Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: Διεθνής Πολιτική

Ο Κίμωνας Βελιτζανίδης γράφει με αφορμή τις δηλώσεις βουλευτή της κυβερνητικής πλειοψηφίας, περί «παράκαμψης της Δικαιοσύνης» και «ανταλλαγής» των οχτώ Τούρκων με τους δύο Έλληνες στρατιωτικού: «Όταν η ιδέα της ανταλλαγής προπαγανδίζεται από κυβερνητικά στελέχη ως επωφελής και «πατριωτική», όταν διαρρέονται για καιρό παρασκηνιακές υποσχέσεις κορυφής προς τη γείτονα, οι αποφάσεις αυτές των δικαστών αποκτούν πρόσθετη αξία. Οι εξελίξεις δείχνουν ότι τα κυβερνητικά νταούλια θα συνεχίσουν να χτυπούν τον σκοπό του εθνικισμού για καιρό, τουλάχιστον μέχρι να στηθούν οι επόμενες κάλπες. Φοβάμαι, όμως, πως -αντίθετα με όσα έγραφε ο Samuel Johnson- ο πατριωτισμός για τους καθ’ ημάς «απατεώνες» δεν αποτελεί «τελευταίο καταφύγιο», αλλά συνειδητή, πρωταρχική φενάκη.»

Ο Μελέτης Ρεντούμης γράφει για τους κινδύνους της τουρκικής οικονομίας: «Το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών έχει διευρυνθεί άνω του 5% επί του ΑΕΠ, ενώ ο πληθωρισμός κυρίως από το 2016 και μετά έχει σαφείς αυξητικές τάσεις στα επίπεδα του 10% το οποίο είναι πολύ μακριά από τον στόχο της Κεντρικής Τράπεζας της χώρας. Με αυξημένο πληθωρισμό, που ισοδυναμεί με μειωμένα διαθέσιμα εισοδήματα, έλλειψη ανταγωνιστικότητας αλλά και σημαντική πολιτική αστάθεια στο εσωτερικό, η Τουρκία πρέπει να ξανασκεφθεί σοβαρά πόσο μπορεί να συντηρεί πολλαπλά ανοιχτά μέτωπα με τους γείτονές της αλλά και να αναλώνεται σε μία κούρσα εξοπλισμών η οποία μπορεί να προκαλέσει σοβαρές ανισορροπίες μέσω μίας δημοσιονομικής εκτροπής.»

Ο Σίμος Ανδρονίδης γράφει για τις ιταλικές εκλογές: «Καθιστάμενη, στη συγκεκριμένη εκλογική αναμέτρηση παν-ιταλικό κόμμα, η 'Λέγκα' ανασημασιοδοτεί τη βαρύτητα των θεσμών της Ιταλικής Δημοκρατίας, σε ένα περιβάλλον που προσδιορίζεται από την αδυναμία ή την χαμηλή κοινωνική δυναμικότητα   της πολιτικής-θεσμικής Ιταλικής Αριστεράς. Το κόμμα της 'Λέγκας του Βορρά' 'φορτισμένα' διαμεσολαβεί υπαρκτές κοινωνικές αντιθέσεις, αξιώνοντας την ιδιαίτερη πολιτική-ιδεολογική δια-πάλη εναντίον των ελίτ που 'υπονομεύουν' την έκφραση ή τις εκφράσεις της 'σπαρασσόμενης' λαϊκότητας. Στο λόγο της σύγχρονης ακροδεξιάς, Ιταλικής και Ευρωπαϊκής, κινηματικής και θεσμικής, η αναγκαιότητα της 'επανάστασης' εναντίον των πολιτικών & οικονομικών ελίτ, ο ιδιότυπος αντι-ελιτίστικος λόγος, καθίσταται προϋπόθεση επανεπινόησης του κομματικού-πολιτικού 'εαυτού'.»

Ο Χρήστος Μπαξεβάνης γράφει για τα αποσχιστικά κινήματα με αφορμή το δημοψήφισμα στην Καταλωνία: «Η θεωρία, η οποία προστατεύει τα δικαιώματα των μειονοτήτων και τους δίνει το δικαίωμα να αποσχιστούν, όταν οι συγκεκριμένες ομάδες δέχονται θεσμικές διακρίσεις, καταπιέσεις ή μαζικές εθνοτικές εξοντώσεις, ονομάζεται «θεραπευτική απόσχιση». Σε περίπτωση που μια ομάδα είναι θύμα σημαντικής παραβίασης θεμελιωδών ανθρωπίνων και πολιτικών δικαιωμάτων, μέσω καταχρηστικής άσκησης εξουσίας από το κράτος, τότε, το διεθνές δίκαιο αναγνωρίζει το δικαίωμα στην προσβεβλημένη ομάδα να αποσχιστεί από το κράτος. H θεραπευτική απόσχιση θα πρέπει να είναι η τελευταία των λύσεων. Είναι προφανές ότι η περίπτωση των Καταλανών δεν εμπίπτει σε αυτό»

Ο Σπύρος Λίτσας γράφει για την 4η γενιά τζιχαντιστών και το ισλαμικό κράτος: «Η τέταρτη γενιά τζιχαντιστών έχουν ήδη στο εφηβικό τους δωμάτιο της αφίσες του Ισλαμικού Κράτος από τη Ράκκα ή τη Μοσούλη, παρακολουθούν τις ευρωπαϊκές εξελίξεις με την άνοδο της ακροδεξιάς και την ενίσχυση της ξενοφοβίας και συνεχίζουν να έρχονται σε επαφή με τα κηρύγματα μίσους και ενίσχυσης του ισλαμικού ριζοσπαστισμού που διαπερνούν την ευρωπαϊκή ήπειρο. Η τέταρτη γενιά τζιχαντιστικής τρομοκρατίας θα είναι πιο συστηματική και εξελιγμένη στη διασπορά του τρόμου από ότι έχουμε δει μέχρι σήμερα και είναι αναγκαίο ως δυτικός κόσμος να είμαστε προετοιμασμένοι πριν από αυτούς για την αντιμετώπιση αυτών.»  

Ο Αντώνης Τριφύλλης γράφει για την επόμενη μέρα των γερμανικών εκλογών και τις διαβουλεύσεις για τον σχηματισμό της Γερμανικής Κυβέρνησης: «Η πιο πιθανή κυβέρνηση θα αποτελείται από το CDU, το FDP και τους Πράσινος. Η Τζαμάικα. Οι άλλες δυο δυνατότητες μάλλον αποκλείονται. Ο Μεγάλος Συνασπισμός έχει αποκλειστεί κατηγορηματικά από τον Σουλτς. Ο σχηματισμός κυβέρνησης μειοψηφίας δύσκολα θα προχωρήσει. Εν συντομία, σε σχέση με τα Ευρωπαϊκά, ας δούμε μερικές από τις θέσεις των τριών κομμάτων του ενδεχόμενου τριμερούς συνασπισμού. Ο Γιούνκερ, ο Μακρόν και όλοι εμείς περιμένουμε να δούμε που θα καταλήξει, και με ποιούς συμβιβασμούς η νέα πορεία της Ε.Ε.»

Ο Γιάννης Κουτσομύτης γράφει για τις Γερμανικές εκλογές: «Το πολιτικό τοπίο στη Γερμανία βίωσε έναν τεκτονικό σεισμό χθες. Η μεγάλη πτώση των παραδοσιακών κομμάτων, το τέλος του μεγάλου συνασπισμού και η ραγδαία άνοδος του ακροδεξιού AfD δημιουργούν ένα εντελώς διαφορετικό πολιτικό τοπίο στη μεγαλύτερη χώρα της Ευρώπης. Οι χθεσινές εκλογές απέδειξαν ότι η γνωστή ρήση του James Carville “it's the economy, stupid” δεν είναι το απόλυτο μάντρα στην πολιτική. H Γερμανία έχει το χαμηλότερο ποσοστό ανεργίας των τελευταίων 35 ετών, ικανοποιητική ανάπτυξη της οικονομίας, εξαιρετική δημοσιονομική κατάσταση, με το προϋπολογισμό να καταγράφει ισχυρά καθαρά πλεονάσματα δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ , ενώ οι μισθοί αυξάνονται με ρυθμό άνω του 3%»

Ο Μελέτης Ρεντούμης εξετάζει την κατάσταση στο Ηνωμένο Βασίλειο και τη θέση της Πρωθυπουργού, Τερέζα Μέι. «Η Βρετανίδα πρωθυπουργός, παγιδεύτηκε από τις εξελίξεις, θέλοντας να ενισχύσει μέσω της εκλογικής διαδικασίας το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος υπέρ του Brexit και τελικά έχασε κατά κράτος» σημειώνει και τονίζει «η Βρετανία καλείται να λύσει τον γόρδιο δεσμό ανάμεσα στην κυβερνητική αλλά και εθνική συνοχή, με την ταυτόχρονη διαχείριση της απόσχισης από την ΕΕ». Ο συγγραφέας καταλήγει: «Η επιπολαιότητα των πολιτικών ενεργειών πρυτάνευσε και πάλι γεγονός που φάνηκε από την πρόωρη προκήρυξη των εκλογών και την ελπίδα για άνετη εκλογική επικράτηση που διαψεύστηκε περίτρανα δημιουργώντας σαφέστατες πολιτικές συνέπειες»

Ο Παναγιώτης Δουδωνής κάνει μια πρώτη εκτίμηση για το αποτέλεσμα των βρετανικών εκλογών σημειώνοντας ότι η νίκη των Συντηρητικών είναι «μια νίκη που ήλθε χωρίς την απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή και θα μπορούσε ήπια να χαρακτηριστεί Πύρρειος». Ο συγγραφέας τονίζει πως «ο πήχης τέθηκε τόσο χαμηλά που ο Corbyn μπόρεσε να τον περάσει» και συμπληρώνει πως «η δεύτερη θέση απέναντι σε ένα κόμμα το οποίο δίχασε με ένα δημοψήφισμα το Ηνωμένο Βασίλειο, το έσυρε εκτός Ευρώπης και παραμένει αμφίθυμο ως προς την εφαρμογή του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος δε μπορεί να θεωρηθεί επιτυχία, παρά τη σημαντική ενίσχυση των Εργατικών.»

Η Βασιλική Σουλαδάκη εξετάζει την κατάσταση στη Γαλλία μετά τη νίκη Μακρόν εκτιμώντας ότι «οι εθνικιστές μπορεί να έχασαν αλλά η πίεση που ασκούν μέσω των ποσοστών τους ενδεχομένως οδηγήσει και πιο μετριοπαθείς πολιτικούς να υιοθετήσουν περισσότερο εθνικιστικές πολιτικές». Η συγγραφέας τονίζει ότι «Γερμάνια και Γαλλία είναι υποχρεωμένες να συνεργαστούν και να πετύχουν τις απαραίτητες αλλαγές που χρειάζονται για να προχωρήσει η ολοκλήρωση της Ε.Ε προς όφελος όλων κρατών και πολιτών. Εάν αποτύχουν οι λαϊκιστές καραδοκούν και μπορεί να έχασαν τώρα μια μάχη αλλά ο πόλεμος δεν έχει τελειώσει και η Ευρώπη δεν έχει άλλη επιλογή από τη νίκη»

Σελίδα 2 από 7