Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: Οικονομία

Ο Μελέτης Ρεντούμης γράφει για τις θετικές ενδείξεις από την αγορά ομολόγων και την αποτίμηση των ελληνικών χρεογράφων στις διεθνείς αγορές, και τονίζει: «Σε κάθε περίπτωση, μπορεί τα δεδομένα και η παρούσα συγκυρία να είναι θετική, αυτό όμως δεν αναιρεί την σκληρή καθημερινή πραγματικότητα στο μικρό επίπεδο της οικονομίας, που είναι η βιωσιμότητα των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων που αποτελούν τον κορμό της οικονομίας με στόχο την ανάπτυξη. Αν δεν βελτιωθούν ταυτόχρονα οι παραγωγικές συνθήκες και δεν δημιουργηθούν άμεσα νέες θέσεις εργασίας τότε η καλή προοπτική των ελληνικών ομολόγων σύντομα θα ανατραπεί με άγνωστες συνέπειες.»

Ο Μελέτης Ρεντούμης γράφει για τα κόκκινα δάνεια: «Μία από τις πιο δύσκολες και σημαντικές παραμέτρους του 3ου Μνημονίου που σχετίζεται με το τραπεζικό σύστημα, είναι η αντιμετώπιση των λεγόμενων μη εξυπηρετούμενων ή κόκκινων δανείων. Πρόκειται ίσως για την μεγαλύτερη πρόκληση της ελληνικής οικονομίας καθώς αν δεν μειωθούν αισθητά τα δάνεια σε καθυστέρηση, εντός των επόμενων ετών, τότε ενδέχεται παρά την δημοσιονομική προσαρμογή η οικονομία να περάσει σε παγίδα ρευστότητας, όπου ένα μεγάλο μέρος της τρέχουσας ρευστότητας θα κατευθύνεται για απομείωση παρελθοντικών χρεών, εγκλωβίζοντας την παραγωγική δυναμικότητα της οικονομίας και υποθηκεύοντας τις επόμενες γενιές.»

Ο Γιώργος Παγουλάτος στην ομιλία του στο Συνέδριο του Κύκλου Ιδεών, Η Ελλάδα Μετά, θέτει τις οικονομικές προϋποθέσεις της ανάπτυξης και το Ευρωπαϊκό πλαίσιο. Ο Γ. Παγουλάτος εξηγεί πως «η στρατηγική προσπάθεια της χώρας, θεωρώ ότι θα πρέπει να οδηγείται στο να μειώσουμε αυτή την απόκλιση, να εξαλείψουμε αυτή τη θλιβερή εξαιρετικότητα της χώρας, μιας χώρας σε μνημόνιο, σε στασιμο-χρεοκοπία, μιας χώρας που στα μάτια πολλών περιγράφεται με τον εξαιρετικά θλιβερό όλο “basket case”» και εξηγεί πως ο όρος baske case «παραπέμπει στην εικόνα των ακρωτηριασμένων πολεμιστών που έρχονταν στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο έχοντας χάσει χέρια και πόδια και τους κουβαλούσαν σ’ ένα καλάθι»

Ο Γιώργος Προκοπάκης στην ομιλία του στο Συνέδριο του Κύκλου Ιδεών, Η Ελλάδα Μετά, αναλύοντας τις άμεσες προτεραιότητες, τονίζει «Η πράσινη γραμμή είναι αυτό που διαβάζουμε ως ονομαστικό χρέος. Έπεσε με την επιστροφή των 11 δις από το Βαρουφάκη την άνοιξη του ’15. Ανεβαίνει. Όμως το πέναλτι που έχουμε πληρώσει εδώ πέρα, είναι ότι δεν έχουμε ανακτήσιμα πια. Επί Σαμαρά – Βενιζέλου, η διαφορά ανάμεσα στην πράσινη και στη μπλε γραμμή ήταν τα χρήματα στις Τράπεζες τα οποία ήταν σε κάποιο βαθμό ανακτήσιμα και τα 11 δις. Έχουμε βρεθεί στο ίδιο και ψηλότερο χρέος, με μη ανακτήσιμα κι επομένως το μακροπρόθεσμο χρέος, που είναι η μπλε γραμμή, είναι σε πολύ χειρότερη κατάσταση.»

Ο Θόδωρος Διασάκος στην ομιλία του στο Συνέδριο του Κύκλου Ιδεών, Η Ελλάδα Μετά, θέτει το θέμα του χρέους και σημειώνει: «Βρισκόμαστε επομένως σε μια κατάσταση που είναι άμεση η ανάγκη για επαναδιαπραγμάτευση. Φυσικά η επαναδιαπραγμάτευση όσον αφορά την ονομαστική αξία του χρέους έχει αποκλειστεί από το 2012. Εκείνο ωστόσο που μπορούμε να κάνουμε είναι να επαναδιαπραγματευθούμε το χρονικό προφίλ των πληρωμών - να επεκτείνουμε τον χρονικό ορίζοντα και να μειώσουμε τις ετήσιες πληρωμές». Ο Θ. Διασάκος τονίζει πως «θα πρέπει να επιτέλους να κάνουμε μια προσπάθεια αποκατάστασης της αλήθειας για το χρέος»

Ο Γιώργος Στρατόπουλος στην ομιλία του στο Συνέδριο του Κύκλου Ιδεών, Η Ελλάδα Μετά, μίλησε για την ορθολογική κατανομή δαπανών και φορολογικών βαρών, και τόνισε: «Αναμορφώνουμε το φορολογικό μειώνοντας το αφορολόγητο. Και την ίδια στιγμή διατηρούμε την αντιπαραγωγική δομή των ασφαλιστικών εισφορών και καταλήγουμε σε δυσανάλογα υψηλή φορολογική επιβάρυνση των χαμηλόμισθων. Μεταρρυθμίζουμε το ασφαλιστικό ενοποιώντας τα Ταμεία. Και την ίδια στιγμή διατηρούμε την αντιαναπτυξιακή δομή των ασφαλιστικών εισφορών και έτσι με την ενοποίηση μεταδίδουμε το πρόβλημα σε ένα ακόμα κομμάτι της οικονομίας. Με μισές μεταρρυθμίσεις δημιουργούμε περισσότερα προβλήματα απ’ όσα λύνουμε. Πρέπει να συνεχίσουμε τις μεταρρυθμίσεις στο δημοσιονομικό πεδίο χαράσσοντας στρατηγικές προτεραιότητες»

Γιώργος Προβόπουλος, στην παρουσίαση του βιβλίου «Μύθοι και Αλήθειες για το Δημόσιο Χρέος: 2012-2017» του Βαγγέλη Βενιζέλου: «Το βιβλίο περιγράφει πολύ αναλυτικά όλες τις φάσεις από τις οποίες διήλθε η μεγαλύτερη παγκοσμίως περίπτωση περικοπής χρέους των τελευταίων δεκαετιών, γνωστή σαν PSI. Κι όμως, αυτή η ιστορικά πρωτόγνωρη ελάφρυνση κρατικού χρέους λοιδορήθηκε κατά κόρον, ιδιαίτερα μάλιστα από εκείνους οι οποίοι ήταν υπέρ ενός σοβαρού κουρέματος του χρέους. Καλλιεργήθηκαν επίσης διάφοροι μύθοι τους οποίους καταρρίπτει έναν προς έναν το βιβλίο, ιδιαίτερα εκείνον που συνδέει την κατάρρευση των Ασφαλιστικών Ταμείων με το PSI.»

Γκίκας Χαρδούβελης, στην παρουσίαση του βιβλίου «Μύθοι και Αλήθειες για το Δημόσιο Χρέος: 2012-2017» του Βαγγέλη Βενιζέλου: «Πράγματι, το λέω διαρκώς και στους φοιτητές μου, το εθελοντικό κούρεμα του ελληνικού χρέους, γνωστό και ως PSI, αυτή τη στιγμή αποτυπώνεται στα διεθνή φοιτητικά εγχειρίδια ανά τον κόσμο ως μάθημα διδασκαλίας. Έτσι, μέσω του PSI όλοι μαθαίνουν και για την Ελλάδα. Η Ελλάδα τις επόμενες δεκαετίες θα αποτυπώνεται στο μυαλό των σπουδαγμένων ξένων σε όλο τον πλανήτη, από την Ασία έως τη Λατινική Αμερική, από δύο χαρακτηριστικά: τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και το νεο-ελληνικό PSI.»

Ο Μελέτης Ρεντούμης εξετάζει την αλλαγή πολιτικής της ΕΚΤ, τονίζοντας ότι «τα συνεχώς βελτιούμενα οικονομικά της Ευρωζώνης τόσο όσον αφορά τον πληθωρισμό αλλά και την απασχόληση, δημιουργούν συνθήκες για αλλαγή του μείγματος νομισματικής πολιτικής». Ο συγγραφέας εκτιμώντας ότι η ένταξη της Ελλάδας στο QE θα είναι θετική, τονίζοντας όμως ότι «θα είναι παράδοξο τη στιγμή που η Ελλάδα θα μπαίνει στο QE αυτό τελικά ν’ αναιρείται στην πράξη λόγω των μειωμένων πράξεων νομισματικής πολιτικής, γεγονός που λόγω των ιδιαιτεροτήτων της ελληνικής οικονομίας, θα επηρεάσει αρνητικά την ρευστότητα των τραπεζών, αν δεν συμμετέχει το τραπεζικό σύστημα για ικανό χρονικό διάστημα»

Ο Γιώργος Στρατόπουλος εξετάζει το ζήτημα των κόκκινων δανείων: «Συνεργατικές λύσεις με γενναίες παραχωρήσεις (κούρεμα δανείων). Αυτό είναι ένα χρήσιμο εργαλείο στην προσπάθεια εξυγίανσης των δανειακών χαρτοφυλακίων των τραπεζών. Τα πιστωτικά ιδρύματα όμως, επαναπαυμένα και παγιδευμένα στο νομικά κατοχυρωμένο δικαίωμά τους να πλειστηριάζουν την προσωπική περιουσία των δανειοληπτών, απέτυχαν να αναπτύξουν αυτό το εργαλείο. Μπορεί άραγε η Πολιτεία, νομιμοποιείται να παρέμβει; Ναι, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για αποτελεσματική συνεργασία πιστωτικών ιδρυμάτων και δανειοληπτών, προς όφελος και των δύο. Με νομοθετικές πρωτοβουλίες που θα περιορίζουν τα δικαιώματα των τραπεζών επί του πλειστηριασμού περιουσιακών στοιχείων του δανειολήπτη πέραν των ήδη υποθηκευμένων εμπράγματων εξασφαλίσεων.»