Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: Οικονομία

"Η νέα διακυβέρνηση είχε όλες τις προϋποθέσεις να επιτύχει μια πολιτική συναίνεση με την αντιπολίτευση στο ασφαλιστικό πρόβλημα της χώρας, πράγμα που δεν κατέστη δυνατόν σε όλη της περίοδο της Μεταπολίτευσης. Εφόσον έχει γίνει αποδεκτό το ασφαλιστικό πλαίσιο του τρίτου μνημονίου, θα έπρεπε να γίνουν οι απαραίτητες διορθώσεις που είχαν ήδη εντοπιστεί, να  συμφωνηθεί η σταδιακή μείωση των εισφορών σε συνδυασμό με την παράλληλη μείωση του αφορολόγητου ορίου (είναι το μεγαλύτερο στην Ευρώπη) ούτως ώστε να μην υποστούν καμία μείωση στα εισοδήματά τους οι αυτοαπασχολούμενοι και οι αγρότες, και να θεσπιστεί η εισαγωγή του κεφαλαιοποιητικού συστήματος. Στο πλαίσιο αυτό θα ήταν αυτονόητη η σύμφωνη γνώμη των πιστωτών για την μείωση των πλεονασμάτων, διότι θα μηδενιζόταν το αφανές χρέος μετά το 2045 και το μεγαλύτερο μέρος του εξωτερικού χρέους θα μετατρεπόταν σε εσωτερικό."

Η πρώτη παρέμβαση του Παρατηρητηρίου του Κύκλου Ιδεών (ekyklos.watch) για την Έκθεση της επιτροπής Πισσαρίδη.

Δελτίο Τύπου

Την ανάγκη να ενταχθεί η Έκθεση της επιτροπής Πισσαρίδη σε ένα συνολικό πολυεπίπεδο εθνικό σχεδιασμό που καλείται να αντιμετωπίσει τα μόνιμα διαρθρωτικά προβλήματα της χώρας αλλά υπό εξαιρετικές και έκτακτες  συνθήκες που τείνουν να επηρεάσουν τα πάντα, αναδεικνύει στην πρώτη παρέμβαση του το Παρατηρητήριο του Κύκλου Ιδεών για την αξιοποίηση των πόρων του Ταμείου Ανάπτυξης .

Ετικέτες

"Η απόφαση του ΓΟΣΔ εγείρει δύο σημαντικά ζητήματα: Από τη μία πλευρά, η ευθεία αμφισβήτηση του ΔΕΕ, και μάλιστα από το κορυφαίο μάλλον Δικαστήριο της ηπείρου, ανατρέπει τις ισορροπίες στην έννομη τάξη της ΕΕ και διαταράσσει την ενιαία ερμηνεία και εφαρμογή του Ευρωπαϊκού Δικαίου. Από την άλλη, η αποδοχή του σκεπτικού του ΔΕΕ για την εγκυρότητα του PSPP, βασίστηκε σε μία πιο στενή και αυστηρή ανάγνωση των όρων του επίμαχου προγράμματος."

 

Η Καρολίνα Μέρμηγκα στην ομιλία της στο Συνέδριο του Κύκλου Ιδεών «Η Ελλάδα Μετά ΙΙΙ: Η ανασύσταση της μεσαίας τάξης», γράφει: «Τι κάνει σήμερα η μεσαία τάξη; Πληρώνει φόρους. Γιατί τους πληρώνει; Γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς, θα πούνε οι κυνικοί. Σύμφωνοι, δεν μπορεί. Γιατί είναι δεμένη με τον τόπο, και τα συμφέροντά της δεν μπορεί να τα μεταφέρει αλλού. Ούτε να τα κρύψει. Τα συμφέροντα της μεσαίας τάξης είναι τα φανερά συμφέροντα του τόπου, είναι η ίδια η ύπαρξή του. Κρατάει τα κλειδιά της χώρας κι όταν κοκαλώνει από το φόβο κι ακινητοποιείται και τα κλειδιά μένουν να σκουριάζουν στα χέρια της, σκουριάζει και η χώρα.»

Ομιλία Μ. Νεκτάριου στην εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών «Στον απόηχο της ΔΕΘ- Η πορεία της χώρας μέχρι τις εκλογές», τονίζει μεταξύ άλλων: «Ο μόνος τρόπος να σταματήσει η μείωση των συντάξεων και να δουν για πρώτη φορά στα τελευταία δέκα χρόνια οι συνταξιούχοι μια αύξηση που μπορεί να είναι ένα κοινωνικό μέρισμα που θα τους δίδεται λόγω της αυξημένης απόδοσης της οικονομίας. Αν δεν συμβεί αυτό και συνεχίσουμε με τα προγράμματα λιτότητας και πλεονασμάτων κλπ. θα έχουμε συνεχή μείωση των συντάξεων. Επομένως είναι ευοίωνο ότι το πολιτικό σύστημα αρχίζει και προσγειώνεται πλέον στην πραγματική κατάσταση της χώρας.»

Ομιλία Γ. Στρατόπουλου στην εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών «Στον απόηχο της ΔΕΘ- Η πορεία της χώρας μέχρι τις εκλογές», τονίζει μεταξύ άλλων: «Στη ΔΕΘ, μας αρέσει να μιλάμε για έναν κόσμο, όπου οι παροχές αυξάνονται χωρίς να αυξάνονται οι φόροι και οι φόροι μειώνονται χωρίς να μειώνονται οι παροχές. Στην πραγματική ζωή, όμως, αυτό για το οποίο μας αρέσει να μιλάμε μόνο με ανάπτυξη μπορούμε να το ζήσουμε. Αλλά και την έξοδο από τα μνημόνια, ακριβώς έτσι την αντιλαμβάνονται οι πολίτες. Ως μια εξέλιξη που θα βελτιώσει το βιοτικό τους επίπεδο. Με λιγότερους φόρους, καλύτερες κοινωνικές παροχές, περισσότερες και καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας. Δηλαδή, οι πολίτες δεν προσδοκούν έξοδο από τα μνημόνια, αλλά έξοδο στην ανάπτυξη.»

Ο Γκίκας Χαρδούβελης στην ομιλία του στην εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών "Στον απόηχο της ΔΕΘ - Η πορεία της χώρας μέχρι τις εκλογές", τονίζει μεταξύ άλλων: «Για να φτάσουμε το βιοτικό επίπεδο που είχαμε το 2007, ακόμα και με 4% πραγματικούς ρυθμούς ανάπτυξης, να σας βάλω και ένα 2% πληθωρισμό άρα να τρέχουμε με ένα 6% το χρόνο, χρειαζόμαστε 6-7 χρόνια για να κλείσουμε το κενό αυτό, την πτώση που είχαμε. Βεβαίως, ακόμα και τότε σε σχέση με τους υπόλοιπους ευρωπαίους δεν θα είμαστε εκεί που ήμασταν το 2007 ακόμα και αν τρέχουμε με 6% για εφτά χρόνια. Τότε είχαμε ένα βιοτικό επίπεδο που ήταν στο 90% της Ευρώπης. Για να τους πιάσουμε εκεί που έχουν φτάσει οι Ευρωπαίοι, θέλουμε σχεδόν άλλα τόσα χρόνια. Διότι εν τω μεταξύ αυτοί ανέβαιναν όσο εμείς πέφταμε.»

Ο Γιώργος Προκοπάκης στην ομιλία του στην εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών "Στον απόηχο της ΔΕΘ - Η πορεία της χώρας μέχρι τις εκλογές" αναφέρεται στο μαξιλάρι και στα ταμειακά διαθέσιμα του δημοσίου, και τονίζει μεταξύ άλλων: " Η κυβέρνηση έχει αποδεχθεί πως εκταμιεύσεις από τον λογαριασμό του μαξιλαριού μπορεί να γίνουν μόνον με τη σύμφωνη γνώμη του Συμβουλίου του ESM. Είναι η επιτομή της εθνικής υπερηφάνειας! Οι Έλληνες πολίτες δανείζονται από τις αγορές, βάζουν και τα λεφτά των ασφαλιστικών ταμείων και ΟΤΑ και δεν μπορεί η κυβέρνησή τους να αποφασίσει για τη χρήση των δικών της χρημάτων!"

 

Ο Στέλιος Κυριαζής εξετάζει τις απώλειες του εξαμήνου της "περήφανης" διαπραγμάτευσης σημειώνοντας, «Το κόστος όμως για την ελληνική οικονομία εξαιτίας της εξάμηνης διαπραγματευτικής τακτικής που κατέληξε στην επιβολή των capital controls δεν περιλαμβάνει μόνο τη χαμένη ανάπτυξη και τη συνεπαγόμενη επίπτωση στο δανεισμό και το 3ο μνημόνιο. Είναι και η απώλεια κεφαλαίων, τα λεφτά δηλαδή που φύγαν από το οικονομικό μας σύστημα ήδη από το φθινόπωρο του 2014 λόγω της διαφαινόμενης αβεβαιότητας που αναμενόταν να ακολουθήσει την εκλογική επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ εξαιτίας της συγκρουσιακής ρητορικής του με τους δανειστές και η οποία φυγή κεφαλαίων συνεχίστηκε και τους πρώτους μήνες του 2015 λόγω της «περήφανης» διαπραγματευτικής τακτικής του»

Ο Γιώργος Στρατόπουλος στο άρθρο του γράφει για την ελάφρυνση του ιδιωτικού χρέους: «Η ελάφρυνση του ιδιωτικού χρέους παραμένει αναγκαιότητα αντίστοιχη με την αναγκαιότητα ελάφρυνσης του δημόσιου χρέους. Είναι μια από τις τελευταίες πράξεις του ελληνικού δράματος και δεν αποφεύγεται. Όπως ξέρουμε, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας έγινε τόσο δυσβάσταχτο, επειδή η χώρα έχασε το ¼ του ΑΕΠ της και, προς αντιμετώπιση της υπερχρέωσης, η Ευρώπη προσέφερε τεράστια ελάφρυνση χρέους μέσω επιμηκύνσεων και χαμηλών επιτοκίων (OSI). Αλλά η τεράστια μείωση του ΑΕΠ είχε αντίστοιχες δραματικές επιπτώσεις και στο ιδιωτικό χρέος. Τα νοικοκυριά απώλεσαν μεγάλο μέρος του εισοδήματός τους, του «δικού τους ΑΕΠ». Και για τους ίδιους λόγους, το ιδιωτικό χρέος έγινε δυσβάσταχτο.»

Σελίδα 1 από 4