Οι θέσεις ευθύνης στο Δημόσιο είναι παραδοσιακά λάφυρο του κυβερνώντος κόμματος. Με αυτή την έννοια ο διορισμός του κ. Κιμούλη στο Πολιτιστικό Κέντρο Σταύρος Νιάρχος δεν αποτελεί έκπληξη.

Στο παρελθόν βέβαια υπήρχαν και εξαιρέσεις. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής για παράδειγμα, για να μείνουμε στην μεταπολίτευση, σε πολλές περιπτώσεις έκανε επιλογές των αρίστων, όχι των αρεστών. Το θεσμικό πλαίσιο ωστόσο έμεινε το ίδιο και σύντομα οι αποτυχόντες πολιτευτές, η εκλογική βάση του εκάστοτε αρχηγού, πήραν το πάνω χέρι. Στα πρώτα χρόνια του ΠΑΣΟΚ κυριάρχησε η αντίληψη «τώρα ήρθε η δική μας σειρά, η σειρά των αποκλεισμένων της δεξιάς» κι έτσι η παράδοση συνεχίστηκε.

Η σταλινική παράδοση αποδεικνύεται πολύ ισχυρότερη από την ανανεωτική.

Η πρώτη προσπάθεια θεσμικής κατοχύρωσης της αξιοκρατίας έγινε από τις κυβερνήσεις Σημίτη. Μπήκαν σαφείς προϋποθέσεις και καθιερώθηκαν συγκεκριμένες διαδικασίες επιλογής με ανοικτή προκήρυξη των θέσεων. Καμία διαδικασία φυσικά δεν διασφαλίζει το αποτέλεσμα. Εκείνο που έχει σημασία ωστόσο είναι η νοοτροπία. Η κατανόηση ότι η τοποθέτηση ενός διοικητή δημόσιου οργανισμού οφείλει να υπηρετεί το δημόσιο και όχι το κομματικό συμφέρον.

Πολλοί θα περίμεναν ίσως ότι κατεξοχήν η αριστερά θα υιοθετούσε μια τέτοια προσέγγιση. Εκείνο που δεν περιμέναμε είναι ότι η σταλινική παράδοση θα αποδεικνυόταν πολύ ισχυρότερη από την ανανεωτική. Έτσι μάθαμε ότι υπάρχει αριστερός και δεξιός τρόπος αποκομιδής των σκουπιδιών κι ακόμα ότι η αριστερά έχει την κυβέρνηση, όχι την εξουσία! Έτσι επανέκαμψε ο παλαιοκομματισμός και μάλιστα ισχυρότερος, χωρίς να τηρεί τα προσχήματα, επικαλούμενος μια άθλια ιδεολογία από τις χειρότερες παραδόσεις της αριστεράς.

Η μόνιμη επωδός είναι εσείς δεν «δικαιούσθε δια να ομιλείτε»

Εκείνο που περισσότερο εκπλήσσει είναι ο κυνισμός. Στις επικρίσεις η κυβέρνηση δεν απαντά επιχειρώντας να δικαιολογήσει τις αποφάσεις της. Η μόνιμη επωδός είναι εσείς δεν «δικαιούσθε δια να ομιλείτε». Δεν κατανοεί ότι δεν λογοδοτεί στα κόμματα αλλά στην κοινωνία.

Πριν από λίγο καιρό ανέλαβε τις αστικές συγκοινωνίες, με αξιοκρατικές διαδικασίες, ένας ικανός μάνατζερ την πολιτική τοποθέτηση του οποίου αγνοούσαμε και αγνοούμε. Όταν η τρόικα ζητούσε αυξήσεις στην τιμή των εισιτηρίων αυτός κατάφερε να τους πείσει ότι θα αυξήσει τα έσοδα με μείωση της τιμής. Και το πέτυχε. Ο μάνατζερ αυτός αντικαταστάθηκε από την πρώτη φορά αριστερά και μπήκε στην θέση του εκλεκτός του υπουργού. Σήμερα οι αστικές συγκοινωνίες έχουν ελλείμματα πολλών εκατομμυρίων που θα καλυφθούν φυσικά από τα πρόσθετα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση. Ποιος είναι ο αριστερός;

* Ο Πίνακας που συνοδεύει το κείμενο, είναι: Δημήτρης Μυταράς (1934 - 2017)