Ο Γ. Σαββαΐδης στην ομιλία του στην εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών «Με αφορμή το όνομα – Συγκυρία και στρατηγική στα Βαλκάνια», μιλάει για τη Διάσκεψη του Βουκουρεστίου στο ΝΑΤΟ και τί επακολούθησε: «Όπως είναι φυσικό για την κυβέρνηση της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας των Σκοπίων, αλλά, και επίσης για ορισμένους πολύ ισχυρούς προστάτες της, η ομόφωνη απόφαση του Βουκουρεστίου δεν επρόκειτο να περάσει και να μείνει όπως είχε, δηλ. χωρίς περαιτέρω αντίδραση. Μετά την ανταλλαγή κατηγοριών για ελληνικό βέτο, για παρεμπόδιση, για υπονόμευση και για άλλες κατηγορίες που μας απευθύνθηκαν, απεφάσισε η κυβέρνηση των Σκοπίων, σε μια προφανή κίνηση φυγής προς τα εμπρός, να φέρει το θέμα σε μια δικαστική αντιμετώπιση στην Χάγη.»

Ο Δ. Καραϊτίδης στην ομιλία του στην εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών «Με αφορμή το όνομα – Συγκυρία και στρατηγική στα Βαλκάνια», μιλάει για το εμπάργκο και την ενδιάμεση συμφωνία: «Έτυχε να είμαι παρών στην επίσκεψη που πραγματοποίησε ο τότε αναπληρωτής υπουργός εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Χόλμπρουγκ, αρχές Σεπτεμβρίου στην Εκάλη που ήταν τότε η κατοικία του Παπανδρέου. Η επίσκεψη έγινε με τρόπο αιφνιδιαστικό δεν είχαν προηγηθεί επαφές, ούτε υπήρχαν ενδείξεις που να επέτρεπαν εικασίες έστω για πιθανή πραγματοποίησή της. Ο Χόλμπρουγκ ακολουθούμενος από δύο συνεργάτες του, δήλωσε ότι ο πρόεδρος Κλίντον, επιθυμούσε να αναλάβει πρωτοβουλία για να επιλύσει τη διαφορά της Ελλάδας με τα Σκόπια»

Η Κωνσταντίνα Μπότσιου στην ομιλία της στην εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών «Με αφορμή το όνομα. Συγκυρία και στρατηγική στα Βαλκάνια» τονίζει: «Όπως συνέβη ιστορικά με άλλες διαφορές μεταξύ κρατών στην Ευρώπη, και εδώ φαίνεται ότι αμοιβαία αποδεκτή και βιώσιμη λύση μπορεί να γίνει εφικτή αν εγγυάται την ασφάλεια των συνόρων, αλλά και την ασφάλεια των ταυτοτήτων και για τις δύο πλευρές. Εκεί έγκειται η επιμονή της Ελλάδας σε συνολική και ταυτόχρονη λύση για όλα τα θέματα: ονομασία, σύνταγμα, ιθαγένεια, εθνότητα, γλώσσα, σύμβολα. Ως προς το όνομα, δεν μπορεί παρά να σημαίνει σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό για όλες τις χρήσεις. Επομένως, στη σημερινή διαπραγμάτευση, το Βουκουρέστι αποτελεί αυτονόητα την ελάχιστη εθνική γραμμή.»

Ο Βασίλης Γούναρης στην ομιλία του στην εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών «Με αφορμή το όνομα. Συγκυρία και στρατηγική στα Βαλκάνια» τονίζει: «Η συνεχής διαπραγμάτευση των ταυτοτήτων είναι επιφαινόμενο της ουσίας του Μακεδονικού Ζητήματος, που ανέκαθεν ήταν, όπως είπα από την αρχή, ο έλεγχος του χώρου. Είναι μια συζήτηση τεχνητή για ένα ζήτημα αποκλειστικά γεωπολιτικής. Συμμετέχουν για πάρα πολλά χρόνια σ’ αυτήν διπλωμάτες και πολιτικοί, κόμματα και παράγοντες, οργανισμοί, συνασπισμοί, μέτωπα και συμμαχίες, μεγάλες και μικρές δυνάμεις, στην προσπάθεια να ελέγξουν αποτελεσματικότερα τον χώρο και τους ανθρώπους. Η συζήτηση προκύπτει πάντοτε κατά τη διάρκεια κρίσεων που αφορούν τον έλεγχο του χώρου.»

Ο Β. Μαρκής στην ομιλία του στην εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών, «Κοινό περί δικαίου αίσθημα Vs. Κράτος δικαίου», τονίζει: «Καθημερινά υπάρχει μεγάλος αριθμός πολιτών που είναι ικανοποιημένοι από τη Δικαιοσύνη (είναι αυτοί που η υπόθεση τους είχε θετική έκβαση), ενώ εκείνοι που θίγονται από τις αποφάσεις ή ενέργειες εκφράζουν ιδιαίτερα αρνητικά αισθήματα κατά της Δικαιοσύνης σε πρώτη ευκαιρία. Αν μάλιστα δικηγόρος είναι από αυτούς τους λίγους, που δικαιολογούν την απώλεια της υπόθεσης, αποδίδοντας την σε διαπλοκή των δικαστών, τότε τα αρνητικά αισθήματα είναι περισσότερο έντονα. Οι δύο αυτές μεγάλες ομάδες διαμορφώνουν τη θέση της κοινής γνώμης «έναντι της Δικαιοσύνης» όπως αυτή εκφράζεται σε διάφορες σφυγμομετρήσεις.»

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος στην ομιλία του στην εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών, «Κοινό περί δικαίου αίσθημα Vs. Κράτος δικαίου», τονίζει: «Το κράτος δικαίου είναι το κράτος που εγγυάται και διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και όλες τις συναφείς θεσμικές εγγυήσεις που αποτελούν προϋπόθεση και για τη λειτουργία της δημοκρατίας. Γιατί χωρίς κράτος δικαίου δε μπορούν να λειτουργήσουν ούτε τα πολιτικά δικαιώματα ούτε τα δικαιώματα συλλογικής δράσης. Δεν μπορεί να λειτουργήσει ούτε η κοινωνία των πολιτών, ούτε ένα πολιτικό σύστημα το οποίο είναι πραγματικά δημοκρατικό, αναγόμενο όχι μόνο στους θεσμούς αλλά και τις αξίες και τις ιστορικές κατακτήσεις και τα αυτονόητα της δημοκρατίας.»