"Και τότε εμφανίστηκε απροσδόκητα ο Κορωνοϊός με συνέπεια αρκετοί από τους παραπάνω ‘τζάμπα μάγκες και τσαρλατάνους’ να μετατραπούν εν μία νυκτί σε φοβισμένους ελεημοσυνάριους. Από τον αδιάφορο για την πλέμπα ελιτίστα κι από το μοναχοφάη μικρομεσαίο στον έντρομο ανθρωπάκο, μιας Πανδημίας εγκλεισμός. Οι δόξες του παρελθόντος αντεκατεστάθησαν από το άγχος της επόμενης μέρας. Από την ανισότητα στα αγαθά του πλούτου στην ισότητα στους κοινούς κινδύνους για τη ζωή, μιάς ανασφάλειας δρόμος. Τα σπίτια-φρούρια και τα χαμηλά ισόγεια κρύβουν πλέον τα ίδια συναισθήματα δέους.
Την περίοδο αυτή δεν ηττήθηκε ο Καπιταλισμός [όπως αφελώς διατείνονται μερικοί]. Ηττήθηκε - κι ελπίζω οριστικά - ο λαϊκισμός της εύκολης ατάκας "

Ο Γιάννης Πανούσης στην ομιλία του στο Συνέδριο του Κύκλου Ιδεών, Η Ελλάδα Μετά, εξετάζει το τρίπτυχο της Δημοκρατίας: «Ασφάλεια – Ελευθερίες – Δικαιοσύνη». Ο Γ. Πανούσης τονίζει: «Το αρχαϊκό ερώτημα παραμένει ανοικτό και κρίσιμο: Πόση ανασφάλεια και αβεβαιότητα μπορεί να υποφέρει υπαρξιακά ένας άνθρωπος ώστε να μη διαρραγεί οριστικά η σχέση του με τους άλλους; Κράτος Δικαίου δεν είναι το Κράτος οποιουδήποτε δικαίου, όπως και ο de facto οικουμενισμός ή και η global governance δεν συμπίπτουν υποχρεωτικά με τις αξίες της παγκόσμιας κοινωνίας. Η ανασφάλεια στήθηκε, λειτουργεί ως σκιάχτρο της παγκοσμιοποίησης ακριβώς για να διώχνει τα περιστέρια της ειρήνης και να φοβίζει τους φιλήσυχους ανθρώπους.»