Ο Γιώργος Βογιατζής αναλύει το ζήτημα της «χρηματοδότησης και αποζημίωσης των υπηρεσιών υγείας». Ο συγγραφέας προτείνει «μία σειρά από καινοτομίες ώστε να μειώσουμε τις δαπάνες και ταυτόχρονα να αυξήσουμε την ποιότητα των υπηρεσιών» υπολογίζοντας ότι «εντός δύο ετών από την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων που προτείνονται, θα εξοικονομηθούν από τις υπάρχουσες συνολικές δαπάνες υγείας τουλάχιστον 3 δις». Ο συγγραφέας αναλυτικά παραθέτει το νέο μοντέλο για τον ΕΟΠΥΥ ο οποίος «πρέπει να εξελιχθεί σε ένα μοντέρνο ασφαλιστικό ταμείο υγείας που ο λόγος ύπαρξης του είναι η ενεργός παρέμβαση στον τομέα της αποζημίωσης των υπηρεσιών υγείας προς όφελος των ασφαλισμένων του»

Ο Κωνσταντίνος Μαν. Σοφούλης στο άρθρο – παρέμβαση εξετάζει αναλυτικά και αποδομεί το Πόρισμα του Εθνικού Διαλόγου για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, και τονίζει: «Το Πόρισμα είναι διπλά χρήσιμο. Από την μία πλευρά, αποκαλύπτει με τον πειστικότερο τρόπο μια στρατηγική που είναι εξαιρετικά επικίνδυνη για το φιλελεύθερο δημοκρατικό εκπαιδευτικό μας σύστημα και το μέλλον του. Μπορεί να διαβαστεί σαν ήχος καμπάνας για μεγάλο κίνδυνο και να θέσει τους υπερασπιστές της δημοκρατίας μας σε κατάσταση συναγερμού. Από την άλλη, όμως, κωδικοποιεί μια σειρά από ιδέες για την παιδαγωγική συγκρότηση της εκπαίδευσής μας που αποτελεί ομολογία κατάκτησης ιδεών που στο παρελθόν πολεμήθηκαν υστερικά»

Ο Γιάννης Μαντζίκος αναλύει τις επιπτώσεις που ενδέχεται να έχει το Brexit στην ασφάλεια της Ε.Ε σε θέματα τρομοκρατίας σημειώνοντας πως «η Μεγάλη Βρετανία είναι αναμφίβολα ο ηγέτης της Ένωσης σε θέματα ασφαλείας και πληροφοριών». Ο συγγραφέας εκτιμά πως «η έξοδος της Μ.Β. έρχεται σε μια κακή και καλή στιγμή συνάμα για την Ευρωπαϊκή Εξωτερική Πολιτική ιδίως στον τομέα αντιμετώπισης της τρομοκρατίας». «Κακή» γιατί «η Βρετανική τεχνογνωσία απεδείχθη καθοριστική στην αντιμετώπιση τόσο των τρομοκρατών όσο και των πειρατών». «Καλή» γιατί «είναι μια ευκαιρία για την ΕΕ να διαψεύσει αυτούς που την κατηγορούν ότι είναι δύσκαμπτη σε όλα τα επίπεδα»

Ο Στέλιος Κυριαζής αποτιμά την επίδραση του Brexit στα χρηματοοικονομικά μεγέθη, σημειώνοντας πως είναι τέτοια ώστε να «δικαιολογείται και η σπουδή κάποιων ευρωπαίων ηγετών να ζητήσουν την επιτάχυνση των διαδικασιών αποχώρησης». «H ρηγμάτωση του ενοποιητικού ιστού των οικονομιών της δύσης έρχεται να προστεθεί στο ήδη αβέβαιο μακροοικονομικό περιβάλλον. Στο βαθμό που θα δίνονται κάποιες απαντήσεις στο βραχύ μέλλον για τη μελλοντική σχέση Βρετανίας και Ε.Ε., αλλά και το μείγμα της ευρωπαϊκής πολιτικής -αν αυτή θα είναι στην κατεύθυνση του εμπλουτισμού της ενοποίησης και της παραπέρα απελευθέρωσης ή της ισχυροποίησης των εθνικών κρατών, θα διαγράφονται και οι επιδράσεις στα χρηματοοικονομικά μεγέθη.»

Ο Νίκος Γκιώνης εξετάζει τον «αλυτρωτισμός του ελληνικού αστισμού» όπου «η ίδια η γέννησή του, προσέκρουε σε μια καθηλωτική ακινησία του περιγύρου του». Ο συγγραφέας σημειώνει πως ο «αστισμός αντί να πορευθεί στις ράγες μιας επιχειρηματικότητας εγκλωβίστηκε και ανέχθηκε τον διαρκώς διογκούμενο πελατειακό κρατισμό, παρασιτικού τύπου». Ερχόμενος στο σήμερα ο συγγραφέας εκτιμά πως «η προοδευτική ανασύνταξη του ως εμπροσθοβαρούς μετασχηματισμού της ελληνικής πολιτείας, πολιτικά μπορεί να εκφραστεί με το Κέντρο, ως φορέα συγκρητισμού του τρέχοντος ρεαλισμού, του πολιτικού και οικονομικού φιλελευθερισμού και των ανεξίτηλων Σοσιαλδημοκρατικών προταγμάτων για το προνοιακό κράτος και τις δομές του»

Ο Χρήστος Μπαξεβάνης προτείνει ένα «Σχέδιο Δράσης για την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης και του μεταναστευτικού προβλήματος σε Ελλάδα και Ε.Ε.» σημειώνοντας ότι «η κρίση με το ευρώ και η ραγδαία αύξηση των ροών έχουν ενισχύσει φυγόκεντρες δυνάμεις στο εσωτερικό της Ένωσης». Ο συγγραφέας προτείνει «μια σειρά μέτρων για την αποτελεσματικότερη διαχείριση των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών πάνω στη βάση των δύο αλληλένδετων αρχών της ευθύνης και της αλληλεγγύης» καθώς και ένα «Σχέδιο Εθνικής Στρατηγικής για το Προσφυγικό». Αναφερόμενος στις τελευταίες εξελίξεις με το Brexit, τονίζει πως «μπαίνουμε σε αχαρτογράφητα νερά, ας ελπίσουμε όχι και χωρίς πυξίδα»