Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: Πολιτικό Σύστημα - Κόμματα

Ο Νίκος Γκιώνης παρουσιάζει την Μεγάλη Ιδέα της περιόδου που αντιμετωπίζει η χώρα μας κι αυτή είναι η «κανονικότητα»: «Η κανονικότητα είναι ο νέος πατριωτισμός, η λυτρωτική Μεγάλη Ιδέα, ο πήχης της υπαρξιακής μας αγωνίας για το κοντινό αύριο» συμπληρώνοντας ότι «ο συμβατικός Αρχηγός κάνει το ανάποδο, μη γνωρίζοντας πως ο αφανισμός θα εξαφανίσει και τον ίδιο». Ο συγγραφέας τονίζει ότι ο λόγος του ηγέτης «σε συνθήκες κρίσης πρέπει νάναι σχεδόν ολοκληρωτικά εθνικός και σχεδόν λίγο κομματικός» και συμπληρώνει πως «μόνον αυτοί που προτάσσουν τον εθνικό λόγο και την ιεράρχηση στόχων και προτεραιοτήτων μπορούν να το κάνουν»

Ο Παναγιώτης Κωστούλας εκκινώντας από τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «η θεωρία ότι η εκλογική βάση που έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία είναι δήθεν σφόδρα αντιδεξιά και δεν πρόκειται να ψηφίσει ποτέ τίποτα δεξιό που να της κοπεί το χέρι κλπ (θεωρία πάνω στην οποία στήθηκε η περίφημη στρατηγική του «ούτε-ούτε» και των ίσων αποστάσεων) αποδεικνύεται εξόχως προβληματική». Ο συγγραφέας εκτιμά πως «όσο δεν γίνεται κατανοητό ότι το κλειδί για την αναγέννηση του χώρου αντί για ρετρό ιδεολογήματα είναι ένα νέο, ενιαίο πολιτικό σχήμα με σύγχρονες ρεαλιστικές προτάσεις θα ζούμε ως χώρος ένα μόνιμο πολιτικό και ιστορικό deja vu.»

Ο Αλέξανδρος Ονουφριάδης γράφει για την Αριστερά εκτιμώντας ότι «η αριστερά αντιμετωπίστηκε ως επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα, κανένα πολιτικό κόμμα δεν έθιξε τα όσια και τα ιερά της, αλλά τουναντίον ακολούθησαν πιστά το δόγμα της». Ο συγγραφέας σημειώνει: «Παλιά μας λέγανε ότι η μισή αλήθεια είναι ένα ψέμα. Στην εποχή της μετα-αλήθειας και των εναλλακτικών γεγονότων όμως, το ψέμα γίνεται μισή αλήθεια. Αν ο λαός δεν κοιταχτεί στον καθρέφτη και δεν κάνει την αυτοκριτική του δεν υπάρχει ελπίδα για έξοδο από το λαβύρινθο της κρίσης. Αυτό προϋποθέτει την επαναφορά του ορθού λόγου και την κατεδάφιση του Τοτέμ της αριστεράς»

Ο Κωνσταντίνος Σοφούλης γράφει για την Σοσιαλδημοκρατία με αφορμή το κείμενο της επισκόπησης του Δικτύου για τη Σοσιαλδημοκρατία: «Οι ιδεολογίες είναι χρήσιμες μόνο ως ορισμοί προοπτικής. Αλλά είναι χρήσιμες έστω και γιαυτό. Οι ιδεολογίες σπάνια εξαερώνονται και πεθαίνουν. Κατά κανόνα εξελίσσονται και προσαρμόζονται στις απαιτήσεις του αντιπάλου τους, δηλαδή της τω όντι πραγματικότητας, με την οποία συνδιαλέγονται αναγκαστικά. Πολιτική χωρίς ιδεολογία συνιστά εξαπάτηση των πολιτών αφού έτσι τους κρύβεται ο ορίζοντας των πολιτικών επιλογών που τους προσφέρονται». Ο συγγραφέας τονίζει ότι «η Σοσιαλδημοκρατία είναι ιδεολογία και όχι τεχνική διακυβέρνησης.»

Δημήτρης Κουκιάδης: «Η εποχή της κυριαρχίας των «ψευδών ειδήσεων» οι οποίες οδηγούν στην κυριαρχία της «μετα-αλήθειας» και του «μετα-γεγονότος», ένα καθεστώς στο οποίο η αξία της «αλήθειας» και του «γεγονότος» είναι πλέον μηδαμινή, σηματοδοτεί τη μετάβαση από την κοινωνία των «γεγονότων» σε μια κοινωνία των «πληροφοριών». Αυτή η μετάβαση είναι ακόμα πιο εμφανής στην ραγδαία εξάπλωση των «smart» τεχνολογιών στην καθημερινή ζωή μέσω του διαρκώς διευρυνόμενου νέου διαδικτυακού οικοσυστήματος. Μέσα σ’αυτό το, συνεχώς, ανανεούμενο διαδικτυακό οικοσύστημα, ο κάτοχος των περισσότερων πληροφοριών θα είναι και αυτός που θα ελέγχει και τις εναλλαγές του «public sentiment» του μεγάλου κοινού.»

Ο Λευτέρης Κουσούλης γράφει: «Τα δύο χρόνια ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε κανονικά να έχουν διαλύσει κάθε αφέλεια για την πραγματική φύση του. Ο ΣΥΡΙΖΑ διακήρυσσε πάντοτε, μέσα από ένα λόγο «ιστορικής πανουργίας», αυτό που και ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας βροντωδώς διακήρυσσε: Ή ΕΜΕΙΣ Ή ΑΥΤΟΙ». Ο συγγραφέας συμπληρώνει: «Τα δύο χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαιώνουν την πραγματική του φύση. Αυτή είναι αποτέλεσμα των κομμουνιστογενών θεωρητικών καταβολών των πρωταγωνιστών του, που ζουν με την αυταπάτη ότι στην Ελλάδα του 2017 μπορούν να αναβιώσουν, εκμεταλλευόμενοι τους αστικούς θεσμούς, το φάντασμα των νεανικών ονείρων τους, που ήταν η Σοβιετική Ένωση.»

Ο Νίκος Λαλιώτης περιγράφοντας την άγνωστη εποχή στην οποία βρισκόμαστε, τονίζει πως «είναι η ώρα για μια θεσμική και πολιτική αντίσταση που θα προστατέψει το πολίτευμα και τον πολιτισμό μας από την επέλαση της βαρβαρότητας που μας απειλεί» και συμπληρώνει πως «είναι η ώρα για έναν συναγερμό που θα αφυπνίσει, πολιτικούς, πολίτες, ανθρώπους του πνεύματος, των επιστημών και της τέχνης, ανθρώπους του μόχθου, που θα τους κάνει να ορθώσουν το ανάστημά τους απέναντι στο τέρας του φασισμού και της βαρβαρότητας που έρχεται, απέναντι στο καθημερινό ψεύδος, απέναντι στην καθημερινή προσβολή και βία κατά της Δημοκρατίας και της Δικαιοσύνης.»

Ο Κωνσταντίνος Μουρτοπάλλας παρουσιάζει και εξηγεί την ανάγκη να δημιουργηθεί το «νέο κόμμα» που θα αποτελέσει «το εργαλείο που εκφράζει το αίτημα για τη μετάβαση σε μια μετα- κομματική λογική». Ο συγγραφέας τονίζει πως «η μετα - κομματική λογική, επιτάσσει την αναζήτηση και την εφαρμογή μιας πολιτικής συναινετικής, μιας πολιτικής μετα - πλειοψηφικής» και σημειώνει ότι «η συναίνεση δεν είναι απλά πολιτική επιδίωξη του «νέου κόμματος», αλλά ύψιστο θεσμικό χρέος, που το καθιστά αρμό της ανασυγκρότησης της χώρας, όχι απλώς μια παραφυάδα του συστήματος, απομονωμένο πολιτικά – κοινωνικά και περιθωριοποιημένο ιδεολογικά»

Γιάννης Λίτινας: «Οφείλουν όλοι πλέον, να συνεισφέρουν τις δυνάμεις τους σε μια επαναθεμελίωση του χώρου της Ελληνικής Σοσιαλδημοκρατίας. Χωρίς όρους και αναλογικότητες. Ας αποφασίσουν οι πολίτες του χώρου. Και με ανοικτές διαδικασίες, διαυγείς και απόλυτα συμμετοχικές, να χαραχτεί ο νέος δρόμος. Από το παρελθόν του δεν μπορεί να διαφύγει κανένας, έτσι και αλλιώς. Και ουδέποτε η αναπαλαίωση δεν αποτελούσε λύση πραγματικής ανανέωσης. Ένα ειλικρινές Ελληνικό Επινέ είναι η απάντηση. Μία εκ βάθρων νέα Ένωση Κέντρου είναι η λύση. Στα δύσκολα, πάντα, η λύση βρίσκεται στην ανάγνωση του παρελθόντος. Στις θαρραλέες, καθαρές και τολμηρές λύσεις.»

Κ. Κορίκης: «Aς αρχίσουμε να ξετυλίγουμε το κουβάρι των fake news από εκείνη τη νύχτα της 8ης Νοεμβρίου όπου κοιμηθήκαμε με Χίλαρι και ξυπνήσαμε με Τραμπ. Προσπαθώντας να εξηγήσουμε αυτό το φαινόμενο, που ήρθε αμέσως μετά από άλλο ένα το Brexit, ανακαλύψαμε ότι τα Fake News ήρθαν για να μείνουν και να ταΐσουν τη post truth Δημοκρατία της εποχής μας. Αν και ο όρος είναι νέος, η τεχνική είναι παλιά. Μια προπαγανδιστική προσπάθεια επιρροής του λαού με τη βοήθεια της τεχνολογίας. Κάτι ανάλογο έγινε και στην Ελλάδα με τα παιδάκια που λιποθυμούσαν και τις συνεχείς αναφορές για αυτοκτονίες»