"Η σκέψη ότι οι εξωγενείς «υποχρεώσεις» στις οποίες ο άνθρωπος έχει αυθυποβληθεί και διατηρεί σαν πέπλο πάνω από τον καθρέφτη της σχέσης με τον εαυτό του, καταρρέουν έστω και προσωρινά, τον σπρώχνουν ολοένα πιο κοντά στην αποκάλυψή του. Στη φανέρωση του -ανεπαίσθητα δημιουργημένου- τιμήματος της κατάκτησης μιας φορμαλιστικής αυτονομίας, που έχει εγγραφεί στο «συλλογικό υποσυνείδητό» του. Καταλήγει υποχρεωμένος να αντιληφθεί την αδυναμία τού να κοιτάξει στα μάτια τον «ενδόκοσμό» του, να έρθει αντιμέτωπος με τη νοηματοδότηση της ύπαρξής του."

"Ο άνθρωπος από τη φύση του είναι «προσαρμοστικό όν» και μπορεί να προσαρμόζεται σε αντίξοες συνθήκες που συμβαίνουν γύρω του. Η πανδημία του covid-19 προέκυψε σε μια περίοδο όπου ολόκληρη η ανθρωπότητα ήταν απροετοίμαστη να δεχτεί τις επιπτώσεις της. Όμως ο άνθρωπος μπορεί να προασπίσει την υγεία του και να αντιληφτεί άμεσα την επικινδυνότητα της κατάστασης. Ο συνεχώς αυξανόμενος αριθμός των κρουσμάτων του Κορωνοϊού, ιδιαίτερα σε χώρες με τους περισσότερους θανάτους όπως π.χ Ιταλία, Ισπανία, ΗΠΑ, συνετέλεσε στη λήψη μέτρων προστασίας και περιορισμού των κινήσεων που, τις περισσότερες περιπτώσεις, αυτό στάθηκε αφορμή για ένα είδος “defrage” μια ανασυγκρότηση στη στάση ζωής."

"Την επόμενη μέρα (που έρχεται) όλα αυτά τα συστήματα εξουσίας και διαχείρισης, θα κληθούν να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες από τα μέτρα για την αντιμετώπισή του Ιού. Με δεδομένο ότι σύμφωνα με όλες οι εκτιμήσεις και προβλέψεις βαδίζουμε προς μία μακρά και δύσκολη πολιτικοοικονομικοκοινωνική κρίση, το διακύβευμα είναι αν θα χτίσουμε το μέλλον μας με συνταγές και πρόσωπα του ( αποτυχημένου ) παρελθόντος ή θα προτάξουμε στον τρόπο σκέψης και δράσης ξεχασμένες αρχές και αξίες."