Κύκλος 4 «Η επανάσταση του αυτονόητου-Πεδία ανάπτυξης.» Συντονίστρια η δημοσιογράφος Σοφία Δήμτσα
[ Video Blod.gr http://www.blod.gr/lectures/Pages/viewlecture.aspx?LectureID=3539 ]
Η Ελλάδα Μετά | Κύκλος 4: Η επανάσταση του αυτονόητου – Πεδία ανάπτυξης from Evangelos Venizelos on Vimeo.
Γιώργος Βερνίκος, Πρόεδρος της ΟΚΕ.
Η ελληνική οικονομία εξακολουθεί να είναι αντιμέτωπη με μία ιδιαίτερα ζοφερή πραγματικότητα η οποία ελάχιστα έχει διαφοροποιηθεί από τα δεδομένα εκείνα που οδήγησαν την χώρα στην εποχή των «μνημονίων» και της οικονομικής επιτήρησης. Η ελληνική κρίση χρέους ανέδειξε για πολλοστή φορά τις αδυναμίες και τα διαρθρωτικά προβλήματα του προτύπου οικονομικής μεγέθυνσης που είχε υιοθετηθεί στην χώρα για περισσότερα από 30 χρόνια. Όλοι οι συμμετέχοντες στο σχετικό δημόσιο, αλλά και επιστημονικό διάλογο αποδέχονται την επιτακτική ανάγκη επανακαθορισμού του αναπτυξιακού μοντέλου της χώρας. Θεμελιώδης προϋπόθεση όμως είναι να διαμορφωθεί μια κουλτούρα διαλόγου και συναίνεσης. Χωρίς κοινωνικό διάλογο δεν μπορεί να υπάρξει Ελλάδα μετά. [Διαβάστε την ομιλία εδώ]
Νίκος Διακουλάκης, Σύμβουλος σε θέματα ανάπτυξης και επενδύσεων, πρ.Ειδ.Γραμματέας Υπ.Ανάπτυξης
Είναι αυτονόητα πολλά από αυτά και έχουν επανειλημμένα και μονότονα λεχθεί. Όμως δεν υπάρχει ακόμη κοινή αντίληψη στα αυτονόητα. Η διαβούλευση έχει μόνο τύποις γίνει αποδεκτή στη δημόσια ζωή και γίνεται αντιληπτή, ως ένα επιπλέον γραφειοκρατικό στάδιο, καθώς δεν έχουν προβλεφθεί οι μηχανισμοί που θα την κάνουν ουσιαστική και θα διευκολύνουν μία ευρεία συμμετοχή. Η έννοια της αξιολόγησης έχει ενοχοποιηθεί ξεκινώντας από το επίπεδο της αξιολόγησης εργαζομένων και δομών στο δημόσιο. Η δυσπιστία αυτή μετατρέπεται εύκολα σε πλήρη απουσία λογοδοσίας σε όλα τα επίπεδα δραστηριοτήτων στα οποία εμπλέκεται ο δημόσιος τομέας. Επιπλέον υπονομεύει μία σωστή σχέση κράτους επιχειρήσεων και δεν ευνοεί την καινοτομία και τις επενδύσεις που χρειαζόμαστε για το φιλόδοξο στόχο της ανάπτυξης. Αναγκαία λοιπόν για όλα αυτά η επανάσταση του αυτονόητου. [Διαβάστε την ομιλία εδώ]
Γιάννης Καλογήρου, Καθηγητής στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο, υπεύθυνος μονάδας Καινοτομίας και Επιχειρηματικότητας στο Πολυτεχνείο.
Ύστερα από μια οκταετία κρίσης, αυτό που εμφανώς λείπει είναι μια αναπτυξιακή στρατηγική που αξιοποιεί τη γνώση και έχει στο επίκεντρό της την καινοτομία και την επιχειρηματικότητα εντάσεως γνώσης. Ο κεντρικός αναπτυξιακός στόχος είναι η βελτίωση της θέσης του ελληνικού συστήματος παραγωγής και καινοτομίας στον εξελισσόμενο διεθνή καταμερισμό εργασίας. Η διαρθρωτική ανταγωνιστικότητα πρέπει να έρθει στο επίκεντρο. Αυτή η επιδίωξη συνδέεται τόσο με την τεχνολογική και οργανωτική αναβάθμιση των υφιστάμενων επιχειρήσεων όσο και με τη δημιουργία νέων επιχειρήσεων σε όλους τους κλάδους και σε συγκεκριμένα τμήματα αλυσίδων παραγωγής αξίας, όπου υπάρχουν αξιόλογες δυνατότητες και ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα. Όμως, η ποιοτική οικονομική ανάπτυξη απαιτεί κατεύθυνση, ιεραρχήσεις, αποφάσεις και ικανότητες για την κατανόηση και τη δυναμική παρουσία του ελληνικού παραγωγικού και επιχειρηματικού συστήματος στη μελλοντική τεχνολογική εξέλιξη και στις αλλαγές που συντελούνται διεθνώς. Προϋποθέτει τη συνεργασία των φορέων παραγωγής και αξιοποίησης της γνώσης: των πανεπιστημίων, των επιχειρήσεων και ενός αποτελεσματικού και αποδοτικού κράτους.
[ Παρουσίαση power point: https://www.slideshare.net/ekyklos/ss-77046068 ]
Κώστας Καρτάλης, Καθηγητής Περιβάλλοντος στο ΕΚΠΑ
Όσο ο χωρικός σχεδιασμός δεν είναι πλήρης και αναθεωρημένος και οι χρήσεις γης αποσαφηνισμένες - όπως εν γένει συμβαίνει σήμερα - δεν υπάρχει ασφάλεια δικαίου για τις επενδύσεις, γεγονός που αναπόφευκτα περιορίζει την αναπτυξιακή δυναμική. Ο χωρικός σχεδιασμός θα πρέπει να οδηγεί σε εξειδίκευση προτεραιοτήτων ανά περιφέρεια και συμπληρωματικότητα των αναπτυξιακών στόχων των περιφερειών. Είναι αναγκαίες επίσης διαπεριφερειακές συνεργασίες ώστε να προκύψει έμμεση μεγέθυνση των επιχειρήσεων μέσα από αλυσίδες αξίας, γεγονός που τις καθιστά περισσότερο ανταγωνιστικές και εν τέλει ανθεκτικές στην κρίση. Τέλος ο χωρικός σχεδιασμός ως ρυθμιστικό εργαλείο, θα πρέπει να οδηγήσει σε λιγότερες και μεγαλύτερες περιφέρειες (ώστε να είναι σε θέση να συμμετέχουν με αξιώσεις σε αναπτυξιακά σχέδια που εξελίσσονται στην ευρύτερη περιοχή) και σε μορφές μητροπολιτικής διοίκησης για τα μεγάλα αστικά κέντρα. [Διαβάστε την ομιλία εδώ]
Αλέκος Κρητικός, τέως πρόεδρος του ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων - πρωήν ΓΓ Βιομηχανίας
Χωρίς να παραγνωρίζεται τη σημασία άλλων παραγόντων και προϋποθέσεων ανάπτυξης, εστιάζουμε στις ΑΞΕ επειδή, όπως έχει υποστηριχθεί, χωρίς να αμφισβητηθεί, η οικονομία μας για να ανακάμψει, χρειάζεται μέσα στην επόμενη πενταετία ένα «επενδυτικό σόκ» 100 δισ.€ ( η PWC ανέβασε πρόσφατα τον «λογαριασμό» σε 268 δισ. €), δηλαδή πολλές εγχώριες και κυρίως, ξένες άμεσες επενδύσεις. Που, με τη σειρά τους, προϋποθέτουν σταθερό μακροοικονομικό και φορολογικό πλαίσιο, πολιτική σταθερóτητα και φερεγγυότητα και, γενικότερα, ευνοϊκό περιβάλλον σε ό,τι αφορά θεσμούς, δημόσια διοίκηση, υποδομές, αγορά εργασίας, κατάλληλο ανθρώπινο δυναμικό, υγιές τραπεζικό σύστημα. Είναι έως αφελές να θεωρούμε ότι εξαντλήσαμε τα περιθώρια της ύφεσης και, ως εκ τούτου, έρχεται νομοτελειακά η ανάπτυξη. Δεν υπάρχει νομοτέλεια σύμφωνα με την οποία η καταστροφή λειτουργεί δημιουργικά. Η δημιουργία προκύπτει με βούληση, γνώση, σχέδιο. [ Διαβάστε την ομιλία εδώ ]
Θανάσης Τσαυτάρης, πρώην Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Ομότιμος Καθηγητής του ΑΠΘ.
Η γεωργία με την ευρύτερη της έννοια δηλαδή μαζί με την κτηνοτροφία, αλιεία, υδατοκαλλιέργειες, μελισσοκομεία και άλλους τομείς, μπορεί να βοηθήσει στη γρήγορη ανάπτυξη και εξόδου από την κρίση, λαμβάνοντας υπόψη τη μαζική φυγής νέων από την Ελλάδα. Σε αντίθεση με άλλες μορφές απασχόλησης, η γεωργία, γενικότερα ο αγροτοδιατροφικός τομέας συμπεριλαμβανομένης της όλης της μεταποιητικής βιομηχανίας αγροτικών προϊόντων , μπορεί να δώσει δουλειά σε χιλιάδες χέρια. Αν δεν καταφέρουμε στα επόμενα χρόνια να δώσουμε στους μισούς από τους 1.000.000 ανέργους δουλειά δεν υπάρχει περίπτωση να βγούμε από τα αδιέξοδα. Ο πρωτογενής τομέας ιστορικά επέτρεψε στη χώρα να επανεκκινήσει μετά από όλες τις προηγούμενες κρίσεις. Τώρα ο αγροτοδιατροφικός τομέας πρέπει να αξιοποιήσει τις ταχύτητες εξελίξεις και τα συμπεράσματα της επιστημονικής έρευνας και της τεχνολογίας. Ο τομέας έχει ανάγκη καινοτομιών ειδικά σύγχρονων καινοτομιών σχετικών με τη λεγόμενη 4η βιομηχανική επανάσταση, των λεγομένων ψηφιακών τεχνολογιών συμπεριλαμβανομένων των μεταγονιδιακών. [ Διαβάστε την ομιλία εδώ]
[ Παρουσίαση power point https://www.slideshare.net/ekyklos/ss-77100849 ]
Παρεμβάσεις.
Ανδρέας Ανδρεάδης, Διευθύνων Σύμβουλος Sani-Ικος Group.
Το παράδειγμα της επέκτασης του ομίλου Sani- Ikos την περίοδο της κρίσης ειναι χαρακτηριστικό της αντοχής και των δυνατοτήτων του τουριστικού τομέα στην Ελλάδα . Αν ένας επιχειρηματίας αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα μπορεί να μεγαλώσει τη δουλειά του νομίζω ότι μπορεί να τα καταφέρει σε όλο τον κόσμο. Αυτό που πιστεύω ότι λείπει σε αυτή τη χώρα είναι το κοινό όραμα. Η ανάγκη της χώρας για νέους επιχειρηματίες που αναλαμβάνουν ρίσκο είναι επιτακτική.
Θανάσης Βάκαλης, Πρόεδρος του ΘΕΣγαλα.
Το ερώτημα αν είμαστε κοντά στην εθνική αναγέννηση, ή στην εθνική καταστροφή, απαντιέται εύκολα: Είμαστε κοντά στην εθνική καταστροφή. Ο επιχειρηματικός κόσμος της χώρας βιώνει από το 2015 και μετά για δεύτερη φορά μέσα στην κρίση τις επιπτώσεις αυτής της καταστροφής. Η κατάσταση αυτή είναι αναστρέψιμη, μόνο εφόσον επικρατήσουν συνθήκες σταθερότητας, πολιτικής και οικονομικής, που θα επιτρέψουν την προσέλκυση επενδύσεων, ξένων και εγχώριων και θα δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για την επέκταση της μεταποίησης του εξαγωγικού προσανατολισμού της χώρας. Όλα αυτά όμως μπορούν να συμβούν με την προϋπόθεση να επανακτήσουμε την εμπιστοσύνη μας στις υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας και της οικονομίας οι οποίες θα υλοποιήσουν ένα στρατηγικό σχέδιο που θα εγγυάται το μέλλον. Η οικονομική συγκυρία δεν είναι καθόλου θετική. Η πολιτική συγκυρία επίσης. Νομίζω είναι πλέον κοινός τόπος σε όλους μας, ότι οι σοβαροί αναλυτές, πολλοί εκ των οποίων βρίσκονται μαζί μας αυτό το διήμερο γνωρίζουν και προτείνουν τι πρέπει να γίνει για την επόμενη ημέρα. Το ζήτημα είναι με ποιόν τρόπο - πρακτικά - θα γίνουν οι αλλαγές και κυρίως ποιος ή ποιοι θα αναλάβουν να τις υλοποιήσουν. [ Διαβάστε την ομιλία εδώ ]
Τάσος Γιαννίτσης, Ομότιμος καθηγητής ΕΚΠΑ- πρώην υπουργός .
Η εκδήλωση αυτή έθεσε και το ερώτημα, γιατί ενώ λέγονται πολλά και σωστά, γίνονται λίγα ή τίποτα. Υπάρχει μια σίγουρη –όχι η μόνη- απάντηση: Η αδιαφορία. Γιατί; Το κράτος με όσα έκανε και κάνει είναι ίσως ο πιο κρίσιμος γενεσιουργός παράγοντας της κρίσης. Πολλά όμως από όσα προτείνονται, αναγκαστικά περνούν από το Κράτος. Το Κράτος καλείται να έρθει σε σύγκρουση με τον εαυτό του, τα συμφέροντα, τις ισχυρές δυνάμεις και τους συσχετισμούς, που κυριαρχούν μέσα και πίσω του, τα λάθη του. Και το μεγάλο ερώτημα είναι πώς μπορεί το αίτιο που προκάλεσε το αιτιατό να γίνει ταυτόχρονα και ο πολέμιός του. Η απάντηση είναι προφανής. Είδα επίσης, ότι στο κείμενο του κύκλου Ιδεών για τη σημερινή εκδήλωση τίθεται το ερώτημα αν οι Έλληνες και Ελληνίδες μπορούν να ξαναονειρευτούν. Πιστεύω ότι μπορούν -αν ξεφύγουν από την παγίδα της θυματοποίησης και αν οι υπνοβάτες ξυπνήσουν. Δεν εννοώ να ονειρευτούν τις 1000 και Μια νύχτες. Όμως, δεν μπορούν να μείνουν μόνοι τους. Το πολιτικό σύστημα που τους στέρησε αυτή τη δυνατότητα για τόσα χρόνια έχει την οδυνηρή υποχρέωση να κάνει ξανά εφικτό ένα τέτοιο όνειρο. [ Διαβάστε την ομιλία εδώ]
Θεόδωρος Φέσσας, Πρόεδρος ΣΕΒ.
Ας απελευθερώσουμε την οικονομία (από περιττούς κανόνες και κόστη) ώστε να μπορέσει να λειτουργήσει ο ανταγωνισμός. Η πολιτική εξυπηρέτηση μικροσυμφερόντων μπορεί να φέρνει ψήφους αλλά εμποδίζει τις καλές επιχειρήσεις να μεγαλώσουν. Η ανάπτυξη όμως προϋποθέτει τη λειτουργία μεγάλων επιχειρήσεων, γιατί η κλίμακα επιτρέπει στις επιχειρήσεις να γίνουν ανταγωνιστικές. Η χώρα μας πρέπει να παράξει τα πρωτογενή πλεονάσματα που υπέγραψε, αλλιώς δεν θα έχουμε καμία αξιοπιστία προς τους εταίρους μας. Υπερφορολόγηση, αβεβαιότητα και κρατικίστικη νοοτροπία λειτουργούν ως φραγμοί ανάπτυξης.