Ο Παναγιώτης Ιωακειμίδης παρουσιάζει τα αποτελέσματα της διάσκεψης της Μπρατισλάβα τονίζοντας ότι «ο οδικός χάρτης που αποφάσισαν οι εικοσι-επτά ηγέτες των κρατών μελών δεν οδηγεί πουθενά». Ο συγγραφέας σημειώνει ότι «οι πολιτικές ηγεσίες παραμένουν βαθύτατα διχασμένες» και πως η πολιτική εξασθένιση της Καγκελαρίου Α. Merkel και η πολιτική κατάρρευση του Γάλλου Προέδρου Fr. Hollande λειτουργούν ανασχετικά. Όσον αφορά την Ελλάδα τονίζει πως «στο κείμενο της Μπρατισλάβας δεν φαίνεται να αποτυπώνεται κάποιο ευδιάκριτο ελληνικό ίχνος» και συμπληρώνει πως για το μεταναστευτικό «γίνεται ρητή αναφορά στην ανάγκη ενίσχυσης της Βουλγαρίας και των Δ. Βαλκανίων αλλά απολύτως καμία στην Ελλάδα»

Ο Κωνσταντίνος Σοφούλης περιγράφει την «τακτική του αιώνιου σκότους» στα πανεπιστήμια και θέτει το ερώτημα: ««τι επίπτωση έχουν όλα αυτά στην ποιότητα των αποφοίτων που ρίχνει το σύστημα στην οικονομία και την κοινωνία μας;». Ο συγγραφέας σημειώνει πως «ένα αναρχούμενο και κακοδιοικούμενο πανεπιστήμιο είναι αναγκαίος τόπος για να ασκηθεί η εξουσιολογνεία των σύγχρονων μηδενιστών της αριστεράς» και τονίζει πως «η συγκάλυψη της πραγματικότητας αποτελεί θεμελιώδη προϋπόθεση για την επιβίωση των κακών πρακτικών διοίκησης». «Πρόκειται για την τυπική περίπτωση, όπου ο οργανισμός προσαρμόζεται στις ανάγκες του συστήματος εξουσίας αντί το σύστημα εξουσίας να προσαρμόζεται στη λειτουργία του οργανισμού» καταλήγει.

Ο Γιάννης Σεργόπουλος συλλογίζεται γύρω από τις έννοιες «ευρωπαϊκή ζωή» και «μέλλον της Ελλάδας» αναδεικνύοντας τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ευρώπη («υπαναχωρεί η Ευρώπη όταν δέχεται τις μπούρκες και τα μπουρκίνι») αλλά και τα προβλήματα που έχει η Ελλάδα («υπάρχει αυτή την στιγμή ένα «πλήθος» που αγωνίζεται για την ατομική του σωτηρία και μία Κυβέρνηση που ισχυρίζεται ότι επιστρέφει από το μέλλον και μπορεί να οδηγήσει την χώρα στο παρελθόν της»). Ο συγγραφέας συμπληρώνει πως «στη χώρα μας το πολιτικό σύστημα, πλην ατομικών εξαιρέσεων, δεν έχει αναλάβει τις ευθύνες του και μοιραία δεν τις αναλαμβάνει και ο λαός».