Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: Ανάπτυξη

Ο Αθανάσιος Τσαυτάρης εξετάζει που οδηγεί η μη τήρηση του Συμβολαίου, τονίζοντας ότι: «Κρεμασμένοι μια ζωή στα κάγκελα συνδικαλιστές και πολιτευτές προκειμένου να γίνουν δεκτά «τα δίκαια αυτά αιτήματα των εργαζομένων». Τα αιτήματα γίνονταν δεκτά. Ο δικός μας κουμπαράς όμως άδειασε. Έτσι ακόμη ψάχνουμε σήμερα τις συντάξεις μας.». Ο συγγραφέας σημειώνει πως: «Το τέλος του Συμβολαίου οδήγησε στη μη πληρωμή εισφορών από τους σημερινούς εργαζομένους. Να γιατί σύντομα οι συντάξεις θα τελειώσουν πλήρως. Και έτσι θα τελειώσει και ο τόπος μας. Αφού βέβαια θα περάσει από μια φάση Εθνικού Οίκου Ευγηρίας και Φτωχοκομείου».

Ο Μελέτης Ρεντούμης αναλύει τη σημασία της πληροφορικής που όπως σημειώνει είναι «ένας από τους πιο δυναμικούς κλάδους της ελληνικής οικονομίας που μπορεί με οργανωμένες και συστηματικές κινήσεις να συνδράμει στην έξοδο της χώρας από την παρατεταμένη οικονομική κρίση είναι αυτός της πληροφορικής και γενικότερα της υψηλής τεχνολογίας και καινοτομίας.» Ο συγγραφέας τονίζει ότι «η πλήρης αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού της χώρας, η συνδρομή της πολιτείας και η διάχυση των νέων τεχνολογιών μέσω των επιχειρήσεων και των φορέων εκπαίδευσης, θα μπορούσε δυνητικά να δημιουργήσει θέσεις εργασίας, αυξάνοντας σημαντικά τον πολλαπλασιαστή του ΑΕΠ και οδηγώντας την χώρα σε διατηρήσιμη ανάπτυξη»

Ο Λάζαρος Ζουρνατζής εξετάζει το αγροτικό ζήτημα και τονίζει πως αφενός «ο αγροτικός τομέας δεν είναι ένα φυσικό σύστημα αλλά ένας τεχνικός λειτουργικός οργανισμός» και αφετέρου ότι «ως τεχνικό λειτουργικό σύστημα πρέπει να είναι καλά σχεδιασμένο, να υπόκειται σε συνεχή αξιολόγηση και με βάση αυτήν να υφίσταται διαρκείς και αναγκαίες μεταρρυθμίσεις με στόχο την κανονικότητα για να έχουμε τις βέλτιστες αποδόσεις». Ο συγγραφέας τονίζει πως «Η Χώρα χρειάζεται επειγόντως εθνική αφύπνιση» και σημειώνει πως ο καθένας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του, σημειώνοντας πως «Οι καιροί δεν είναι μόνο χαλεποί. Οι καιροί δυστυχώς είναι "ου μενετοί"»

Ο Νίκος Μπουνάκης εξετάζει την ανάγκη των «προϊόντων του μέλλοντος»: «ικανά να απαντήσουν στις σύγχρονες ανάγκες και προκλήσεις. Αντάξια των αυστηρών προσδοκιών του σύγχρονου ανθρώπου, που αναζητά τρόφιμα γευστικά, παραδοσιακά και ασφαλή, έχοντας την απαίτηση να γνωρίζει τον τόπο και τον τρόπο παραγωγής τους» εκτιμώντας ότι «η σημερινή κυβέρνηση και στα θέματα αγροτικής πολιτικής δεν είχε επεξεργαστεί κανένα σχέδιο».  Ο συγγραφέας τονίζει ότι «ο μόνος δρόμος για τον Έλληνα αγρότη είναι η παραγωγή ποιοτικού και βιώσιμου προϊόντος, με ορθή διαχείριση φυσικών πόρων και εισροών, με κατάλληλη Πιστοποίηση, ώστε να εξασφαλίζεται προστιθέμενη αξία και να διασφαλίζεται το αγροτικό εισόδημα».

 

Ο Αλέκος Κρητικός στην εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών στο Αγρίνιο με θέμα «Ποιο μέλλον για την Ελλάδα; Ο ρόλος του πρωτογενή τομέα» τονίζει τη σημασία της ανάπτυξης και εξηγεί πως αυτή θα επιτευχθεί. Ο συγγραφέας τονίζει την σημασία «όχι μόνο να εκπονηθεί και συμφωνηθεί (και σε επίπεδο Κοινοβουλίου) ένα πολυετές «Εθνικό Σχέδιο Ανάπτυξης και εξόδου από την κρίση», ένα σχέδιο «εθνικής συνιδιοκτησίας», αλλά να αναληφθεί δέσμευση της πλήρους εφαρμογής του μέσω  της  σύνταξης και έγκρισης  (και σε επίπεδο Κοινοβουλίου) μιας «Λευκής Βίβλου», κατά το πρότυπο της πρακτικής που εφαρμόζεται στα ευρωπαϊκά -και όχι μόνον- όργανα»

Ο Ξενοφώντας Μπρουντζάκης στην εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών στο Αγρίνιο με θέμα «Ποιο μέλλον για την Ελλάδα; Ο ρόλος του πρωτογενή τομέα» τονίζοντας ότι «τα τελευταία χρόνια ζούμε εκτός λογικής, ζούμε σε έναν οίστρο αυτοκαταστροφικού παραλογισμού» προβαίνει σε μια ιστορική ανασκόπηση της σημασίας της γεωργικής παραγωγής. «Η ελληνική γεωργία παρουσιάζεται ανέτοιμη απέναντι στις παγκόσμιες αλλαγές που συντελούνται, πράγμα που πρέπει να μας προβληματίσει έντονα και άμεσα. Οι ταχύτητες των εξελίξεων δεν επιτρέπουν ελληνικούς χρόνους λήψεως αποφάσεων. Όσο καθυστερούμε, τρώμε τις σάρκες της χώρας» τονίζει ο συγγραφέας εξετάζοντας τη σημερινή κατάσταση.

Ο Αθανάσιος Τσαυτάρης εκκινώντας από το ότι «οι Έλληνες στην πρόσφατη ιστορία μας πάτησαν στον τομέα της γεωργίας και τους συναφείς τους για να ξεπεράσουν τα γιγάντια προβλήματα τους σε περιόδους κρίσης (Μικρασιατική καταστροφή-πρόσφυγες, αργότερα Β παγκόσμιος πόλεμος, Γερμανική κατοχή, εμφύλιος)» εξηγεί τους τρόπους με τους οποίους η αγροτική παραγωγή, η γεωργία μπορεί να υποστηρίξει τη χώρα  ώστε να βγει από την κρίση. «Καθώς θα επιχειρούμε την μακροπρόθεσμη ανάπτυξη μέσω των μεγάλων επενδύσεων πρέπει ταυτόχρονα να στοχεύσουμε σε μια γρήγορη ανάπτυξη στον τομέα της γεωργίας.»

Ο Θανάσης Βακάλης στο κείμενο που αποτελεί την ομιλία του στην εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών στη Λάρισα παρουσιάζει την πολιτική, κοινωνική, οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα σήμερα. «Ζούμε μια περίοδο της σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας όπου η κοινωνία, η οικονομία και οι θεσμοί έχουν ευθυγραμμιστεί πλήρως σε μια πορεία σταθερής πτώσης» τονίζει ο Θ. Βακάλης και σημειώνει πως «λειτουργούμε πλέον σαν υπνωτισμένοι, χωρίς αμφισβήτηση, χωρίς ανάγκη για αναζήτηση της αλήθειας». Ο συγγραφέας τονίζει «πρέπει να τελειώνουμε οριστικά και αμετάκλητα, με τους δημαγωγούς και τους ψεύτες» διαφορετικά δεν θα έχουμε τη βασικότερη προϋπόθεση για την εθνική μας ανάκαμψη.

Ο Αθανάσιος Τσαυτάρης αναλύει γιατί τα ιαματικά λουτρά είναι ένας «ένας γίγαντας εν υπνώσει»: «Μέσα σ’ αυτούς τους εν υπνώσει αναπτυξιακούς γίγαντες πρέπει να εντάξουμε και τις εκατοντάδες ιαματικές μας πηγές με τα λουτρά, σπήλαια, λάσπες κ.ά. που λειτουργούσαν και μάλιστα ήταν διάσημα στην αρχαιότητα. Κάτι που αργότερα στην διάρκεια της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας απέκτησαν γιγάντια σπουδαιότητα για να εγκαταληφθούν έκτοτε στην φθορά του χρόνου. Ας ελπίσουμε ότι η σύγχρονη γνώση και επιστημονικά άλματα που γίνονται στις μέρες μας με την μελέτη των μικρομοριακών αυτών ορμονών και του Βιάγκρα βέβαια, ο κόσμος θα ξαναεκτιμήσει την μεγάλη σπουδαιότητα αυτού του πλούτου»

O Νίκος Κασκαβέλης περιγράφει την «Ελλάδα που ονειρευόμαστε» και εξηγεί πως «είναι ήδη μπροστά μας». Ο συγγραφέας τονίζει πως «ο ρόλος της πολιτικής είναι ακριβώς ο οραματισμός του στόχου: η σχεδίαση με τρόπο εύληπτο, ρεαλιστικό αλλά και ελκυστικό προς την κοινωνία, μιας εικόνας για το μέλλον» και δίνει ως θετικό παράδειγμα για τον τόπο μας, την Ελλάδα των θερινών μηνών όπου «ολόκληρες περιοχές της χώρας, που για 8 μήνες το χρόνο ερημώνουν, γεμίζουν ζωή, γίνονται κανονικές κοινότητες, με δραστηριότητες, υπηρεσίες, κοινωνική και εμπορική ζωή». Ο τουρισμός είναι η βασική πηγή, αλλά αλλαγή παραδείγματος, τρόπου σκέψης, επισημαίνει ο συγγραφέας.

Σελίδα 3 από 5