Ρες, Γιάννης

Ρες, Γιάννης

Ο Γιάννης Ρες κατάγεται από τη Χίο. Έχει σπουδάσει στο ΠΤΔΕ του ΕΚΠΑ (δάσκαλος) και έχει μεταπτυχιακές σπουδές στην Εκπαίδευση (ΕΑΠ) και “Μοντέλα σχεδιασμού και ανάπτυξης εκπαιδευτικών μονάδων” (Πανεπ. Αιγαίου), με ειδίκευση στην αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου και αρκετές πιστοποιήσεις από προγράμματα ΑΕΙ εξάμηνης και ετήσιας επιμόρφωσης-κατάρτισης (ενδεικτικά, Πιστοποιημένη κατάρτιση στη Συμβουλευτική, πιστοποιημένος επιμορφωτής/αξιολογητής Β’ Επιπέδου στους εκπαιδευτικούς).
Συγγραφέας 3 βιβλίων σχετικά με την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, την αξιολόγηση κ την ανάπτυξη ανθρώπινου δυναμικού. Έχει δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά (πλέον των 30) και ανακοινώσεις σε πρακτικά συνεδρίων με επιστημονικές επιτροπές (πλέον των 40). Πιστοποιημένος εκπαιδευτής εκπαιδευτών ενηλίκων και αξιολογητής υποψηφίων εκπαιδευτών ενηλίκων.
Επιστημονικός συνεργάτης Φορέων του Υπουργείου Παιδείας σε θέματα εκπαίδευσης και επιμόρφωσης προσωπικού και διδακτικό προσωπικό του ΕΚΔΔΑ.
Ακαδημαϊκός Υπεύθυνος πλήθους επιμορφωτικών προγραμμάτων Δημοσίων και Ιδιωτικών εκπαιδευτικών Οργανισμών.
Τα επιστημονικά και ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται στην επαγγελματική εξέλιξη και προσωπική ανάπτυξη του εκπαιδευτικού, την επιμόρφωση, τη Δημόσια Διοίκηση, την παιδαγωγική αξιοποίηση των ΤΠΕ στην εκπαιδευτική διαδικασία και την εκπαίδευση ενηλικών. Έχει πλέον των 4500 ωρών ως επιμορφωτής-εκπαιδευτής στελεχών του Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα στις παραπάνω επιστημονικές περιοχές (σε Φορείς έγκυρους και αναγνωρισμένους από Υπουργεία) και είναι μέλος αρκετών επιστημονικών επιτροπών συνεδρίων –Εθνικών και Διεθνών- και περιοδικών. Τέλος, έχει σχεδιάσει πλήθος επιμορφωτικών προγραμμάτων και έχει διατελέσει αξιολογητής αντίστοιχων προγραμμάτων.

Ο Γιάννης Ρες εξετάζει την έννοια της «αριστείας» στο εκπαιδευτικό σύστημα που ενώ «η ύπαρξη και υποστήριξη κέντρων αριστείας σε όλες τις βαθμίδες, σε όλη την Ευρώπη και το δυτικό κόσμο είναι αυτονόητη» στη χώρα μας «η αριστεία εξοβελίζεται από το εκπαιδευτικό σύστημα: Συστηματικές προσπάθειες εκπαιδευτικής αριστείας, καινοτομίας και δημιουργικότητας, ακυρώνονται στην πράξη». Η αριστεία προϋποθέτει ισότητα και αξιοκρατία, και αντιστρατεύεται την κομματοκρατία, τη μετριότητα, την ημετεροκρατία, τονίζει ο συγγραφέας, συμπληρώνοντας πως η αριστεία «ενδυναμώνει τα δυνατά σημεία των κατά τεκμήριο καλύτερων και ανατροφοδοτεί τους πιο αδύναμους (εκπαιδευτικούς, μαθητές) στην κάλυψη των τρωτών στοιχείων τους». Ό,τι δεν εξελίσσεται πεθαίνει…, σχολιάζει.