Ο Ιάσων Πιπίνης μιλώντας στην εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών «Εθνικολαϊκιστές Vs. Υπνοβάτες», μιλώντας για την καταγωγική έννοια του εθνικολαϊκισμού τόνισε: «Οι ποπουλιστές συνήθως επιτίθενται κατά των δημοσιογράφων, των ΜΜΕ, των εκδοτών, κατά της ολιγαρχίας των media όπως χαρακτηριστικά λένε και μάλιστα υποστηρίζουν ότι αυτοί φταίνε και για όλα τα δεινά που τραβάει στην περίπτωση της Βενεζουέλας δηλαδή, αυτό κατά κόρον έχει χρησιμοποιηθεί. Ένα βασικό χαρακτηριστικό του λατινοαμερικάνικου ποπουλισμού είναι ότι οι ποπουλιστές εφευρίσκουν πάντα έναν εξωτερικό εχθρό. Αυτό βολεύει γιατί στις περισσότερες περιπτώσεις οι ποπουλιστές λένε ότι για τα κακά που ζει μια χώρα, συνήθως φταίνε οι εξωτερικοί εχθροί»

Ο Βασίλης Παπαβασιλείου μιλώντας στην εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών «Εθνικολαϊκιστές Vs. Υπνοβάτες», μιλώντας για την καταγωγική έννοια του εθνικολαϊκισμού είπε: «Αυτή αντίληψη, η ένταξη της γελοιότητος μέσα στο πολιτικό παίγνιο, η ακομπλεξάριστη που το βλέπετε και στην περίπτωση του Τραμπ ας πούμε, είναι η νομιμοποίηση της γελοιότητας. Με αυτή την έννοια λοιπόν νομίζω ότι ο αγαπητός Ευάγγελος Βενιζέλος μου ζήτησε να είμαι εδώ, αλλά θα ήθελα να προσθέσω και κάτι άλλο: Υπάρχει η γελοιότητα χωρίς αίμα και υπάρχει και μια εκδοχή και ένα ενδεχόμενο αιματηρής γελοιότητας.»

Ο Ανδρέας Πανταζόπουλος μιλώντας στην εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών «Εθνικολαϊκιστές Vs. Υπνοβάτες» και αναλύοντας την έννοια του εθνικολαϊκισμού τόνισε: «Η συκοφάντηση του πολιτικού αντιπάλου συνιστά την αντιπολιτική κανονικότητα του εθνικολαϊκισμού. Η συκοφαντία εξαγνίζει τον επιτιθέμενο, τον απευθυνοποιεί, μπολιάζοντας με μια «αντιστασιακή» κουλτούρα της υποψίας ολόκληρο το κοινωνικό σώμα και, με τον τρόπο αυτό, διευρύνει την κρίση αντιπροσώπευσης. Είναι η εργαλειοποίηση αυτής της κρίσης, η οποία βέβαια είναι υπαρκτή, αλλά, ωστόσο, πολυπαραγοντική, που επιτρέπει στο νέο εθνικολαϊκισμό να ηθικολογεί στο όνομα μιας μυθολογημένης «διαφάνειας» και να ξιφουλκεί κατά του «συστήματος», σκηνοθετώντας τις μαγικές, λυτρωτικές του λύσεις, τις «αυταπάτες» του.»