Από πότε θεωρείται φυσιολογικό υπουργοί να αναρτούν αισχρολογίες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και να μην εκπαραθυρώνονται από τον πρωθυπουργό την ίδια στιγμή; Από πότε θεωρείται φυσιολογικό όταν ασθενεί ένας πολιτικός αρχηγός, να εκτοξεύονται κατάρες και ευχές για επιπλοκές στην υγεία του; Από πότε θεωρείται φυσιολογικό ένα ναζιστικό κόμμα να τραμπουκίζει εντός και εκτός Βουλής και η Πολιτεία να παρακολουθεί απαθής ή από πότε θεωρείται φυσιολογικό η Δημόσια Τηλεόραση να λειτουργεί ως κομματικό μέσον ωμής προπαγάνδας της κυβέρνησης της χώρας; Και τέλος από πότε θεωρείται φυσιολογικό ένας πρωθυπουργός να ψεύδεται και να διχάζει τόσο ασύστολα και τόσο απόλυτα υφαρπάζοντας την ψήφο που τον έφερε στην εξουσία και μετά συνειδητά να ευνοεί την χυδαιολογία των υπουργών του και την παραβατικότητα στην κοινωνία, αποδομώντας με την συμπεριφορά του τον θεσμό που υπηρετεί και οδηγώντας απόλυτα συνειδητά το πολίτευμα σε κρίση και την χώρα στον μεγαλύτερο κίνδυνο από την εποχή της μεταπολίτευσης;
Η απάντηση είναι ότι δεν είναι φυσιολογικό. Ποτέ δεν ήταν και όποτε συνέβαινε στο παρελθόν, το επόμενο βήμα ήταν πάντα ο φασισμός και η κτηνωδία.
Η συμπεριφορά του φασίστα είναι πάντα κλασική και αναγνωρίσιμη. Ξεκινάει από την λεκτική βία και τον ψυχολογικό τραμπουκισμό, έτσι ώστε να διαλύσει την κοινωνική ισορροπία και την κοινωνική αίσθηση περί του ορθού και ηθικού και να διευρύνει τα όρια του μη επιτρεπτού. Μέσα στην επέκταση αυτή των ορίων, δημιουργεί τον προνομιακό χώρο στον οποίο υπάρχει και άρχει ο ίδιος και οι οπαδοί του, προστατευμένος από την ωμή δύναμή του, που δεν διστάζει να την επιδείξει αδιαφορώντας για την νομιμότητα. Αυτή η αδιαφορία του προς την νομιμότητα μιας δημοκρατικής κοινωνίας, είναι και η απόδειξη της νίκης του, η απόδειξη της ισχύος του, γιατί μπορεί και το κάνει χωρίς κανείς να τον εμποδίζει.
Δημιουργείται ένας θύλακα ολοκληρωτισμού μέσα στην Δημοκρατία
Βλέπετε τώρα γιατί με τόση ευκολία χυδαιολογεί ένας υπουργός. Γιατί κανείς δεν τον εμποδίζει, ίσα ίσα επιβραβεύεται από τον πρωθυπουργό του και από μέρος της κοινωνίας. Δημιουργεί έτσι τον χώρο του και την οντότητά του.
Σήμερα βρισκόμαστε ακριβώς σε αυτό το σημείο, με την ενθάρρυνση της κυβέρνησης, έχουμε σαν πρωταγωνιστές υπουργούς κουτσαβάκια, που συνειδητά ψεύδονται, χυδαιολογούν και συκοφαντούν, δημιουργώντας αυτόν τον προνομιακό χώρο, που βρίσκεται πέραν του ορίου των δημοκρατικών αξιών, του πολιτικού πολιτισμού και της κοινωνικής ηθικής. Θα έλεγα ότι δημιουργούν έναν θύλακα ολοκληρωτισμού μέσα στην Δημοκρατία, ένας θύλακας που σιγά σιγά μεγαλώνει, «νομιμοποιείται», διαβρώνει την κοινωνία ώσπου μια μέρα να την καταλάβει ολόκληρη.
Που τελειώνει αυτός ο δρόμος; Ποιος είναι ο τελικός σκοπός αυτών που τον διαβαίνουν; Τα ιστορικά παραδείγματα μας δίνουν την απάντηση..
Αυτό που εκπλήσσει, είναι η χαμηλή αντίσταση της κοινωνίας στον εκφασισμό της , στη λεκτική και ψυχολογική βία, ακόμα και στην σωματική βία και η ευκολία που αποδέχονται αυτή την κατάσταση θεσμοί που θεωρούνται και είναι οι πυλώνες της Δημοκρατίας.
Η κοινωνία μας βυθισμένη μέσα στην απόγνωση και την αγωνία των προσωπικών προβλημάτων, αδυνατεί να συνειδητοποιήσει την μετάλλαξη που πραγματοποιείται στο πολίτευμα και στην δημόσια ζωή, ώσπου μια μέρα θα ξυπνήσει μπροστά σε μια δυσάρεστη έκπληξη.
«..ανεπαισθήτως με ‘κλείσαν από τον κόσμο έξω…»
Η χυδαιολογία των υπουργών της κυβέρνησης δεν είναι αθώα… δεν είναι λάθη τυχαία, είναι σχέδιο…
Η ευθύνη πέφτει πάλι στους δημοκρατικούς πολίτες, πάντα σε αυτούς έπεφτε άλλωστε..είναι οι δημοκρατικοί πολίτες που θα αρνηθούν να συνηθίσουν το ξήλωμα της Δημοκρατίας και του πολιτισμού που επιχειρείται και που θα δώσουν τις κατάλληλες απαντήσεις στους εκχυδαϊστές της πολιτικής και κοινωνικής ζωής.
Είναι οι δημοκρατικοί πολίτες που θα σηκώσουν πάλι την χώρα όρθια και πιστεύω ολόψυχα ότι δεν θα αργήσει η ώρα.
* Ο Πίνακας που συνοδεύει το κείμενο, είναι: Harry Sternberg (1904- 2001), Fascism