Η τρέχουσα «είδηση»: Σε κεντρικό ξενοδοχείο τεχνικά κλιμάκια των Athens και Brussels group συμφώνησαν στην αναπλαισίωση του Ασφαλιστικού και στην ισχύ του Αυτόματου Δημοσιονομικού Ρυθμιστή Αυξημένων Εγγυήσεων.
Η αλήθεια για το ίδιο γεγονός: Η Τρόικα και εκπρόσωποι της κυβέρνησης, στο πολυτελές Χίλτον, συμφώνησαν στη μείωση παλαιών και νέων συντάξεων, στην αύξηση εισφορών και ορίων ηλικίας, στην κατάργηση του ΕΚΑΣ και άλλων επιδομάτων, στη διάλυση του ΙΚΑ και σχεδόν όλων των ταμείων και στην επιστροφή χρημάτων από όσους συνταξιούχους εισπράττουν άνω των 1.000 ευρώ «καθαρά». Επί πλέον, η Τρόικα, ενισχυμένη πιά και με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό, συναποφάσισε με την κυβέρνηση να ισχύσει ο «κόφτης» μισθών και συντάξεων όταν δεν τηρείται το Γ΄ Μνημόνιο plus του ΣΥΡΙΖΑ.
"Λεξικό χωρίς γραβάτα"
του Γιάννη Βλαστάρη
εκδόσεις Αρμός
Η λιτή διατύπωση της «είδησης» δεν είναι καθόλου τυχαία, καθώς αποπειράται να κρύψει την αναλυτικότερη παρουσίαση της αλήθειας η οποία ακολουθεί. Στην πρώτη, περίπτωση έχουμε 4 «θολές» διατυπώσεις που σαφώς παραπλανούν, ενώ στη δεύτερη διαβάζουμε λέξεις που «καίνε», όρους που κάποιοι θέλουν να ξεχαστούν και, βέβαια, συνέπειες επιλογών που κοστίζουν στον πολίτη. Η παρουσίαση της πραγματικότητας, λοιπόν, κάθε άλλο παρά πραγματική αποδεικνύεται στις μέρες μας. Και οι κανονικοί άνθρωποι καλούνται να επινοήσουν ένα νέο Λεξικό προκειμένου …να μεταφράζουν την κυρίαρχη ρητορική -την οποία, βεβαίως, ασμένως υιοθετούν ακόμη και τα παλαιά, τρισκατάρατα «συστημικά» ΜΜΕ.
Στο επικοινωνιακό περιβάλλον που σταθερά εγκαθίσταται από τα πρώτα χρόνια του μνημονίου πρωταγωνιστούν τα σύμβολα, αλλά -κυρίως- οι λέξεις. Αυτές, οι οποίες αρχικά αίρονται από τη σημασία τους, μετά διαστρέφονται με τρόπο εύηχο και τελικά επιστρέφουν σε αυτές δηλητηριάζοντάς τες, ωστόσο, με το νέο, παραπλανητικό τους περιεχόμενο. Έτσι, επιχειρείται οι «θεσμοί» να αντιμετωπιστούν θετικότερα από την μισητή Τρόικα του παρελθόντος, ενώ τα «πλαστικά δεσμά» και οι «κλειστές δομές» να εμφανιστούν ως κάτι άλλο από τις κοινές χειροπέδες και τις Αμυγδαλέζες-κολαστήρια που καταγγέλλονταν προ διετίας. Εν μέσω όλων αυτών και με την κοινή γνώμη να βομβαρδίζεται καθημερινά πότε με «προωθητικούς» ή «έντιμους συμβιβασμούς», πότε με «συμφωνίες-γέφυρες» και «αναπλαισιώσεις» συντάξεων, καταλήγει, σιγά-σιγά, να αναζητά λύση …στα ομόλογα του Σώρρα. Με άλλα λόγια, η τοξίνωση των λέξεων οδηγεί την τοξίνωση των σκέψεων και των συνοδών επιλογών.
Πρόκειται για τη νεοελληνική εκδοχή της Διπλής Γλώσσας του Όργουελ.
Πρόκειται για τη νεοελληνική εκδοχή της Διπλής Γλώσσας του Όργουελ, με τη υπογραφή, ωστόσο, της σημερινής κυβέρνησης. Γιατί, πράγματι, και οι Ρωμαίοι χαρακτήριζαν τις κατακτήσεις τους ως «Pax Romana”, όπως και άλλοτε στην Ελλάδα ο ανασχηματισμός αποκλήθηκε «αναδόμηση». Αλλά ούτε η έκταση του φαινομένου, ούτε η μεθόδευση προς επιβολή του, ούτε και το καθημερινό κόστος στην αντίληψη του μέσου ανθρώπου έχουν προηγούμενο. Η ποσοτική διαφορά ήδη εντοπίζεται στην απίστευτη συγχορδία κυβερνητικού λόγου, κρατικών Μ.Μ.Ε, και νέων καναλιών (τα non papers και τα trolls είναι πρόσφατη μόδα), ενώ η ποιοτική μετάλλαξη εκδηλώνεται στο σύνολο σχεδόν του δημόσιου λόγου: αντί του παλαιού «ξύλινου», έχουμε τώρα την εισβολή μιας ρητορικής από πλαστελίνη την οποία πλάθει η αμοραλιστική σκοπιμότητα. Και ο οποίος, σταδιακά, σκεπάζει τα κριτήρια και τυλίγει το μυαλό…
Απέναντι στην επέλαση αυτού του τύπου της δημαγωγίας οφείλουμε να πάρουμε όλοι θέση. Με πρώτους, βεβαίως, τους βασικούς παραγωγούς του δημόσιου λόγου -τα μέλη του πολιτικού προσωπικού. Στη σειρά, όμως, πρέπει να καθίσουμε όλοι -δημοσιογράφοι, σχολιαστές και δημοσιολογούντες. Όχι μόνο αυτοκριτικά, αλλά κυρίως παραγωγικά. Υπερβαίνοντας το όποιο παρελθόν με τρόπο γόνιμο και δημιουργικό. Άλλωστε, δεν ζητούνται ένοχοι -είναι, πλέον, λίγο πολύ γνωστοί. Λύσεις ζητούνται!
* Το βιβλίο του Γιάννη Βλαστάρη, "Λεξικό χωρίς γραβάτα" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αρμός
