"Στην Ελλάδα η πανδημία του κορωνοϊού κράτησε τους Έλληνες πολίτες μακριά από τις κοινωνικές συναναστροφές. Το αίσθημα του φόβου, πρωτίστως, και έπειτα η συνείδηση της κοινωνικής ευθύνης οδήγησε στην εσωτερίκευση της αποτελεσματικότητάς των εμπροσθοβαρών μέτρων που λήφθηκαν. Τα ατομικά δικαιώματα περιορίστηκαν χάρη στην προστασίας της ζωής. Τόσο στη διεθνή όσο και στην εγχώρια αρθρογραφία, αναπτύχθηκε ένας έντονος διάλογος περί της συνταγματικότητας των μέτρων και της συμβατότητάς τους με διεθνείς συνθήκες. Οι συνταγματολόγοι και οι διεθνολόγοι καταφάσκουν το θεμιτό των μέτρων αιτιολογώντας τα στο απόλυτο δικαίωμα της ζωής"