Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: Οικονομία

Ο Παναγιώτης Καραθύμιος εξετάζει αν η Ελλάδα έχει ελεύθερη οικονομία εκτιμώντας ότι «η υιοθέτηση των κανόνων της ελεύθερης αγοράς έχει θετικές συνέπειες τόσο στην οικονομία όσο και στην κοινωνία». Για να το εξηγήσει αυτό συγκρίνει «δείκτες κρατών τα οποία διαφέρουν ως προς τον βαθμό ελευθερίας της οικονομίας τους» και τονίζει πως «η ανάγκη της χώρας μας, για στροφή σε πολιτικές ανοικτής οικονομίας είναι επιτακτική». «Η υιοθέτηση τέτοιων πολιτικών φαίνεται πως είναι μονόδρομος για την έξοδο της χώρας μας από την οικονομική κρίση καθώς καμία χώρα στον κόσμο δεν αύξησε τον πλούτο της χωρίς να αυξήσει την οικονομική της ελευθερία» σημειώνει.

Ο Παναγιώτης Ασημακόπουλος εξετάζει την «οικονομική πολιτική και προοπτικές της Ελληνική Οικονομίας» εκτιμώντας ότι τα «τα πράγματα είναι πιο σύνθετα από όσο νομίζουμε». Ο συγγραφέας εκτιμά ότι «ακόμα και αν η Ελληνική κυβέρνηση αποφάσιζε να μειώσει τους φόρους είναι αρκετά απίθανο ότι η ζήτηση για κατανάλωση και επενδύσεις θα αυξανόταν» και σημειώνει πως «οι τιμές στην Ελλάδα είναι ακόμα αρκετά υψηλές, κυρίως λόγω χαμηλού ανταγωνισμού στις αγορές» ενώ τονίζει την ανάγκη για «ένα πιο απλό και δίκαιο φορολογικό σύστημα, όπου οι φορολογούμενοι δεν θα μπορούν εύκολα να εκμεταλλευτούν τα διάφορα παραθυράκια»

Ο Αριστοτέλης Αϊβαλιώτης στο άρθρο του εκτιμώντας ότι την 12ετία μέχρι την κρίση, σημειώθηκε ένας «εκτροχιασμός που οφείλεται στην εκρηκτική διόγκωση του κράτους σαν αποτέλεσμα μιας αχαλίνωτης πελατοκρατίας, διόγκωση που έγινε χωρίς ουσιαστικές αντιστάσεις από κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις» και σημειώνοντας ότι «μετά ήλθε και η κρίση και η «ισχυρή Ελλάδα» έγινε ένας σωρός από ερείπια» συμπεραίνει ότι: «χρειαζόμαστε ένα νέο μνημόνιο, ένα μνημόνιο όχι για την διάσωση του κράτους και των δαπανών του, όπως αυτά που γνωρίσαμε και εκτελούμε μέχρι σήμερα, αλλά ένα μνημόνιο για την οικονομία μας και την μελλοντική μας πρόοδο»

O Θανάσης Κοντογεώργης με το άρθρο του αναζητά τη λύση στο αδιέξοδο επισημαίνοντας ότι «μια γενική αίσθηση ατομικών και συλλογικών αδιεξόδων διαμορφώνεται γύρω μας που υπονομεύει κάθε αναγεννητική προσπάθεια». Ο συγγραφέας τονίζει πως «αν κάτι έχει αποδείξει η κρίση που βιώνουμε εδώ και έξι χρόνια είναι ότι εμείς έχουμε τη μοίρα στα χέρια μας, κανένας άλλος δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα ούτε να μας βοηθήσει, ούτε να μας καταστρέψει» και προτείνει ένα τρίπτυχο κινήσεων «για να μην βιώσουμε το δράμα του περασμένου καλοκαιριού»: Εγκατάλειψη της αντιευρωπαϊκής ρητορικής, Ενίσχυση του «ευρωπαϊκού» κέντρου βάρους της κυβέρνησης, Ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης μέσα στον Μάρτιο.

Κυριακή, 07 Φεβ 2016

Το καραβάνι της συμφοράς

Ο Θοδωρής Διασάκος καταγράφει τις τραγικά λανθασμένες επιλογές κατά την τελευταία δεκαετία, με κυριότερη όλων το ότι «επιλέξαμε ως λαός να αναθέσουμε τις τύχες της χώρας σε πρωθυπουργούς που απεδείχθησαν πολύ μικρότεροι των περιστάσεων» αρχής γενομένης της κυβερνήσεως Καραμανλή. Αναφερόμενος στο χρέος, εξηγεί ότι το πρόβλημα είναι «πως μια οξύτατη έλλειψη ρευστότητας συγχρονίστηκε με μια ολική απώλεια φερεγγυότητας», κάτι που μπόρεσε να αντιμετωπίσει μόνο το δεύτερο μνημόνιο (PSI-OSI). Οι κυβερνήσεις Τσίπρα, ο συγγραφέας εκτιμά, πως μπορούν να συγκριθούν από άποψη κατάρτισης, αφέλειας και τυχοδιωκτισμού μόνο με τις κυβερνήσεις Καραμανλή, και τονίζει πως η νέα δανειακή σύμβαση είναι σχεδόν αποικιακού χαρακτήρα.

Ο Μαρίνος Σκανδάμης στη μελέτη του εξετάζει το ζήτημα των Οίκοι Αξιολόγησης Πιστοληπτικής Ικανότητας (ΟΑΠΙ), καθώς «έχουν κατηγορηθεί για την ενεργή συμμετοχή τους στην κερδοσκοπία των χρηματοοικονομικών επενδύσεων». Ο συγγραφέας παρουσιάζει τις ρυθμίσεις ελέγχου που έχουν εισαχθεί σε ΕΕ και ΗΠΑ, σημειώνοντας ότι «η ελληνική πολιτεία δεν έχει θεσμοθετήσει ποινικές και διοικητικές κυρώσεις, παρά το ότι αυτό προτείνεται από τους κανονισμούς». Ο Μ. Σκανδάμης εκτιμά πως «απαιτείται η αναβάθμιση του ρόλου της δικαιοσύνης που πρέπει να ενισχυθεί με την άσκηση της αρμοδιότητας ελέγχου των ΟΑΠΙ με σκοπό την προστασία του ελληνικού κράτους και της κοινωνίας από τις επιθέσεις των αγορών.»

Το μέτρο του περιουσιολογίου που μελετά η κυβέρνηση αναλύει στο άρθρο του ο Μαρίνος Σκανδάμης, επισημαίνοντας πως καθώς το μέτρο δεν θα αφορά όσους έχουν αποκτήσει παράνομα κινητά περιουσιακά στοιχεία μια και δεν θα διακινδυνεύσουν τη δήλωσή τους, θα απομένει ν’ αφορά μόνο αυτούς που νομίμως κατέχουν κινητά περιουσιακά στοιχεία. «Η επιλογή όμως των πολιτών να φυλάσσουν τα αντικείμενά τους εκτός τραπεζών, προέρχεται από την έλλειψη εμπιστοσύνης προς το τραπεζικό σύστημα, που συνοδεύεται από έλλειψη εμπιστοσύνης προς το κράτος» σημειώνει τονίζοντας πως επιπλέον «για πρώτη φορά έχουμε μια βαθιά εισχώρηση του κρατικού ενδιαφέροντος σε ένα χώρο προσωπικής προστασίας και εχεμύθειας».

Σελίδα 4 από 4