Ο Κώστας Πετρουλάς εξετάζει την ιστορική διαδρομή του κομματικού φαινομένου, εκτιμώντας ότι «η φθορά του κομματικού θεσμού με τη σημερινή μορφή του, είναι δεδομένη» σημειώνοντας ότι «έχει ταυτιστεί μάλλον με το συμφέρον των μελών του παρά με την προσφορά του στην πολιτική» και τονίζοντας ότι «ο λεγόμενος «δημοκρατικός συγκεντρωτισμός» ενταφίασε τη δημοκρατία καθώς εναρμόνισε τη δομή του κόμματος στο πολιτικό σχέδιο για την κοινωνία». Ο συγγραφέας προκρίνει το «Κόμμα Δημιουργίας και Αλληλεγγύης» το όποιο «προτείνει και οδηγεί την διεκδικητική του δράση μέσα από το φίλτρο του κοινωνικού οφέλους και ταυτόχρονα διεκδικεί το σύνολο των αιτημάτων που αναφέρονται στα ανθρώπινα δικαιώματα»