωβρίου στο προσχέδιο του προϋπολογισμού που κατατέθηκε αλλά και στην επεξηγηματική έκθεση του μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2018-2021, ο υπουργός Οικονομικών και πάντες οι συν αυτώ δικαίωσαν περίτρανα τη μεγαλύτερη αναδιάρθρωση χρέους στα χρονικά, το PSI/OSI, που προηγουμένως κατήγγελλαν ως αιτία καταστροφής των ταμείων, παραθέτοντας μεταξύ των άλλων τα στοιχεία δαπανών για την εξυπηρέτηση του χρέους. Εκ των πραγμάτων είναι τώρα αναγκασμένοι οι κυβερνώντες να προβούν στην σύρριζα ακύρωση του αφηγήματος επί τη βάσει του οποίου εξαπάτησαν τους ψηφοφόρους τους παντάπασι. Η αναγνώριση της διπλής παρέμβασης στο χρέος το 2012 είναι πρακτικό προαπαιτούμενο για την χάραξη μιας οικονομικής πολιτικής διεξόδου από την περιδίνηση όχι μόνο από την μεριά των κυβερνώντων αλλά από κάθε ευσυνείδητο πολιτικό πρόσωπο.
Όχι μόνο δεν ασκείται μία οικονομική πολιτική που θα οδηγούσε σε ενδυνάμωση της παραγωγικότητας και ανάταση της ασφυκιούσας κοινωνίας αλλά τα αποτελέσματα των Εurogroups παρερμηνεύονται κατ’ επανάληψη σκοπίμως και προκλητικά. To Εurogroup της 20ης Φεβρουαρίου κατά τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης που έκανε χρήση εξωραϊσμένης φρασεολογίας, αυθαίρετα σηματοδότησε την μετάβαση σε μία «post-austerity period» (περίοδος μετα-λιτότητας) ενώ επί της ουσίας για ακόμα μία φορά επιβεβαιώθηκε η αυτο-σαρκοβόρος για το σώμα της Ελληνικής οικονομίας τακτική του χρονοτριβείν. Ως ριζοσπάστες αριστεροί-εταίροι ακροδεξιών έχουν όπως πιστεύουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ το ακαταλόγιστο να προωθούν τις πιο σκληρές αφαιμακτικές πολιτικές μη θεωρώντας τίποτα φετίχ. Τα αποτελέσματα του Εurogroup της 7ης Απριλίου στην Μάλτα επίσης διαστρεβλώθηκαν παραπλανητικά ώστε ο πρωθυπουργός στα πλαίσια του πανηγυρισμού του για την επίτευξη πολιτικής συμφωνίας δύο ημέρες μετά να παρουσιάζει ως μέγα κατόρθωμα την αποτροπή της θέσπισης της εργοδοτικής ανταπεργίας (lock out) η οποία είναι από δεκαετιών νομοθετικά απαγορευμένη σύμφωνα με διάταξη του ν. 1264/1982. Τελικώς, Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ομολόγησε ότι ήταν λάθος που δεν συνέχισε το έργο της η προηγούμενη κυβέρνηση. Και έχει μεγάλο δίκιο διότι η προηγούμενη κυβέρνηση συμφωνούσε σε πρωτογενή πλεονάσματα, αυτά στα οποία οι τωρινοί κυβερνητικοί αναφερόταν καταγγελτικά, με την προϋπόθεση της ανάπτυξης και όχι σε μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα συνοδευόμενα από απατηλά αντίμετρα που η δήθεν ανακουφιστική τους ισχύς είναι τόσο μεγαλύτερη όσο μεγαλύτερη είναι η αποστραγγιστική τους ικανότητα. Το ότι αυτή η κυβέρνηση δεν διαθέτει κανένα σχέδιο για τη χώρα κατέστη ακόμα περισσότερο σαφές όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός συνεντευξιαζόμενος ενώ έθεσε διλημματικά το ζήτημα της ρύθμισης του χρέους συνδέοντάς το με την εφαρμογή ή όχι των μέτρων που επρόκειτο να ψηφιστούν εν ριπή οφθαλμού διεμήνυσε πως λόγω της επίτευξης μεγάλου πρωτογενούς πλεονάσματος, το χρέος πλέον δεν αποτελεί πρόβλημα. Άλλωστε ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών έσπευσε ακολούθως να αναιρέσει τις προθέσεις του πρωθυπουργού, τις ήδη αναιρεμένες από την συνέντευξη που παραχωρήθηκε, δηλώνοντας ότι δεν θα υπάρξει ρήτρα για την εφαρμογή των μέτρων.
Η κυβέρνηση δεν διαθέτει κανένα σχέδιο για τη χώρα
Ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας αιτήθηκε την μη άρση της ασυλίας του ενώ σε μεγάλο βαθμό η «ηθική ανωτερότητα» του ΣΥΡΙΖΑ στηρίχθηκε εν πολλοίς στη διασπορά ψευδών για τον νόμο περί ευθύνης υπουργών ως δήθεν ό,τι πιο επαίσχυντο μετά την μεταπολίτευση ενώ η ειδική αυτή ρύθμιση υπάρχει επί μονίμου βάσεως στα συντάγματα της Ελλάδας από το 1844 και μάλιστα κατά την συνταγματική αναθεώρηση του 2001 αυστηροποιήθηκε, με τον διπλασιασμό για παράδειγμα του χρονικού διαστήματος εντός του οποίου επιλαμβάνεται η Βουλή μετά την τέλεση της πράξης αλλά και την κατάργηση των κατήγορων βουλευτών και ανάθεση της εισαγγελικής αρμοδιότητας στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου. Ήταν οι ίδιοι οι κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ που το 2003 υπερψήφισαν τον εκτελεστικό νόμο 3126/2003, είναι οι ίδιοι που σε μια προσπάθεια ιδεολογικής εξιλέωσης οικειοποιούνται εγκαινιακές εκδηλώσεις ιστορικών μορφών του ΚΚΕ. Και είναι σε τέτοιο βαθμό αδέκαστος ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας που παρέδωσε μαθήματα στην επεξεργασία λιστών επιτυχόντων διαγωνισμού του ΚΕΕΛΠΝΟ. Το υπουργείο Υγείας μας εισήγαγε στην έννοια της «μοριοδοτικής διόρθωσης λαθών» όπως μετονόμασε ως φαίνεται την επιλεκτική βάσει πολιτικών πεποιθήσεων στελέχωση των Μ.Ε.Θ. που επιχείρησε. Τη στιγμή μάλιστα που ο ξένος Τύπος κάνει λόγο για κατάρρευση του Ε.Σ.Υ. ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας πέραν της επεξεργασίας λιστών αντιδεοντολογικά ενδιαφέρεται για την επίδειξη των χειρουργικών του δεξιοτήτων, την διοργάνωση φιεστών για την επιστροφή κλεμμένου εξοπλισμού από δημόσιο νοσοκομειακό ίδρυμα και τον διατυμπανισμό της φιλοδοξίας του να συμβάλλει στη Σοβιετοποίηση της χώρας.
Μετά το δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015 οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ως μία συμπαγής πολιτική οντότητα, πραγματοποίησαν έναν ανολοκλήρωτο ιδεολογικό στροβιλισμό με την δήθεν φιλοευρωπαϊκή τους στροφή να έρχεται σε πλήρη αντίφαση με την άρνησή τους να εκπροσωπηθεί η χώρα στο συνέδριο που πρόσφατα διοργάνωσε η Εσθονική Προεδρία της Ε.Ε. σχετικά με τα ιστορικώς καταγεγραμμένα εγκλήματα που διέπραξαν ναζιστικά και κομμουνιστικά καθεστώτα, αποστασιοποιούμενοι από τον κοινό ευρωπαϊκό αξιακό τόπο και μοιραία εκ της θέσεώς τους και ανεπίτρεπτα προβάλλοντας την στάση τους αυτή ως διαχρονική ενιαία εθνική αντίληψη.
Το υπουργείο Παιδείας επέτρεψε κατά την διεξαγωγή των πανελλαδικών εξετάσεων την παράφραση και την νοηματική αλλοίωση αποσπάσματος έργου ενός εκ των μεγαλυτέρων λογοτεχνών του προηγούμενου αιώνα. Με την ίδια άλλωστε ευκολία και αίσθηση πως πρόκειται για κάτι εντελώς φυσιολογικό που οι κυβερνώντες επιτρέπουν την πρωτοφανή λογοτεχνική διόρθωση διόρθωσαν και τις ίδιες τις διατάξεις τις οποίες πριν λίγες ημέρες είχαν ψηφίσει. Οι δήθεν φορείς του προοδευτισμού μάλιστα προωθούν τον κομματισμό στα Α.Ε.Ι. ενώ οι προτάσεις τους για το πανεπιστημιακό άσυλο είναι εντελώς αναχρονιστικές. Το ελάχιστο που οφείλουν να κάνουν οι κυβερνώντες μη σεβόμενοι ούτε την ιστορία της Αριστεράς που με τρόπο παραφραστικό εκφράζουν ούτε την λογοτεχνική ιστορία είναι να συνειδητοποιήσουν την ασυνειδησία τους.
Άκρως λυπηρή και ανησυχητική είναι η πεποίθηση του υπουργού Παιδείας ότι η επιβολή «ακαδημαϊκών κανόνων» εμπίπτει εντός του ορίου της άσκησης των κυβερνητικών του καθηκόντων. Ο «προοδευτισμός» του υπουργείου Παιδείας περιορίζεται στην κατάργηση του χαρακτηρισμού διαγωγής των μαθητών και στην ανάδειξη των σημαιοφόρων στις παρελάσεις μέσω λοταρίας και όχι βάσει των επιδόσεών. Παράλληλα με την απαξίωση της αριστείας το υπουργείο απαξιώνει την κατάρτιση των διπλωματούχων τμημάτων ειδικής αγωγής, υποβαθμίζοντας έτσι τη λειτουργία των δομών ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης ενώ παντελώς αντιεπιστημονικά ομαδοποιεί την Βιολογία και την Χημεία για τους υποψήφιους φοιτητές, επιφέροντας πολλαπλά πλήγματα στην παιδεία. Kαι ενώ σύμφωνα με τον αρμόδιο υπουργό η παιδεία αποτελεί την πρώτη κυβερνητική προτεραιότητα, ωστόσο δεν γνωρίζουν –ούτε οι ίδιοι οι κυβερνώντες– ποιο θα είναι το νέο σύστημα εισαγωγής στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Όχι μόνο επίμεμπτος αλλά σκανδαλώδης είναι και η διαγωγή του υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής ο οποίος φαίνεται να αύξησε τον αριθμό των υπαλλήλων του γραφείου του και διαπίστωσε την επιτυχία του ξεχειμωνιάσματος με τις σκηνές των μεταναστών στη Μόρια να καταβυθίζονται στο χιόνι όταν μεγάλο μέρος των κονδυλίων της Ε.Ε. για το μεταναστευτικό μένουν αναξιοποίητα και για πρώτη φορά μετά το 2011 ενεργοποιείται η επιβαρυντική για την χώρα διάταξη του Δουβλίνο-3 σχετικά με την επιστροφή των αιτούντων άσυλο στην Ελλάδα.
Οι κυβερνώντες προωθούν τον αποχαρακτηρισμό δασικών εκτάσεων έναντι χαμηλού τιμήματος και τη νομιμοποίηση της καταπάτησής τους και ταυτόχρονα εγκαινιάζουν με περισσή υπερηφάνεια έργα τα οποία ως αντιπολίτευση τα είχαν χαρακτηρίσει ως βλαπτικά για το περιβάλλον. Από υπερήφανοι διαπραγματευτές τα στελέχη της κυβέρνησης αυτής μετατράπηκαν σε υπερήφανους θεσπιστές κόφτη και κόφτες κορδελών τελετών παραδόσεων έργων που ούτε ξεκίνησαν ούτε προόδευσαν επί των ημερών τους.
Οι πάλαι ποτέ υποστηρικτές της κινηματικής δράσης «δεν πληρώνω», εκείνοι που ως στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ το 2011 ισχυρίζονταν ότι το κίνημα αυτό προασπίζεται την συνταγματικά κατοχυρωμένη ελεύθερη μετακίνηση των πολιτών εντός της επικράτειας προσχώρησαν σε μία λογική δημιουργίας δεκάδων νέων σταθμών διοδίων στην Εγνατία Οδό χωρίς παραδόξως κανένα εναπομείναν ίχνος αντίδρασης και φιλολαϊκού αισθήματος.
Δια των χειλέων του υπουργού Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης διαμηνύθηκε πως το κλείσιμο ιστορικού δημοσιογραφικού ομίλου αποτελεί για τους κυβερνητικούς δικαίωση όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση καταδίκασε το κλείσιμο της ΕΡΤ ως μία μορφή λογοκρισίας. Θα ήταν άδικο ωστόσο να μην πιστώσει κανείς την μέριμνα που επέδειξε το υπουργείο στην χρήση των δικαιωμάτων μας στο διαστημικό φάσμα όπως αυτή καταφάνηκε με την πρωτοβουλία για την ίδρυση Ελληνικής Διαστημικής Υπηρεσίας. Αφού οι κυβερνώντες αποπειράθηκαν να διαχειριστούν αυθαίρετα το τηλεοπτικό φάσμα προσπαθούν να βάλουν σε τάξη και το διαστημικό φάσμα, με δυσθεώρητο, εξωατμοσφαιρικού ύψους θράσος. Την τελευταία διετία επιτελέστηκε με αξιοθαύμαστο τρόπο η μετάβαση από το ΣΑΝΟ στην αστερόσκονη αυτών των αχαρακτήριστων κυβερνητικών που ίπτανται ιδεολογικά ως απροσδιόριστα αντικείμενα μία εντός και μία εκτός Ευρωζώνης, πιθανότατα προς αναζήτηση τόπων βοσκής στον κόκκινο πλανήτη ως εγγύηση για απόκτηση τηλεοπτικών αδειών των φίλα προσκείμενων σε αυτούς επίδοξων καναλαρχών. Μετά δε την παταγωδώς αποτυχημένη απόπειρα του υπουργού να διευθετήσει το τηλεοπτικό φάσμα κατά το δοκούν, εκδηλώθηκε ένας σκανδαλώδης άνευ προηγουμένου retrograde προγονισμός με την μορφή μέριμνας για την σταδιοδρομία του ίδιου του πατρός του υπουργού στη διοίκηση αστικών συγκοινωνιών, ενάντια στην ακομμάτιστη και ανεξάρτητη δημόσια διοίκηση που ο πρωθυπουργός ευαγγελίζεται. Αυτό είναι τωόντι ένα θαυμαστό παράδειγμα όπου η ιδεολογική παλινδρόμηση μίας ομάδας εθνικολαϊκιστών που συγκυριακά ανήλθαν στην εξουσία, συνυπάρχει με ένα είδος γενεαλογικής παλινδρόμησης. Διαγενεακή ωμότητα.
Το 2014 όταν κατά την Ουκρανική κρίση κρίθηκε αναγκαίος ο καθησυχασμός της Ελληνικής κοινότητας της Μαριούπολης ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση έκανε λόγο για αγνόηση των νεοναζιστικών μορφωμάτων. Ωστόσο, ο ίδιος ο πρωθυπουργός μεταβαίνοντας στο Κίεβο προέβη ανέμελα διψαλέος σε κοινές δηλώσεις με τον ομόλογό του χωρίς καν να συντρέχει παρόμοιος σοβαρός λόγος επίσκεψης.
Η μεθοδευμένη προσπάθεια κανονικοποίησης της μη φυσιολογικότητας
Υποσχόμενος ο ΣΥΡΙΖΑ αλλοτινούς παραδείσους με κακόγουστη υφολογική αντιγραφή ηγετικών φυσιογνωμιών του παρελθόντος καθιέρωσε δυστυχώς στην συνείδηση ικανής μερίδας πολιτών την απραγία ως φυσιολογικότητα. Αφού κατέστησε αδύνατο να εισέλθει η χώρα σε μία τροχιά ανάπτυξης κάνοντας περιχαρής φλάμπουρο την αντι-ανάπτυξη προσπαθεί σε μία δεύτερη φάση με αθόρυβο και ύπουλο τρόπο να κανονικοποιήσει την απραγία σε συνειδησιακό επίπεδο. Να καταστείλει οποιανδήποτε επανάσταση συνείδησης των πολιτών ως απόκριση μπροστά σε όσα κωμικοτραγικά εκτυλίσσονται καθημερινά μπροστά στα μάτια τους. Η επικινδυνότητα του τελευταίου είναι πολύ μεγαλύτερη από την εχθρική στάση των κυβερνώντων απέναντι στους ελεύθερα εκφραζόμενους δημοσιογράφους. Αφού καλλιέργησε και εκμεταλλεύθηκε ένα ψυχροπολεμικό κλίμα αμφισβήτησης των πάντων εντός της κοινωνίας, τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τους κυβερνητικούς του εταίρους ΑΝΕΛ διεξάγει έναν συνειδησιακό πόλεμο, τον πόλεμο της χλιαρότητας, της υποσυνείδητης καταστολής κάθε υγιούς αντανακλαστικού. Μέσω μίας ψευδοεπαναστατικής ρητορικής προωθεί την παγίωση μίας αδιέξοδης, βαλτώδους, «ούτε κρύο ούτε ζέστη» κατάστασης στασιμότητας σε όλους τους τομείς αδιακρίτως ως κάτι εκ προοιμίου ηθικά νομιμοποιημένο χάριν της κατ’ όνομα αριστερής τους κουλτούρας. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ξημερώματα της 19ης Μαΐου υπερψηφίστηκε το πολυνομοσχέδιο του 3ου plus, 4ου και ενός διαρκούς εν τέλει μνημονίου των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ περιλαμβάνοντας σκληρότατα αντιαναπτυξιακά μέτρα και κατάργηση ακόμα διάταξης του ίδιου τους του νομοθετήματος, του νόμου 4387/2016, που προέβλεπε μελλοντική αύξηση συντάξεων ανάλογα με τη μεταβολή του ΑΕΠ και του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή.
Δεν υπάρχει τίποτε πιο επαναστατικό και ριζοσπαστικό από το να υποστηρίζεις έμπρακτα την αλήθεια
Δεν υπάρχει αλήθεια τίποτε πιο επαναστατικό και ριζοσπαστικό από το να διαλαλεί κάποιος και να υποστηρίζει έμπρακτα την αλήθεια αποστρεφόμενος τις στρεβλώσεις. Η επιλογή για έναν πολίτη να εκφραστεί μέσω ενός κομματικού φορέα που εκφράζει το υπό ανασυγκρότηση προοδευτικό κέντρο δεν θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα μίας reductio ad absurdum λογικής ώστε απλουστευτικά να μην επιλεχθεί το μη χείρον. Τα σημερινά δεδομένα και οι προκλήσεις είναι κατά πολύ διαφορετικές από τα αντίστοιχα της δεκαετίας του ’80. Ούτε είναι δυνατό αλλά ούτε έχει κάποιο νόημα ο γυρισμός σε αλλοτινές εποχές που βιώθηκαν ως παραδεισένιες όπως ακριβώς και ο άνθρωπος δεν δύναται να εισέλθει στην κοιλιά της μητέρας του για δεύτερη φορά και να ξαναγεννηθεί. Παραμένοντας ωστόσο ο ίδιος ως οντότητα υφίσταται αλλαγές συν τω χρόνω, μετασχηματίζεται. Ο εναγκαλισμός του πολίτη με τον χώρο που εκφράζει το προοδευτικό κέντρο θα πρέπει να είναι μία ενσυνείδητη επιλογή, απόρροια βαθιάς γνώσης και επίγνωσης καταστάσεων και προσώπων που προτίθενται να διαχειριστούν καταστάσεις. Αυτό ισχύει στον υπερθετικό βαθμό όταν πρόκειται για διαχείριση καταστάσεων κρίσης. Το σημερινό κυβερνητικό τερατογεννηθέν μόρφωμα των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προέκυψε από την ένωση του οπορτουνισμού και του διεθνισμού με τον εθνικισμό ως άλλη δισπερμική γονιμοποίηση ωαρίου και μία συνακόλουθη μύλη κύηση. Οι υπάρχοντες συσχετισμοί πολιτικών δυνάμεων προϊόν της άγονης, τυφλής αγανάκτησης δεν είναι σε θέση να προσφέρουν λύσεις πουθενά. Ως φύσει πειραματιστές, οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ήταν και είναι οι πλέον ακατάλληλοι να διαχειριστούν οτιδήποτε σχετίζεται με μία κρίσιμη για την χώρα περίοδο.
Οι κυβερνώντες αυτοί χρησιμοποιούν τα ρήματα κατά ένα τρόπο που είναι λίαν δηλωτικός της αποστροφής τους προς κάθε νοηματική ορθότητα. Ορθοτομούν τον λόγο της πολιτικής αναλήθειας με μόνη αλήθεια την διάψευσή τους, παραδόξως δια των ίδιων τους των χειλέων. Όλα τους τα επιχειρήματα έως τώρα συνιστούν μία ανακολουθία, ένα non-sequitur, μία πλήρη αντιστροφή του «αναλαμβάνω το ρήμα, ίνα στήσω το νόημα». Είναι ανακόλουθοι ακόμα και της ίδιας τους της υποτιθέμενης αριστερής τους ιδεολογίας και το μόνο που ακολουθούν πιστά είναι το ένστικτο της εξουσιαστικής αυτοσυντήρησης. Προβεβλημένοι υποστηρικτές τους ως άλλες θορυβώδεις λατινοαμερικάνικες vuvuzelas έφτασαν στο σημείο να διατυπώνουν την άποψη πως η σύμπραξη του κατά δική του ομολογία ολιστικού ΣΥΡΙΖΑ, αυτού που δεν αποδοκιμάζει τα αιματοκυλισμένα γεγονότα στην Βενεζουέλα, με δυνάμεις της κεντροαριστεράς είναι προαπαιτούμενο για τον μη εκφυλισμό του δημοκρατικού μας πολιτεύματος σε μία μορφή «quasi-democracy» (ημι-δημοκρατίας). Ακόμα πιο ανησυχητικά, ο πρωθυπουργός στην πρόσφατη συνέντευξη τύπου της ΔΕΘ επισήμανε ότι ο ίδιος και οι συν αυτώ που έχουν τις ιδεολογικές τους καταβολές στον Αριστερό Ευρωπαϊσμό, καταβάλλουν προσπάθειες εκδημοκρατισμού της Ευρωζώνης χωρίς ωστόσο να διακρίνουν καμία αντιδημοκρατική και καθεστωτική πρακτική στον τρόπο διακυβέρνησης της Βενεζουέλας. Μπροστά στην πλάνη των αμεσοδημοκρατικών δημοψηφισματικών εργαλείων και των δήθεν φιλολαϊκών αντίμετρων πρέπει να δημιουργηθούν δημοκρατικά αντίβαρα.
ΙΙ. Από την διαπραγματευτική κενότητα στην επιταχυνόμενη θεσμική διολίσθηση
Με το Εurogroup της 22ας Μαΐου να ολοκληρώνεται χωρίς καμία απολύτως συμφωνία για την Ελλάδα και διαρρέοντα πρακτικά να διαψεύδουν τον κυβερνητικό εκπρόσωπο που επιχείρησε ταχέως να διαψεύσει τις συγκλίνουσες δημοσιογραφικές πληροφορίες περί του δυσμενούς κλίματος που διαμορφώθηκε για την χώρα και με το Εurogroup της 15ης Ιουνίου οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να δεσμεύουν τη χώρα με πρωτογενή πλεονάσματα τουλάχιστον 2% του ΑΕΠ άνευ ένταξης στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (QE) και ελάφρυνση χρέους έως το καλοκαίρι του 2018, δεν αποδείχθηκε τελειωτικά μόνο η παντελής ανικανότητα της κυβέρνησης να επιτύχει οτιδήποτε ωφέλιμο για την χώρα. Αποδείχθηκε περίτρανα η φυσική σχέση των κυβερνητικών με το ψεύδος και την ανεντιμότητα, η ετεροχρονισμένη φύση της διακυβέρνησής τους με αποδιαλυμένο κάθε λογικό νόημα, η ανικανότητα ακόμα και της ενιαίας επικοινωνιακής διαχείρισης των άκαρπων διαπραγματευτικών τους κύκλων αλλά επιπροσθέτως καταφάνηκε και το μέγεθος του διασυρμού τους.
Είναι τωόντι αντιφατική και αδικαιολόγητη η σπουδή των κυβερνητικών να δεσμεύσουν μακροπρόθεσμα τη χώρα με υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα, με ένα μνημόνιο έως το 2060 επί της ουσίας, όταν προς το θεαθήναι καθυστέρησαν το κλείσιμο της αξιολόγησης για έναν ολόκληρο χρόνο και προσπάθησαν μάλιστα να κερδίσουν πολιτικό χρόνο ακόμα και λίγων εβδομάδων αφού όπως αποκαλύφθηκε η συμφωνία είχε επιτευχθεί τουλάχιστον 20 ημέρες νωρίτερα από το Eurogroup του Ιουνίου. Τα συμφωνηθέντα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα για τα οποία τόσο πολύ κόπιασαν διαπραγματευτικά οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έρχονται σε πλήρη αντιδιαστολή με τον στόχο που είχε θέσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός στην 81η ΔΕΘ, την αποκλιμάκωση των υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων. Ακόμα μεγαλύτερη είναι δε η αντίφαση όταν ο πρωθυπουργός στο υπουργικό συμβούλιο που συνεκάλεσε μετά το Eurogroup του Ιουνίου αποκάλεσε το μνημόνιο στο διηνεκές που επί της ουσίας συμφώνησε «καθαρό διάδρομο εξόδου από την μνημονιακή εποπτεία» και προέτρεψε τους υπουργούς του να «εκμεταλλευθούν το momentum». Αυτό δεν είναι τίποτε άλλο από μία ωμή δημόσια παραδοχή της συγκυριακής μικροκομματικής οπτικής των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που μεταφράζουν την μακροχρόνια λιτότητα που επέβαλαν στη χώρα ως «καλή στιγμή» για εκείνους, με τον τρόπο που αυτοί αντιλαμβάνονται την έννοια του καλού. Ισοδυναμεί με την φράση «φάγωμεν καὶ πίωμεν, αὔριον γὰρ ἀποθνήσκομεν». Το μόνο που ενδιαφέρει τον πρωθυπουργό είναι το καταστροφικό σύρσιμο της χώρας αρκεί εκείνος επί της παρούσης και χωρίς κανένα σχέδιο στρατηγικής για το μέλλον να προΐσταται του υπουργικού συμβουλίου με κάποιους εν πολλοίς εμφανείς μικρούς κύκλους της κοινωνίας να χαίρουν της ευνοϊκής του αντιμετώπισης.
Σε όλα τα επίπεδα, και διεφθαρμένοι είναι και ψεύτες οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Κατά τη συμμετοχή του άλλωστε στο Economist ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών αποκάλυψε την κενότητα των διαπραγματευτικών αξιώσεων της κυβέρνησης απέναντι στους Θεσμούς τόσο αναφορικά με το χρέος όσο και με το QE έως τουλάχιστον τη λήξη του τρέχοντος προγράμματος τον Αύγουστο του 2018, απορρίπτοντας προφανώς σε ένα momentum κρίσης ειλικρίνειας τους πρωθυπουργικούς ισχυρισμούς. Όσα στο περισσότερο ή λιγότερο εγγύς παρελθόν ο ΣΥΡΙΖΑ υποστήριξε για να ανέλθει στην εξουσία και να παραμείνει σε αυτή βάλλονται όμως όχι μόνο περιέργως έσωθεν από τους ίδιους τους υπουργούς τους αλλά και κατά έναν τρόπο άκρως ευτελιστικό έξωθεν, με τη δέσμευση για νομοθέτηση της κρατικής αποζημίωσης του πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, από τη συκοφάντηση του οποίου άντλησε σε μεγάλο βαθμό δημοφιλία ο ΣΥΡΙΖΑ να αποτελεί προαπαιτούμενο για την δόσης των 7.7 δις Ευρώ από τον ESM. Ο ταπεινωτικός αυτός χαρακτήρας έμπρακτης μετάνοιας του νομοθετικού έργου που ανέλαβε η κυβέρνηση δεν ξενίζει όμως σε μεγάλο βαθμό αν αναλογιστεί κανείς την αλλοπρόσαλλη υποβάθμιση του νομοθετικού της έργου ιδία βουλήσει σε ένα είδος «αυτο-νομοδιορθωτικού» έργου, με την κατάθεση προς ψήφιση διορθωτικών τροπολογιών για διατάξεις ψηφισθείσες μόλις προ 20 ημερών από τους ίδιους ξημερώματα της 19ης Μαΐου. Aποκορύφωμα της έμπρακτης πλην ανομολόγητης μετάνοιας των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αποτέλεσε η έξοδος στις αγορές στα τέλη του περασμένου Ιουλίου με τη διθυραμβική έκδοση ομολόγου που συνεπάγεται ακριβότερο δανεισμό συγκριτικά με τα δεδομένα της εξόδου στις αγορές τον Απρίλιο του 2014, τότε που ο αντιπολιτευόμενος ΣΥΡΙΖΑ έκανε λόγο για τοκογλυφικό πάρτυ. Δυστυχώς, το μόνο στο οποίο επένδυσαν οι επενδυτές ήταν η αποσόβηση του κινδύνου GREXIT η οποία όμως σχετική είναι καθώς επί της ουσίας η έξοδος από την Ευρωζώνη δεν θα πάψει ποτέ ως απειλή να επικρέμαται πάνω από τη χώρα όσο δεν πραγματοποιείται έξοδος των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ από το κυβερνητικό τους έργο-κοστοβόρο εξουσιαστικό πάρεργο. Στο εγγύς μέλλον θα πρέπει οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αφοπλισμένοι από την εξουσία να περιοριστούν σε ένα θεσμικά επωφελές κοινοβουλευτικό έργο ανάληψης ευθυνών, χωρίς αυτό ωστόσο να έχει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της εθνικής στρατηγικής και χωρίς φυσικά να μπορούν να καταφέρουν αλλεπάλληλα θεσμικά πλήγματα που εν τέλει πληγώνουν την ίδια την καρδιά της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας όπως τώρα κάνουν με ένα είδος επαγγελματικού ερασιτεχνισμού.
Με τη συμφωνία που επιτεύχθηκε αρχές του καλοκαιριού οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μετατράπηκαν εύκολα από αργόσυρτοι ισχνοί διαπραγματευτές σε αγιογδύτες των θεσμών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την Δημοκρατία και το κράτος δικαίου. Oι κυβερνώντες προεξέχοντος του ίδιου του πρωθυπουργού και της νυν αλλά και πρώην πολιτικής εθνικολαϊκιστικής ηγεσίας του υπουργείου Δικαιοσύνης δεν αρκέστηκαν μόνο στην εξαπόλυση επιθέσεων σε βάρος των δικαστικών λειτουργών αλλά έχουν ήδη επικίνδυνα μεταβεί σε ένα ανώτερο στάδιο πολυεπίπεδης θεσμικής ύβρεως. Η ύβρις αυτή στοιχειοθετείται από δημόσιες παραινέσεις στη Δικαιοσύνη και την καπήλευση πολύκροτης υπόθεσης έως την εμπαικτική διάθεση προς το ίδιο το Σύνταγμα μην αποκλείοντας το ενδεχόμενο η αναθεώρησή του να καταστεί αντικείμενο δημοψηφίσματος και την προκλητική επάνδρωση του Νομικού Γραφείου της Γενικής Γραμματείας της Κυβέρνησης από πρώην Υπηρεσιακή Πρωθυπουργό. Έσπευσε ο πρωθυπουργός προσφέροντας πρόθυμα ως στέγη το γραφείο του να μεριμνήσει για την μετασυνταξιακή σταδιοδρομία ενός υποτιθέμενου υπερκομματικού προσώπου αδιαφορώντας για την διαμόρφωση των προϋποθέσεων μιας αξιοπρεπούς Ελλάδας Μετά από την επώδυνη εθνική δημοσιονομική περιπέτεια που με δική του ευθύνη ακόμα δεν έληξε.
Όλα αυτά ενόσω ο νυν υπουργός Δικαιοσύνης ανακαλεί αστραπιαία το αίτημα επανεξέτασης της καταδικαστικής απόφασης του Ε.Δ.Δ.Α. για την καταναγκαστική εργασία στις φυτείες της Μανωλάδας, όταν το 2013 ο ΣΥΡΙΖΑ καταδίκαζε τα γεγονότα στις καλλιέργειες αυτές. Είναι πολύ πιθανό η κατάθεση του αιτήματος της επανεξέτασης να έλαβε χώρα στα πλαίσια ενστερνισμού της ρατσιστικής ρητορείας κοινοβουλευτικών εκπροσώπων των εταίρων τους ΑΝΕΛ όπως αυτή κατ’ εξακολούθηση εκδηλώθηκε στην Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου της βουλής.
Αυτή η ανωμαλία πρέπει να σταματήσει.
Ακόμα πιο προκλητικά και ανιστόρητα ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ Ν. Παρασκευόπουλος, εκείνος που θέλησε επί των ημερών άσκησης των κυβερνητικών του καθηκόντων ως δείγμα προοδευτισμού να αποποινικοποιήσει την βλασφημία, κατά την συνεδρίαση της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας βλασφήμησε κατά πάντων των δημοκρατικών και θεσμικών κεκτημένων υπερασπιζόμενος τον υπουργό Εθνικής Άμυνας-συνομιλητή ισοβιτών με τον αντιεπιστημονικό και υβριστικό για το κράτος δικαίου ψευδή ισχυρισμό πως o τελευταίος λειτούργησε κατ’ εντολή των ανακριτικών Αρχών. Καίτοι αφυπηρετήσας καθηγητής ποινικού δικαίου ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης στερείται βασικών γνώσεων μέσης εκπαίδευσης περί διάκρισης των εξουσιών. Προφανώς η νομοθετική του προνοητικότητα βασίστηκε στην λογική της δικής του ηθικής νομιμοποίησης του να είναι δικαιοκρατικά και δημοκρατικά βλάσφημος. Kαι είναι πλέον περισσότερο από κάθε άλλη φορά καταφανές ότι οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ παρόλο που από ορισμένους απεγνωσμένους πολίτες ανήλθαν στην εξουσία ως ultima ratio, όχι μόνον έσχατη λύση δεν αποτέλεσαν στα προβλήματα της κοινωνίας αλλά έθιξαν τους θεσμούς και την οικονομία και εξακολουθούν να το κάνουν σε τέτοιο βαθμό ώστε όσο δεν παραγκωνίζονται να απειλούν μέρα με τη μέρα να φέρουν την χώρα στα έσχατά της. Εδώ ακριβώς έγκειται ο ριζοσπαστισμός του ΣΥΡΙΖΑ. Στην καταστροφή κάθε δημοκρατικής δομής και λειτουργίας. Καθετί που τόσο φυσικά ισχυρίζονται και πράττουν οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ όχι μόνο αναχρονιστικό είναι και εξ’ ορισμού συνεπώς δεν δύναται να οδηγήσει στην Ελλάδα Μετά αλλά δεν έχει σημειωθεί ποτέ ξανά στα Ελληνικά τουλάχιστον χρονικά. Ως φαίνεται, η δόξα αυτών είναι εν τη αισχύνη αυτών.
Σε όλα τα επίπεδα, και διεφθαρμένοι είναι και ψεύτες οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Το δε ψέμα τους μεγεθύνεται σκανδαλωδώς καθώς αποπειρώνται την εντιμοποίησή του στο όνομα μιας δήθεν αδιάφθορης Αριστεράς που ο ΣΥΡΙΖΑ πρεσβεύει.
Αυτή η ανωμαλία πρέπει να σταματήσει.
* Ο Πίνακας που συνοδεύει το κείμενο, είναι: Remorse, or Sphinx Embedded in the Sand, 1931, Salvador Dali