Με την άδεια του Ηλία Κανέλλη, παραθέτουμε το σχόλιο που ανάρτησε στα s/m:
"Αυτή τη στιγμή ολοκληρώνεται η επιχείρηση σπίλωσης και απομάκρυνσης από τα ελληνικά δρώμενα ενός σπουδαίου ανθρώπου για τις τέχνες και τον πολιτισμό της εξωστρέφειας, του Γιώργου Λούκου. Ενορχηστρωτής, ο πρώην γραμματέας του, ο αδελφός της Ρένας της Δούρου. Πρόθυμοι ηλίθιοι, κάποιοι δημοσιογράφοι και κυρίως ένα όργανο σκοπός του οποίου είναι να σπιλώνει. Εκτελεστής, ένας ανίσχυρος, άβουλος άνθρωπος, σκοπός του οποίου είναι η καταπολέμηση της αριστείας, ονόματι Αριστείδης Μπαλτάς, για αιώνες γαλουχημένος στον Πολίτη του Ελεφάντη. Η ελληνική Αριστερά είναι όπως όλες οι άλλες: σκοτεινή, επαρχιώτικη, μοχθηρή, ζηλόφθονη, εξουσιομανής, συντονισμένη με το βυθό που την έχει μεθύσει."

Καρέκλα, γλυκιά καρέκλα! Αγόγγυστα και ανερυθρίαστα οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν και την πώληση των κόκκινων δανείων στα «κοράκια», στους «οικονομικούς εγκληματίες» των distress funds (χαρακτηρισμοί που ο ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιούσε όταν ήταν στην αντιπολίτευση).

Το δέλεαρ της βουλευτικής έδρας ή του υπουργικού θώκου γκρεμίζει κάθε ιδεολογικό ή αξιακό φράγμα.

Ο «πόνος ψυχής» (Σπίρτζης έφα) δεν είναι τόσο ισχυρός ώστε να υπερνικήσει τον έρωτα για την «γλυκιά καρέκλα» της εξουσίας.

Η σκάλα του αυτοεξευτελισμού στην οποία κατεβαίνουν καθημερινά οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει τέλος.

Από τη μια, καταπίνουν αμάσητα ότι τους σερβίρουν οι –δήθεν σκληρά διαπραγματευόμενοι- υπουργοί τους και από την άλλη, με κυνισμό και θράσος θριαμβολογούν για τις «επιτυχίες» τους.

Θλιβεροί, υποκριτές και συνάμα άβουλοι και μοιραίοι για τη χώρα.

Και πιο θλιβεροί απ’ όλους, οι πρώην βουλευτές και στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που σήμερα έχουν βολευτεί σε υπουργικούς θώκους.

Αυτοί, των οποίων η συνείδηση επαναστατούσε γιατί αναγκάζονταν να ψηφίζουν μέτρα, μαζί με τη Νέα Δημοκρατία, σήμερα ασμένως ψηφίζουν τρισχειρότερα μέτρα, «αγκαλιά» με τους ακροδεξιούς του Καμμένου.

Της υποκρισίας ο κατήφορος τελειωμό δεν έχει!

Νομίζαμε ότι τα έχουμε δει και ακούσει όλα σ αυτή τη χώρα. Αμ δε! Ο εξ απορρήτων του Κώστα Καραμανλή, διοικητής της ΕΥΠ το 2009 και σήμερα εκλεκτός του Αλέξη Τσίπρα, αναπληρωτής Υπουργός Δικαιοσύνης, κ. Δημήτρης Παπαγγελόπουλος είπε τη «μεγάλη» κουβέντα: Η Αριστερά βρήκε τον Εθνάρχη της στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα.

Γελοιοποίησε έτσι, ταυτοχρόνως, δύο έννοιες΄ αυτή του Εθνάρχη και εκείνη της Αριστεράς. Εμάς δε, μας άφησε ενεούς και κεχηνότες. Κοινώς, μας κούφανε!

Ο κ. Τσίπρας σε μια αποστροφή του από το Βήμα της Βουλής, αναγνώρισε  το δικαίωμα στην έπαρση κάποιου που «κατάφερε στα σαράντα του να γίνει πρωθυπουργός»!  Μιλάει για τον εαυτό του  ήδη σε τρίτο πρόσωπο. Επικοινωνεί με την Ιστορία.

Πράγματι ο κ. Τσίπρας έχει κάθε λόγο να επαίρεται!

Σε ηλικία μικρότερη των  40 ετών - γιατί η επιχείρηση ξεκίνησε το 2010-  κατάφερε  να διχάσει την κοινωνία σε πλαστή βάση, να υπονομεύσει την εθνική προσπάθεια υπέρβασης της κρίσης, να ηγηθεί της πιο μεγάλης και πιο ακραίας διάψευσης υποσχέσεων και προσδοκιών. Να οδηγήσει τη χώρα χρόνια πίσω. Τώρα μπορεί να επανέλθουμε στα δεδομένα του Δεκεμβρίου του 2014 στην καλύτερη περίπτωςη τον Δεκέμβριο του 2017.

Δικαιολογημένη λοιπόν η οίηση του. Το ερώτημα είναι πόσοι πολίτες που ψήφισαν τις προτάσεις του τον Ιανουάριο, τον Ιούλιο, το Σεπτέμβριο νιώθουν αντίστοιχη έπαρση για την επιλογή τους.

Ο Τσίπρας I κατίσχυσε του Τσιπρα ΙΙ και επανέκαμψε.
Ψέματα στους πολίτες με χαρακτηριστική άνεση, σκοτεινές απειλές προς στους βουλευτές του, λάσπη στους πολιτικούς αντιπάλους, παραχάραξη της αλήθειας ακόμη και της δίκης του αλήθειας, ωμή προαναγγελία καταστρατήγησης του Συντάγματος κ της δημοκρατίας.
Όταν ένας Πρωθυπουργός φτάνει στο σημείο να πει με αγγελικό χαμόγελο ότι θα προτιμούσε οι συζητήσεις με τους πολιτικούς αρχηγούς να γίνονται την ΕΡΤ από ότι στο Κοινοβούλιο, τότε μόνο τα χειρότερα μπορεί να περιμένει κανείς για τη δημοκρατίας μας.

Ένα σημαντικό κείμενο των P. Kazarian και Θ. Πελαγίδης με το οποίο δίνουν λεπτομερείςαπαντήσεις όσον αφορά στον τρόπο μέτρησης του χρέους και πως αυτός μπορεί να εφαρμοστεί στην Ελλάδα.

Το ζήτημα της βιωσιμότητας του χρέους αναλύει με την δημοσίευση του ο G. Serafeim. 

Με καραβάνι παρομοίωσε την Κυβέρνησή του ο κ. Τσίπρας, το οποίο – κατά την άποψή του – προχωράει, παρά τα ουρλιαχτά των σκυλιών (όπου σκυλιά η αντιπολίτευση). 
Ατυχής η παρομοίωση, γιατί το καραβάνι ως έννοια εμπεριέχει τα στοιχεία της συνοχής, της συντεταγμένης πορείας, της σχεδιασμένης διαδρομής και του τελικού προορισμού. Αν με κάτι μοιάζει η Κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι ο «στρατός» του Μπρανκαλεόνε. Με μία όμως ουσιώδη διαφορά: οι «γενναίοι του Μπρανκαλεόνε» ήταν κατ' εξοχήν άπειροι, άκαπνοι, αλλά ιδεαλιστές και ουτοπιστές. Οι «μαχητές» του νέου Μπρανκαλεόνε είναι ιδεοληπτικοί, άσχετοι, τυχοδιώκτες και πρόσφατα εξουσιολάγνοι, αυταρχικοί και νταραβεριτζίδες.
Ας αναδιατυπώσουμε τη ρήση του κ. Τσίπρα επί το ακριβέστερον : Το ρεμπέτ-ασκέρι του νέου Μπρανκαλεόνε πελαγοδρομεί και η χώρα βυθίζεται όλο και πιο βαθιά στο βάλτο της οπισθοδρόμησης, της περιθωριοποίησης και της ανυποληψίας.