Είναι γεγονός πως η πολιτική κουλτούρα στη χώρα μας εμφανίζει την θλιβερή εικόνα να ρίχνει στο βάραθρο τις Ευρωεκλογές και να τις θεωρεί εκλογική αναμέτρηση δευτερευούσης σημασίας. Αρκετά συχνές είναι και οι αναφορές που ηχούν από τα μέσα ενημέρωσης είτε δια στόματος πολιτικών προσώπων περί «χαλαρής ψήφου» στις Ευρωεκλογές, υποσκάπτοντας με αυτόν τον τρόπο ρητά τα θεμέλια της ύπαρξης τους. Αλήθεια, όμως, πόθεν συνάγεται και από πού στοιχειοθετείται το γεγονός πως οι ευρωεκλογές αποτελούν ήσσονος σημασίας ζήτημα και το αντιμετωπίζουμε με αυτό το τρόπο;
Πρώτα πρώτα, θα πρέπει να μην λησμονούμε πως ένα μεγάλο ποσοστό των αποφάσεων που αφορούν τη χώρα μας έχουν διεύθυνση προέλευσης τις Βρυξέλλες και το Στρασβούργο. Εκεί συζητούνται και ψηφίζονται από τα αρμόδια όργανα και τους θεσμούς τη Ευρωπαϊκής Ένωσης και εν συνεχεία φτάνουν για υιοθέτηση από το ελληνικό κοινοβούλιο και ενσωματώνονται στην εθνική νομοθεσία.
Το σαράκι του λαϊκισμού έχει παρεισφρήσει στο εσωτερικό του ευρωπαϊκού οικοδομήματος και απειλεί να το αλλοιώσει συθέμελα.
Οι φετινές Ευρωεκλογές βέβαια, στις 26 Μαΐου, δεν είναι όπως οι προηγούμενες. Το σαράκι του λαϊκισμού φαίνεται πως έχει παρεισφρήσει στο εσωτερικό του ευρωπαϊκού οικοδομήματος και απειλεί να το αλλοιώσει συθέμελα. Ο λαϊκισμός αποτελούσε μακροπρόθεσμη βόμβα για τα θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μια και το θυμικό και το συναίσθημα, στο οποίο στοχεύει κατά κανόνα, δεν εξαντλείται εύκολα. Και μάλιστα τα τελευταία χρόνια, η όξυνση της πολύπλευρης κρίσης-οικονομικής, νομιμοποίησης, μεταναστευτικής-φαίνεται να δημιούργησε πια πρόσφορο έδαφος για την αναρρίχηση πολιτικών προσώπων και κομμάτων που μπορούν αναντίρρητα να απειλήσουν την ουσία της ευρωπαϊκής ενοποιητικής διαδικασίας. Ιδιαίτερα το προσφυγικό ζήτημα και η διαχείριση που υπέστη έκανε σαφές πως αποτελεί το «μαλακό υπογάστριο» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και οι ευρωπαϊκές συστημικές δυνάμεις στέκονται κάπως αμήχανα απέναντί του και με αισθητή δυστοκια εύρεσης λύσεων και συνεννόησης πάνω σε αυτό.
Ήδη, βλέπουμε την πολιτική περιδίνηση και την αβεβαιότητα στην οποία βυθίστηκαν οι Βρετανοί, τις αλλεπάλληλες επιθέσεις κατά του κράτους δικαίου από τον Όρμπαν στην Ουγγαρία και τον τυφλό αντι-Ευρωπαϊσμό του Σαλβίνι στην Ιταλία με τις συνεχείς του επιθέσεις κατά της Ένωσης. Μας προκαλούν επίσης αλγεινή εντύπωση στην Πολωνία οι θεσμικές παρεμβάσεις-και παρακάμψεις-στο βωμό της δημιουργίας ενός περισσότερο ανελεύθερου κράτους.
Και θα συνεχίσουμε να θεωρούμε «χαλαρή ψήφο» αυτή των Ευρωεκλογών; Θα ήταν αφελές. Είναι ζωτικής σημασίας να αντιληφθούμε το υγιές μέλλον των κρατών μας εντός μιας υγιούς ένωσης και οι περιπτώσεις των χωρών οι οποίες έχουν πληγεί από λαϊκίστικες πολιτικές να λειτουργήσουν ως παράδειγμα προς αποφυγή για τις μελλοντικές μας αποφάσεις.
Και εδώ, στην Ελλάδα της 40% αποχής από τις Ευρωεκλογές, που συνεχώς απαξιώνουμε τους θεσμούς της Ένωσης μα τόσο μίζερα και ενοχικά της ρουφάμε τα λεφτά από όπου κι αν προέρχονται, θα πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσουμε την ευθύνη που έχουμε τον Μάιο. Την ευθύνη που έχουμε να κοιτάξουμε το τέρας του λαϊκισμού κατάματα και να σταματήσουμε και εμείς την επέλαση του με τη ψήφο μας. Την ευθύνη που έχουμε και εμείς ως δημοκρατικοί ευρωπαίοι πολίτες, οι επόμενες γενιές να μην ολοφύρονται για μια θλιβερή πραγματικότητα που τους κληροδοτήσαμε με αποκλειστικούς υπαίτιους τους εαυτούς μας.
* Ο Πίνακας που συνοδεύει το κείμενο, είναι: L.S. Lowry, Election Time