Ο Ιωακείμ Γρυσπολάκης στην ομιλία του στο Συνέδριο του Κύκλου Ιδεών, Η Ελλάδα Μετά, εξετάζοντας τις θέσεις του υπουργείου παιδείας για την αναβάθμιση της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης, εκτιμά πως «όχι μόνον δεν γίνεται αναβάθμιση των ΕΠΑΛ, αλλά αντιθέτως τα υποβαθμίζουν σε προθαλάμους των ΑΕΙ».Ο Ι. Γρυσμπολάκης παραθέτει την δική του πρόταση και καταλήγει σε τρία συμπεράσματα: (Ι) Στην επαγγελματική-τεχνική εκπαίδευση η Ελλάδα υστερεί τραγικά έναντι των άλλων χωρών του ΟΟΣΑ, (ΙΙ) Στην Τριτοβάθμια Ανώτατη Εκπαίδευση εισάγεται δυσανάλογα μεγάλο ποσοστό νέων ανθρώπων, ενώ στην επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση ένα μικρό ποσοστό, (ΙΙΙ) Η μη εισαγωγή στα ΑΕΙ θεωρείται αποτυχία όχι μόνον του νέου, αλλά και ολόκληρης της οικογένειας.

Ο Γιάννης Μαστρογεωργίου στην ομιλία του στο Συνέδριο του Κύκλου Ιδεών, η Ελλάδα Μετά, μιλάει για τις ευκαιρίες, τις γκρίζες ζώνες και τις προεκτάσεις της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Ο Γ. Μαστρογεωργίου εκτιμά πως «η τεχνητή νοημοσύνη όχι μόνο θα μεταλλάξει τη βιομηχανία, αλλά θα δοκιμάσει τις κοινωνικές, πολιτικές, στρατιωτικές και γεωπολιτικές σχέσεις, και θα επαναχαράξει τη σχέση ανθρώπου – μηχανής· μία σχέση που θα είναι περίπλοκη, καθώς δεν θα φέρει μόνο την αντικατάσταση του πρώτου από τα ρομπότ, αλλά και την συνεργασία μεταξύ τους. Και αυτή η εξέλιξη ανοίγει έναν τεράστιο ορίζοντα φιλοσοφικών, κοινωνικών σχέσεων που θα εξεταστούν υπό νέο πρίσμα».

Ο Θεόδωρος Φέσσας στην παρέμβασή του στο Συνέδριο του Κύκλου Ιδεών, Η Ελλάδα Μετά, τόνισε: «Το αυτονόητο είναι σήμερα, εντελώς συσχετισμένο με την αλήθεια. Παραδείγματος χάριν δεν είναι αυτονόητο ότι η υπερφορολόγηση καταστρέφει την επιχειρηματικότητα και την παραγωγική εργασία; Δεν είναι αυτονόητο, ότι σήμερα όσοι δεν μπορούν να δουλέψουν-είτε συνταξιούχοι, είτε άνεργοι- εξαθλιώνονται, όσοι δουλεύουν συνθλίβονται από τις εισφορές και τους φόρους και όσοι μπορούν να προκόψουν μεταναστεύουν; Δεν είναι αυτονόητο, ότι δεν μπορείς να δημιουργήσεις επενδύσεις και να φέρεις κεφάλαια στη χώρα, όταν δεν έχεις λύσει θέματα, όπως είναι το αδειοδοτικό, το χωροταξικό, η απονομή δικαιοσύνης, το σταθερό φορολογικό πλαίσιο;»

Ο Τάσος Γιαννίτσης στην ομιλία του στο Συνέδριο του Κύκλου Ιδεών, Η Ελλάδα Μετά, μιλάει για την «ανάγκη μιας νέας αναπτυξιακής-βιομηχανικής πολιτικής» και αναλύει 5 στόχους, τονίζοντας όμως πως αρκετοί από τους στόχους που ανέφερε δεν είναι νέοι, ούτε οι μόνοι δυνατοί, «νέο θα ήταν το να υλοποιηθούν» σημειώνει. «Το Κράτος καλείται να έρθει σε σύγκρουση με τον εαυτό του, τα συμφέροντα, τις ισχυρές δυνάμεις και τους συσχετισμούς, που κυριαρχούν μέσα και πίσω του, τα λάθη του. Και το μεγάλο ερώτημα είναι πώς μπορεί το αίτιο που προκάλεσε το αιτιατό να γίνει ταυτόχρονα και ο πολέμιός του. Η απάντηση είναι προφανής» τονίζει ο Τ. Γιαννίτσης.

Ο Θανάσης Βακάλης στην ομιλία του στο Συνέδριο του Κύκλου Ιδεών, Η Ελλάδα Μετά, θέτει το ερώτημα αν είμαστε «αν είμαστε κοντά στην εθνική αναγέννηση, ή στην εθνική καταστροφή» και απαντά: «Είμαστε κοντά στην εθνική καταστροφή. Η κατάσταση αυτή είναι αναστρέψιμη, μόνο και εφ’ όσον επικρατήσουν συνθήκες σταθερότητας, πολιτικής και οικονομικής, που θα επιτρέψουν την προσέλκυση επενδύσεων, ξένων και εγχώριων και θα δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για την επέκταση της μεταποίησης του εξαγωγικού προσανατολισμού της χώρας. Όλα αυτά όμως μπορούν να συμβούν με την προϋπόθεση να επανακτήσουμε την εμπιστοσύνη μας στις υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας και της οικονομίας οι οποίες θα υλοποιήσουν ένα στρατηγικό σχέδιο που θα εγγυάται το μέλλον.»

Ο Αθανάσιος Τσαυτάρης στην ομιλία του στο Συνέδριο του Κύκλου Ιδεών, Η Ελλάδα Μετά, εξηγεί γιατί «η έξοδος από την κρίση επιτάσσει γρήγορη ανάπτυξη του γεωργικού τομέα». Ο Αθ. Τσαυτάρης τονίζει: «Ο γεωργικός τομέας με την ευρύτερη έννοια μπορεί όχι μόνο να δώσει δουλειά σε εκατοντάδες χιλιάδες χέρια, σε όλα τα στάδια και των συνεργειών του με άλλους σημαντικούς παραγωγικούς τομείς που προανέφερα να κρατήσει τους νέους, πριν φύγει και ο τελευταίος, οδηγώντας τον τόπο σε γρήγορη ανάπτυξη. Σήμερα δεν φτάνει μόνο το ανάπτυξη. Χρειάζεται γρήγορη ανάπτυξη πριν φύγει και ο τελευταίος νέος. Με την μεγάλη, κατά κύματα, πλέον φυγή των νέων σήμερα, αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό»