Ο Μελέτης Ρεντούμης εξετάζει τις εξελίξεις στο Κυπριακό εκτιμώντας πως «ήταν αναμενόμενο η Τουρκία να μην αφήσει την τουρκοκυπριακή κοινότητα να οδηγήσει μέχρι τέλους όλες τις πτυχές των ανοιχτών θεμάτων, πολύ περισσότερο στα δύο κομβικά ζητήματα που είναι το εδαφικό και των εγγυήσεων, χωρίς την δική της έγκριση». Ο συγγραφέας υποστηρίζει πως «αν η Τουρκία εξέλθει ηττημένη από την όποια λύση στην επόμενη μέρα στην Συρία, με αναβάθμιση των Κούρδων, τότε θα επιταχύνει την επιθετικότητά της τόσο απέναντι στο Κυπριακό όσο και στο Αιγαίο, προσπαθώντας να παίξει με τους δικούς της όρους, διεκδικώντας μεγαλύτερο ρόλο στην περιοχή»

Ο Ανδρέας Πανταζόπουλος εξετάζει την εκλογή Φιγιόν εκτιμώντας ότι «τόσο το πρόγραμμά του, όσο και ο πολιτικός του λόγος δεν έχουν σχέση με τον «λαϊκισμό», στην όποια τυπική παραλλαγή του, λεπενικό ή και πουζαντικό». Ο συγγραφέας σημειώνει πως «ο Φιγιόν απευθύνεται στην «βαθιά Γαλλία» (που «εκδικείται» το πολιτικό σύστημα για το έλλειμμα πολιτικής αντιπροσώπευσης, σύμφωνα με τον πολιτικό επιστήμονα Πασκάλ Περρινώ ), αν και είναι ένας πεπεισμένος ρεπουμπλικανός, οπαδός της κοσμικότητας» και τονίζει πως «η συντηρητική επανάσταση Φιγιόν, δίνοντας την εικόνα ενός σόφτ λαϊκισμού, συμβατού με την δημοκρατία, φαίνεται ότι εκκινεί με καλές, και μάλιστα κινηματικού τύπου, προϋποθέσεις»

Ο Αλέκος Κρητικός στην εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών στο Αγρίνιο με θέμα «Ποιο μέλλον για την Ελλάδα; Ο ρόλος του πρωτογενή τομέα» τονίζει τη σημασία της ανάπτυξης και εξηγεί πως αυτή θα επιτευχθεί. Ο συγγραφέας τονίζει την σημασία «όχι μόνο να εκπονηθεί και συμφωνηθεί (και σε επίπεδο Κοινοβουλίου) ένα πολυετές «Εθνικό Σχέδιο Ανάπτυξης και εξόδου από την κρίση», ένα σχέδιο «εθνικής συνιδιοκτησίας», αλλά να αναληφθεί δέσμευση της πλήρους εφαρμογής του μέσω  της  σύνταξης και έγκρισης  (και σε επίπεδο Κοινοβουλίου) μιας «Λευκής Βίβλου», κατά το πρότυπο της πρακτικής που εφαρμόζεται στα ευρωπαϊκά -και όχι μόνον- όργανα»

Ο Ξενοφώντας Μπρουντζάκης στην εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών στο Αγρίνιο με θέμα «Ποιο μέλλον για την Ελλάδα; Ο ρόλος του πρωτογενή τομέα» τονίζοντας ότι «τα τελευταία χρόνια ζούμε εκτός λογικής, ζούμε σε έναν οίστρο αυτοκαταστροφικού παραλογισμού» προβαίνει σε μια ιστορική ανασκόπηση της σημασίας της γεωργικής παραγωγής. «Η ελληνική γεωργία παρουσιάζεται ανέτοιμη απέναντι στις παγκόσμιες αλλαγές που συντελούνται, πράγμα που πρέπει να μας προβληματίσει έντονα και άμεσα. Οι ταχύτητες των εξελίξεων δεν επιτρέπουν ελληνικούς χρόνους λήψεως αποφάσεων. Όσο καθυστερούμε, τρώμε τις σάρκες της χώρας» τονίζει ο συγγραφέας εξετάζοντας τη σημερινή κατάσταση.

Ο Αθανάσιος Τσαυτάρης εκκινώντας από το ότι «οι Έλληνες στην πρόσφατη ιστορία μας πάτησαν στον τομέα της γεωργίας και τους συναφείς τους για να ξεπεράσουν τα γιγάντια προβλήματα τους σε περιόδους κρίσης (Μικρασιατική καταστροφή-πρόσφυγες, αργότερα Β παγκόσμιος πόλεμος, Γερμανική κατοχή, εμφύλιος)» εξηγεί τους τρόπους με τους οποίους η αγροτική παραγωγή, η γεωργία μπορεί να υποστηρίξει τη χώρα  ώστε να βγει από την κρίση. «Καθώς θα επιχειρούμε την μακροπρόθεσμη ανάπτυξη μέσω των μεγάλων επενδύσεων πρέπει ταυτόχρονα να στοχεύσουμε σε μια γρήγορη ανάπτυξη στον τομέα της γεωργίας.»

Η Λίνα Μενδώνη στην ομιλία της στην εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών στην Καβάλα αναφέρθηκε στον πολιτισμό ως μοχλός ανάπτυξης. «Η ανάδειξη του μνημειακού πλούτου καθιστά την χώρα μας τόπο ελκυστικό για ποικίλες επενδυτικές πρωτοβουλίες, αρκεί βεβαίως να δημιουργεί στην χώρα μας ένα περιβάλλον ελκυστικό για κάθε είδους επενδύσεις. Οι επενδυτές επωφελούνται από την ύπαρξη σημαντικών εξωτερικών οικονομιών, που οφείλονται ακριβώς στην ύπαρξη και αξιοποίηση των «πολιτισμικών κοιτασμάτων». Εμείς, ως υπεύθυνοι διαχειριστές του πολιτιστικού αποθέματος, οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι επενδύοντας στον πολιτισμό «διατηρούμε έναν στρατηγικό πόρο εξίσου σημαντικό με ένα πυρηνικό οπλοστάσιο ή ένα πετρελαϊκό κοίτασμα» τονίζει η συγγραφέας.