Η Ευρωπαϊκή Ένωση στο επόμενο χρονικό διάστημα καλείται να βρεθεί αντιμέτωπη με τον ίδιο τον εαυτό της και ταυτόχρονα να αποφασίσει εάν το μέλλον είναι ευοίωνο και θα συνεχιστεί η παρούσα δομή ή θα παύσει να υφίσταται με την σημερινή μορφή έφτασε.
Σε μια εποχή που η ξενοφοβία στην Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται στο «κόκκινο» ελέω μεταναστευτικού - προσφυγικού ζητήματος και των τρομοκρατικών επιθέσεων προερχομένων από τους τζιχαντιστές και τον ISIS, με την Αμερική διαφορετική, φοβική, εξαιτίας της εκλογής στην προεδρεία του κ. Ντόναλντ Τραμπ, στην Ευρωπαϊκή Επικράτεια επικρατεί η άνοδος των εθνικιστών αλλά και των ευρωσκεπτικιστών.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σε μια «περίεργη» καμπή της ιστορίας.
Σε αυτή τη δύσκολη ομολογουμένως περίοδο για την ύπαρξη και συνέχιση του Ευρωπαϊκού Οικοδομήματος, η Γαλλία, η Ολλανδία και η Γερμανία, ενδεχομένως και η Ιταλία, βρίσκονται ήδη ή θα βρεθούν σύντομα σε προεκλογική περίοδο, μεγάλης ή μικρής διάρκειας, με διαφορετικά χαρακτηριστικά αλλά με κοινό ενδιαφέρον και διακύβευμα.
Γίνεται αντιληπτό πως η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σε μια «περίεργη» καμπή της ιστορίας, το Brexit είναι γεγονός, το ΟΧΙ επικρατεί στο Ιταλικό δημοψήφισμα του περασμένου Δεκεμβρίου, με υπαρκτή την οικονομική κρίση που «βασανίζει» κυρίως τις οικονομίες του Ευρωπαϊκού Νότου.
Η οικονομική κρίση σε ορισμένες χώρες, όπως η Ελλάδα, είναι αδύνατο να αντιμετωπιστεί, με αποτέλεσμα οι «τύπου Ελλάδας» οικονομίες να αποτελούν «τροχοπέδη» για την ανάπτυξη του πλούσιου βορρά και των χωρών της Δυτικής Ευρώπης, ή στο όνειρο της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης των οικονομιών των ανατολικών χωρών.
Οι χώρες του πάλαι ποτέ « Συμφώνου της Βαρσοβίας», εντάχθηκαν στην Ευρωπαϊκή Οικογένεια σχετικά πρόσφατα, με προβλήματα οικονομικά, γεωπολιτικά αλλά και κομπλεξικά σύνδρομα που αποκτήθηκαν από παρελθοντικά ηγεμονικά καθεστώτα.
Αναλυτές, πολιτικοί και δημοσιογράφοι σε όλη την Ευρωπαϊκή Επικράτεια κάνουν λόγο για την επικράτηση του ευρωσκεπτικισμού, του φόβου και των εθνικιστικών τάσεων καθώς και των εσωστρεφών λογικών, έναντι της προόδου και της ανάπτυξης.
Η Ευρώπη γίνεται φοβική και εξαιτίας του μη προβλέψιμου Προέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας κ. Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος έχοντας «σωθεί» από το πραξικόπημα της 16ης Ιουλίου του 2016, ετοιμάζεται να μετατραπεί σε «σουλτάνο» δια μέσου θετικού αποτελέσματος στο Τουρκικό «δημοψήφισμα» της 16ης Απριλίου του 2017 ανήμερα του Πάσχα.
Η Ελλάδα αδυνατεί να ανταπεξέλθει στις εξελίξεις που λαμβάνουν χώρα στην ΕΕ.
Η Ελλάδα έχει μετατραπεί εξαιτίας της ανύπαρκτης και καταστροφικής πολιτικής που ασκεί η κυβέρνηση είτε ως σάκος του μποξ ανάμεσα σε Ευρώπη και δανειστές - εταίρους (ΙMF & ESM), είτε ως έρμαιο των ορέξεων του «νεοσουλτάνου» Ερντογάν.
Οι «ορέξεις» του Τούρκου Προέδρου κ. Ερντογάν είναι «ορέξεις νεοοθωμανού» και έχουν να κάνουν τόσο με τις απειλές ως προς τη προώθηση εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών - προσφύγουν που βρίσκονται στη Τουρκία προς τα ελληνικά νησιά, ξεχνώντας την έτσι κι αλλιώς μη συμφωνία Τουρκίας - Ευρωπαϊκής Ένωσης για το μεταναστευτικό, είτε με διεκδικήσεις ελληνικών νησιών και επαναφοράς των «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο.
Προσφάτως οι τουρκικές απειλές έχουν να κάνουν και με το ζήτημα της έκδοσης ή απέλασης αντικαθεστωτικών Τούρκων αξιωματικών που έχουν αυτομολήσει στη χώρα μας μετά το πραξικόπημα της 16ης Ιουλίου 2016.
Μια αλλαγή πλεύσης στη Γερμανία είναι ικανή να διώξει όλο το φοβικό - εθνικιστικό σύννεφο που φαίνεται πως κυριαρχεί στον ουρανό της «Γηραιάς Ηπείρου» με τις συντηρητικές δυνάμεις να μην μπορούν να ελέγξουν τα άκρα τους, εξαιτίας της πίεσης που ασκούν οι νεοφιλελεύθερες σκληρές δημοσιονομικές ακολουθούμενες πολιτικές.
Η Ελλάδα της παράξενης και ετερόκλητης κυβερνητικής συμμαχίας «αριστερών και ακροδεξιών», αδυνατεί να ανταπεξέλθει στις εξελίξεις που λαμβάνουν χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όντως βυθισμένη στην οικονομική κρίση.
Η χώρα βρίσκεται σε λογικές συντήρησης και ύφεσης, αδυνατεί να συναντήσει την πρόοδο και να περάσει σε μια άλλη εποχή που ενδεχομένως θα επικρατούσαν οι προοδευτικές δυνάμεις και η ανάπτυξη.
Η σημερινή κυβέρνηση ακολουθεί μια πολιτική διεθνούς απομόνωσης της Ελλάδας, αν συγκρίνουμε το όχι μακρινό παρελθόν όπου η Ελλάδα αποτελούσε κέντρο εξελίξεων (Ολυμπιακοί Αγώνες κλπ.), πολιτική που περιέχει στοιχεία έλλειψης σεβασμού και εμπιστοσύνης προς τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και από ευρωπαϊκά πιστωτικά κέντρα και συμμετέχουν στο ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης της οικονομίας, χωρίς ίχνος εκατέρωθεν εμπιστοσύνης.
Θα φύγουμε μπροστά μόνο αν σπάσουμε την εσωστρέφεια.
Η κρίση χρέους και η έλλειψη πυξίδας και σοβαρότητας από την ελληνική κυβέρνηση φέρνει την Ελλάδα σε συνθήκες και λογικές επικράτησης της εσωστρέφειας, έναντι της εξωστρέφειας, με την εξωστρέφεια ενδεχομένως να αποτελούσε τη λύση του ελληνικού ζητήματος και εξόδου της χώρας από την πολυεπίπεδη κρίση.
Η Ελληνική απομόνωση έχει να κάνει με τις επιλογές της μη διαπραγμάτευσης και του κυβερνητικού «gambling» του καλοκαιριού του 2015 ως προς τις ελληνοκοινοτικές σχέσεις, ενός «χαρτοπαιγνίου» που έφερε κεφαλαιακούς ελέγχους και τη χώρα στα πρόθυρα του grexit.
Η Ελλάδα, έχει επιστρέψει για τα καλά στη δύσκολη γειτονιά της ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου ζει μέσα σε ένα οικονομικό δυσμενές περιβάλλον, αποκομμένη από τις διεθνείς εξελίξεις έχοντας χάσει το πιο ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί. Τον πολιτικό αιφνιδιασμό.
Πρόοδος ή συντήρηση; Ύφεση ή ανάπτυξη; Εσωστρέφεια ή εξωστρέφεια; Ερωτήματα, με τις απαντήσεις αυτών να μην είναι εύκολη υπόθεση καθώς η υλοποίηση των απαντήσεων δύσκολη και ορισμένες φορές χρονοβόρα στην χώρα η οποία βρίσκεται μέσα στον δικό της άρρωστο μικροκομματικό μικρόκοσμο με εγκληματικές επιλογές πολιτικών αποφάσεων.
Θα φύγουμε μπροστά; Μόνο αν σπάσουμε την εσωστρέφεια...
* Ο Πίνακας που συνοδεύει το κείμενο, είναι: Vincent Van Gogh (1853-1890), Girl in the Woods