Η κακοπροαίρετη κριτική και η συκοφάντηση του PSI, αποτέλεσαν τη ναυαρχίδα στην προεκλογική εκστρατεία του ΣΥΡΙΖΑ. Μια πρωτοφανής ρητορική ανευθυνότητας και διαστρέβλωσης της πραγματικότητας, με επικοινωνιακές κορώνες δημαγωγίας, που τότε έκαναν λόγο για καταστροφή των αποθεματικών των ταμείων, για φτωχοποίηση των μικρό-καταθετών, επενδυτών ομολόγων, για εκποίηση της ελληνικής περιουσίας και όλα αυτά με ένα μόνο στόχο, την κατάληψη της εξουσίας. Η τότε αντιπολίτευση του κ. Τσίπρα δεν δίστασε να διχάσει τους Έλληνες μιλώντας για τεράστια ζημία, με αστήρικτα επιχειρήματα και έωλες γενικεύσεις. Ήταν τότε που η αριστερά και οι ετερόκλητοι μετέπειτα συνεργάτες της, οι «ανεξέλεγκτοι υπερπατριώτες Έλληνες», ωρύονταν μέσα στο κοινοβούλιο αλλά και σε δρόμους και πλατείες για προδοσία, εξαπολύοντας ύβρεις στην τότε κυβέρνηση για μειοδοσία και εθνική ταπείνωση.
Η συκοφάντηση του PSI αποτέλεσε τη ναυαρχίδα στην προεκλογική εκστρατεία του ΣΥΡΙΖΑ.
Λίγα χρόνια μετά αυτή η ξύλινη γλώσσα, που οδηγούσε μόνο μέχρι την πόρτα του μεγάρου, εγκαταλείφθηκε, η πραγματικότητα και η αλήθεια σχεδόν αποκαταστάθηκαν. Το ευρωπαϊκό δικαστήριο αποφάνθηκε απέναντι στα αιτήματα των μικρό - ομολογιούχων και οι διεθνείς οργανισμοί επιβεβαιώνουν αυτό που πραγματικά συνέβη. Ότι δηλαδή το PSI, αποτέλεσε τη μεγαλύτερη απομείωση (κούρεμα) χρέους στα παγκόσμια χρονικά. Σε σημερινές απόλυτες τιμές κοντά 180δις€ κουρεύτηκαν, ποσό ίσο σχεδόν με το σημερινό ΑΕΠ της χώρας και αυτό δεν αμφισβητείτε. Το οξύμωρο στην όλη ιστορία, είναι ότι οι πολέμιοι αυτής της αναδιάρθρωσης, υιοθέτησαν πλήρως τα αποτελέσματα της, αφού πάνω σ’ αυτά στηρίζουν τη σημερινή τους πολιτική προσπάθεια, αρνούμενοι βέβαια να παραδεχθούν δημόσια την λανθασμένη πολεμική τους κατά το παρελθόν, ενώ ταυτόχρονα προσεύχονται για ένα νέο PSI.
Ένα νέο κούρεμα που θα τους δώσει ανάσες παραμονής στην καρέκλα. Οι θιασώτες της μονομερούς διαγραφής, έγιναν οι σημερινοί γονυπετείς ικέτες που εκλιπαρούν για ρύθμιση του ελληνικού χρέους. Οι μπροστάρηδες της κατάργησης των μνημονίων με ένα νόμο και σε ένα άρθρο, ψάχνουν σήμερα διέξοδο από το αδιέξοδο που μόνοι τους, χωρίς ιδιαίτερη βοήθεια από κανέναν, δημιούργησαν. Αυτοί που έταζαν όλα τα κιλά και όλα τα λεφτά, αναζητούν σήμερα σωτηρία σε οικονομικές και πολιτικές «συνταγές» που κατέκριναν και λοιδορούσαν, όσο κανείς άλλος. Που και που ανασύρουν από τον ξεχασμένο κίβδηλο αντιμνημονιακό παλιό τους εαυτό τις αποζημιώσεις από το κατοχικό δάνειο, ή τις επανορθώσεις για τις θηριωδίες των κατακτητών και μιλούν για τις μεταπολεμικές διαγραφές οφειλών της τότε Γερμανίας, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να ταΐσουν λίγο ακόμη σανό διανθισμένο με μπόλικο εθνολαϊκισμό, όσους είναι διατεθειμένοι να τον χάψουν.
Διασκεδάζουν το εσωτερικό του κόμματος τους με ρηξικέλευθα τσιτάτα, που θυμίζουν κάτι από αλησμόνητες πατρίδες και από την επανάσταση που δεν έγινε. Ο μεγαλοϊδεατισμός του ΣΥΡΙΖΑ κατέρρευσε με την προσγείωση του στην πραγματικότητα. Ο κ. Τσίπρας και η παρέα του εγκλωβισμένοι μέσα στις αυταπάτες της πολιτικής απάτης, του ψεύδους που δημιούργησαν, αναζητούν στήριγμα παραμονής στη μέθη της εξουσίας, σε λύσεις που μέχρι πρόσφατα χαρακτήριζαν νεοφιλελεύθερες και ξόρκιζαν όπως ο διάβολος το λιβάνι.
Οι επικριτές του PSI, γινήκανε σήμερα εραστές αυτού και αναζητούν στην αναβίωση του, τη δική τους επιβίωση.
Αλήθεια, όπως λέει και ο λαός μας που πάντα πληρώνει και με το παραπάνω τα πειράματα των κάθε λογής μαθητευόμενων μάγων, πως τα φέρνουν οι καιροί κι οι βουρλισμένοι χρόνοι. Οι επικριτές και καταστροφολόγοι του PSI, γινήκανε σήμερα υποστηρικτές αυτού και αναζητούν στην αναβίωση του, τη δική τους λύτρωση και πολιτική επιβίωση.
Πόσο επίκαιρα είναι σήμερα τα λόγια του εμπνευστή και αρχιτέκτονα της μεγαλύτερης ελάφρυνσης των οφειλών της χώρας που έγινε ποτέ; ’’Στο PSI θα προσκυνήσουν, θα καταθέσουν δάφνινο στέφανο, θα ζητήσουν συγγνώμη, θα πλύνουν το στόμα τους και θα πάνε να πάρουν το μικρό συμπλήρωμα του PSI από τον ESM’’. Πόσο βασανιστικά ηχούν σήμερα αυτές οι φράσεις, στα αυτιά του μικρού αλχημιστή, που νόμισε ότι παρασύροντας και παραπλανώντας τα πλήθη, θα αναμορφώσει την Ευρώπη και θα περάσει στο πάνθεον των μεγάλων πολιτικών ανδρών;
Όπως είναι γνωστό στην ιστορία, τους ηγέτες κρίνουν τα έργα και οι πράξεις και όχι τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα. Η δίψα και η αρχομανία, δεν επέτρεψαν στη χώρα να συνεχίσει στην κανονικότητα και σήμερα να βρίσκεται εκτός μνημονίων, όπως οι άλλες, που μπήκαν στο μηχανισμό στήριξης μετά από εμάς, δεν της επέτρεψαν να αξιοποιήσει τους κόπους και τις θυσίες των πολιτών, προκειμένου να επιστρέψει στην ανάπτυξη, αφήνοντας πίσω το σπιράλ της ύφεσης. Είναι κρίμα πραγματικά που αυτή η κυβέρνηση έχτισε μόνη με πολιτική ανευθυνότητα και ψευτιές, τη φυλακή των φαντασιώσεων, της θεσμικής παρακμής, της δυσπραγίας και της μιζέριας, στην οποία είναι σήμερα τρόφιμος. Το δυστύχημα είναι ότι σ’ αυτό το ιδιότυπο κελί όμηρος ασφυκτιά ο ελληνικός λαός, που δοκιμάζεται από τον πολιτικό αμοραλισμό την ανεπάρκεια και την προχειρότητα. Οι πρόωρες εκλογές θα σημάνουν οικονομική κατάρρευση, αλλά το κυριότερο για τους κυβερνώντες, την προσγείωση στην ανώμαλη καθημερινότητα του αντιπολιτευτικού ρόλου στον οποίο θα βρεθούν, εγκαταλείποντας την εξουσία που όπως φαίνεται, πολύ αγάπησαν. Τελευταία έξοδος λοιπόν, ένα νέο PSI.
Στη διάσημη ταινία, «Τελευταία έξοδος, Ρίτα Χέιγουορθ», ο πρωταγωνιστής υπήρξε θύμα σατανικών συμπτώσεων και δικαστικής πλάνης, στην πολύπαθη χώρα μας, ο Αλέξης είναι δέσμιος της νέας σχολής του λαϊκισμού που ό ίδιος οικοδόμησε και ανέδειξε, όλα αυτά τα χρόνια. Επειδή όμως η συγνώμη είναι συντριβή και παραδοχή αποτυχίας δύσκολη, η μόνη διέξοδος, ίσως και να είναι η απόδραση. Το πολιτικό σύστημα άλλωστε, όπως και τα σωφρονιστικά καταστήματα, βρίθουν από τέτοια σχέδια και απόπειρες, άλλες επιτυχημένες, άλλες όχι και τόσο.
* Ο Πίνακας που συνοδεύει το κείμενο, είναι: René Magritte (1898 – 1967), The Infinite Recognition