O Κίμων Βελιτζανίδης εξετάζοντας τα επιστημονικά εργαλεία για την αντιμετώπιση του ISIS, αναλύει η έννοια της «σταυροφορίας» που εισήγαγε ο Jonathan Riley-Smith μετά την 11^η Σεπτεμβρίου. Μια έννοια που προκάλεσε εντάσεις στη διεθνή επιστημονική κοινότητα καθώς «κρίνει τις αναφορές αυτές ως βεβιασμένους συσχετισμούς οι οποίοι δεν διαφωτίζουν τη σημερινή κατάσταση». Στον διάλογο αυτό ο συγγραφέας εισάγει την έννοια της «υπερπραγματικότητα» του Jean Baudrilliard, σύμφωνα με την οποία «το πραγματικό έχει αντικατασταθεί από μια αναπαράσταση, από ένα αντίγραφο του οποίου το πρωτότυπο έχει χαθεί» και άρα, «στην περίπτωση των Σταυροφοριών, η συλλογική αντίληψη για τον όρο, αντικατέστησε το ίδιο το γεγονός»

O Γιώργος Σπηλιωτόπουλος αναφερόμενος στο «μάθημα» που πήραμε από την οικονομική κρίση, παραθέτει τη ρήση του Hegel «εκείνο που διδάσκει η ιστορία είναι ότι δεν διδασκόμαστε από την ιστορία», σημειώνοντας πως «αποτελεί ελάχιστο χρέος όλων μας, να προβληματιστούμε εκ νέου και να διδαχτούμε όχι μόνον ως πάσχοντες αλλά και ως μέλη της παρούσας κατάστασης, αξιοποιώντας γόνιμα τα επίπονα μαθήματα που μας δίδαξε κατά το διάστημα αυτό». Ο συγγραφέας τονίζει πως «πολιτισμός και ανέχεια δε συμβιβάζονται» και επισημαίνει πως «η θέση που αρμόζει στη χώρα μας τόσο στην ευρωπαϊκή όσο και στην παγκόσμια ιστορία διεκδικείται με τη δράση»

Ο Αριστοτέλης Αϊβαλιώτης εξετάζει την πολιτική των «αλλεπάλληλων φοροεπιδρομών» εκτιμώντας ότι τα αποτελέσματα αυτής είναι «κατά γενική ομολογία τραγικά» και τονίζοντας πως «η χώρα έχει πέσει μέσα σε έναν φαύλο κύκλο ύφεσης και από-επένδυσης». Ο συγγραφέας τονίζει «έχουμε πέσει σε μία μαύρη τρύπα, από την οποία αποκλείεται να βγούμε με μαγικό τρόπο, απλά επαναλαμβάνοντας τα ίδια σφάλματα» και σημειώνει πως η χώρα χρειάζεται ένα «επενδυτικό σοκ» προειδοποιώντας πως «φτάνουμε κοντά στην κρίσιμη ώρα, του μη περαιτέρω». «Εκτός από τους ανθρώπους, υπάρχουν και οι αριθμοί. Και αυτοί, οι αριθμοί, δεν βγαίνουν πια. Με καμία εξωτερική ή εσωτερική βοήθεια» τονίζει.