"Ο Βενιζέλος κόβει την κουβέντα. «Εκπροσωπώ την Ελλάδα και η απάντησή μου είναι όχι. Δεν συζητώ το σενάριο αυτό.» Αυτά συνέβησαν, επαναλαμβάνω, τον Σεπτέμβριο του 2011. Μακριά από τα μάτια της κοινής γνώμης, χωρίς «γουάου!» και τυμπανοκρουσίες. Εν κρυπτώ και παραβύστω, αφού η δημοσιοποίηση και μόνο μιάς τέτοιας συζήτησης θα έφερνε καταστροφικές για την Ελλάδα αντιδράσεις από τις διεθνείς αγορές. Τότε έζησε ο Βενιζέλος, μαζί με τον Ζανιά, τις προσωπικές του Θερμοπύλες. Κλήθηκε να υψώσει το ανάστημά του μπροστά σε έναν αντίπαλο υπέρτερο και αποφασισμένο. Τύχη αγαθή, ο αντίπαλος -που δεν ήταν βεβαίως μόνο ο Σόιμπλε αλλά και όσοι εκτός αλλά και εντός Ελλάδας επιθυμούσαν και απεργάζονταν το Grexit- τύχη αγαθή ο αντίπαλος απεκρούσθη.Ήταν μια από τις κορυφώσεις της ελληνικής τραγωδίας, η οποία μας συντάραξε άπαντες. Μας έκανε να φτύσουμε το γάλα της μητέρας-Μεταπολίτευσης"