Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: Ανάπτυξη

Ο Αντώνης Ζαΐρης και ο Γιώργος Σταμάτης καταθέτουν ένα νέο Σχέδιο Ανάπτυξης σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Οι συγγραφείς τονίζουν πως «είναι απαραίτητο για την Ευρώπη να ενσωματωθεί στη νέα παγκόσμια οικονομία χωρίς να περιορίζεται από μεμονωμένα εθνικά πλαίσια» και σημειώνουν πως «το Σχέδιο αυτό θα εξισορροπεί τις ανάγκες ανάπτυξης, ανταγωνιστικότητας, περιβαλλοντικής βιωσιμότητας και κοινωνικής Δικαιοσύνης». Οι συγγραφείς εκτιμούν πως «με το νέο αυτό Σχέδιο θα δημιουργηθούν τουλάχιστον είκοσι εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας ιδιαίτερα στον κλάδο των υπηρεσιών» και εισηγούνται το «Ταμείο κεφαλαίων» που θα μπορούσε να στηρίξει την ένταξη των νέων της Ευρώπης στην αγορά εργασίας.

Η Κωνσταντίνα Κοτταρίδη θίγει το κρίσιμο ζήτημα της μετανάστευσης ανθρώπων με δεξιότητες (brain drain). «Η διαρροή εγκεφάλων εγείρει σοβαρές ανησυχίες για τις βραχυπρόθεσμες και μεσοπρόθεσμες προοπτικές της Ελλάδας ως προς την ανάκαμψή της» τονίζει καθώς «το ανθρώπινο κεφάλαιο αποτελεί ουσιαστική παράμετρο για την ανάκαμψη της οικονομίας και την επίτευξη βιώσιμης ανάπτυξης». Η συγγραφέας προτείνει πολιτικές για τον μετριασμό της φυγής του ανθρώπινου κεφαλαίου, μια εκ των οποίων είναι «η δημιουργία ανταγωνιστικού και ελκυστικού επιχειρηματικού περιβάλλοντος» καθώς και πολιτικές για τον επαναπατρισμό των ταλέντων. Αν δεν ληφθούν σύντομα μέτρα αναστροφής της τάσης φυγής, σημειώνει, η Ελλάδα θα οδηγηθεί αναπόφευκτα στη φτωχοποίηση.

O Νίκος Τσολακίδης αναπτύσσει το ζήτημα της τουριστικής ανάπτυξης, τονίζοντας ότι «η εποχικότητα, παραμένει έντονη, με αποτέλεσμα η ένταση του φαινομένου για συγκεκριμένους μήνες, να οδηγεί μετά σε νεκρές περιόδους, με επιπτώσεις στον οικονομικό και κοινωνικό ιστό». Ο συγγραφέας εκτιμά πως «το μεγάλο στοίχημα της μετάβασης στη νέα εποχή, είναι η ανάδειξη της πολυθεματικότητας του ελληνικού τουρισμού» υποστηρίζοντας πως «οι θεματικές πλευρές του τουρισμού, που δεν περικλείονται μόνο στο brand name, sea & sun, μπορούν να καλλιεργηθούν και να προωθηθούν μέσα από τον εμπλουτισμό δράσεων, παράλληλων, που αφορούν στην περιήγηση, τον πολιτισμό, τη γαστρονομία, την εργασία και πλήθος άλλων παραμέτρων»

Η αγορά, οι παραγωγικές τάξεις και ο επιχειρηματικός κόσμος της χώρας αναμένουν από την κυβέρνηση να απαντήσει επιτέλους στο ερώτημα τι μπορεί να κάνει για να πάει τη χώρα μπροστά και τι δεν μπορεί να κάνει, και αυτό που δεν μπορεί να κάνει να το αναθέσει σε άλλους φορείς που μπορούν να το κάνουν και ας κάνει αυτό το μπορεί. Ποιο είναι, αν υπάρχει..., το σχέδιο ανάπτυξης για την επόμενη δεκαετία. Μελέτες προ τετραετίας της Μc Kinsey, του ΙΟΒΕ και του ΚΕΠΕ, επισημαίνουν τους θεματικούς τομείς ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας. Αυτό ωστόσο από μόνο του δεν λέει τίποτα.

Ο Αριστοτέλης Αϊβαλιώτης αποχαιρετώντας το 2015 περιγράφει το «αισιόδοξο σενάριο» για την οικονομική εξέλιξη της χώρας μας τη νέα χρονιά. «Η οικονομία μας είναι σοβαρά τραυματισμένη, αλλά υπάρχουν ακόμα εφεδρείες που η κινητοποίηση τους θα μπορούσε να πυροδοτήσει μία αναπτυξιακή ένεση» τονίζει ο συγγραφέας και παραθέτει τα κρίσιμα εργαλεία που θα μπορούσαν να κινητοποιηθούν ώστε «να λυθεί οριστικά το ζήτημα της εμπιστοσύνης, να τεθεί τέρμα στην ανασφάλεια και την αβεβαιότητα που προκαλεί η κυβερνητική αφασία, τόσο στις σχέσεις μας με τους εταίρους μας, όσο και στην οικονομία γενικότερα.»  «Να θυμόμαστε ότι δεν είμαστε γυμνοί και ανήμποροι» σημειώνει ο κ. Αϊβαλιώτης. 

Ο καθηγητής Χρήστος Παπαγεωργίου στο άρθρο του εκτιμώντας ότι «η χώρα μας οδηγείται σε οικονομική κατάρρευση που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αδυνατεί να αποτρέψει» προκρίνει την ανάγκη «να στραφούμε σε επιλεκτικές πολιτικές Οικονομικού Φιλελευθερισμού που μπορούν να θέσουν τέρμα στην καθοδική πορεία της χώρας μας». Ο συγγραφέας παρουσιάζοντας τη θεωρία του Γιόζεφ Σουμπέτερ, «Δημιουργική Καταστροφή», και ανάγοντάς την στη χώρα μας, συμπεραίνει: «Η Ελλάδα για να μπορεί να γυρίσει σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, να παράγει πλούτο, να αναταχθεί, να δημιουργήσει θέσεις εργασίας πρέπει να κάνει μια σειρά επιλεκτικών φιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων ώστε να ενισχυθεί το τρίπτυχο της δημιουργίας πλούτου (Επιχειρηματικότητα, Επενδύσεις, Καινοτομία)» 

Ο Άλκης Καλλιαντζίδης στο άρθρο του αναφέρεται στο ζήτημα της εσωτερικής μετεγκατάστασης και προτείνει πολιτικές που εφαρμόζονται σε άλλα κράτη – μέλη της ΕΕ για την υποστήριξη αυτής μέσω των ΟΤΑ. «Αυτές οι πολιτικές αποκαλούνται «Πολιτικές υποδοχής και ελκυστικότητας ατόμων και οικονομικών δραστηριοτήτων στην ύπαιθρο» και συνιστούν την προσφορά συνεκτικής δέσμης βοηθημάτων (συμβουλευτικών, οικονομικών, διοικητικών, στεγαστικών, κοινωνικής ένταξης, κλπ) προς δυνητικούς Μετοικούντες, αλλά και γηγενείς, από δυναμικούς Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ) οι οποίοι προσπαθούν έτσι να κάνουν σύζευξη των αναπτυξιακών αναγκών της υπαίθρου τους με την ατομική ζήτηση υποδοχής αστών για μετεγκατάσταση στην επαρχία.» εξηγεί ο συγγραφέας.

Ο συγγραφέας του άρθρου, εξηγεί τι πραγματικά είναι το ΕΣΠΑ και δίνει απάντηση στο ερώτημα: «Μπορεί το ΕΣΠΑ να ανταποκριθεί στις προσδοκίες που του αποδίδουμε;». O συγγραφέας σημειώνει πως η εμμονική αξιολόγηση των προγραμμάτων του ΕΣΠΑ υπό το πρίσμα της απορροφητικότητας, αποκλείοντας σειρά άλλων δεικτών, δημιουργεί προβλήματα, και εξηγεί πως «η αυτοπαγίδευση του δημόσιου διαλόγου σε εύκολα μετρήσιμα ποσοτικά στοιχεία, βασίζεται στην αδυναμία κατανόησης ότι το ΕΣΠΑ είναι εργαλείο, δεν είναι αυτοσκοπός.» Επισημαίνοντας την απουσία Εθνική στρατηγικής, ο συγγραφέας παραπέμπει στην μελέτη της McKinsey του 2010, «Η Ελλάδα 10 χρόνια μπροστά», ως την μοναδική απόπειρα που προσεγγίζει έναν εθνικό σχεδιασμό.

Ο πρόεδρος του Αγροτικού Συνεταιρισμού ΘΕΣγάλα, Θανάσης Βακάλης, με το άρθρο του αναλύει γιατί η οργάνωση της παραγωγής είναι το πρώτο βήμα για την αναδιάρθρωση της αγροτικής ανάπτυξης. «Ο αγροδιατροφικός τομέας διαθέτει όλες τις προϋποθέσεις ώστε να γίνει ένας από τους κύριους μοχλούς ανάπτυξης της χώρας» τονίζει, επισημαίνοντας όμως τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν οι μικροί γεωργοί. Ο Θ. Βακάλης σημειώνει πως θα πρέπει να δοθούν κίνητρα για την ανάπτυξη συνεταιρισμών και τονίζει πως «η αγροτική παραγωγή δεν είναι μικροκομματική ούτε συντεχνιακή υπόθεση αλλά αφορά την πατρίδας μας, κι αυτό καλό θα ήταν να το κατανοήσουν τα κόμματα και οι αγροτοπατέρες.»

Στο άρθρο του ο Χρήστος Καστώρης αναλύει την κατάσταση στο χώρο των τηλεπικοινωνιών σήμερα και τις προκλήσεις για ανάπτυξη και επενδύσεις που προσφέρουν. «Οι Τεχνολογίες Πληροφορικής & Τηλεπικοινωνιών αποτελούν τον στέρεο πυλώνα μιας βιώσιμης ανάπτυξης» σημειώνει ο συγγραφέας τονίζοντας όμως ότι η Ευρώπη στερείται μιας ενιαίας ψηφιακής αγοράς για τις τηλεπικοινωνίες λόγω του κατακερματισμού της σε διακριτές εθνικές αγορές. «Ο μετασχηματισμός των Telecom Operators από δίκτυο-κεντρικές εταιρείες σε εταιρείες λογισμο-κεντρικές είναι το κλειδί της επιτυχίας» τονίζει σημειώνοντας οτι «η ανάπτυξη μεγάλων οικονομιών κλίμακας είναι το κρίσιμο στοιχείο για την γιγάντωση των ευρυζωνικών δικτύων επόμενης γενιάς σ’ όλη την Ευρώπη»