Ο Κώστας Πετρουλάς εξετάζει την ιστορική διαδρομή του κομματικού φαινομένου, εκτιμώντας ότι «η φθορά του κομματικού θεσμού με τη σημερινή μορφή του, είναι δεδομένη» σημειώνοντας ότι «έχει ταυτιστεί μάλλον με το συμφέρον των μελών του παρά με την προσφορά του στην πολιτική» και τονίζοντας ότι «ο λεγόμενος «δημοκρατικός συγκεντρωτισμός» ενταφίασε τη δημοκρατία καθώς εναρμόνισε τη δομή του κόμματος στο πολιτικό σχέδιο για την κοινωνία». Ο συγγραφέας προκρίνει το «Κόμμα Δημιουργίας και Αλληλεγγύης» το όποιο «προτείνει και οδηγεί την διεκδικητική του δράση μέσα από το φίλτρο του κοινωνικού οφέλους και ταυτόχρονα διεκδικεί το σύνολο των αιτημάτων που αναφέρονται στα ανθρώπινα δικαιώματα»

Ο Ιάσων Καρανίκας εξετάζει την κατάσταση στην γαλλική και ευρωπαϊκή σκηνή στο απόηχο των προεδρικών εκλογών και της νίκης του Μακρόν, σημειώνοντας ότι «το αξιοσημείωτο λοιπόν στις φετινές προεδρικές εκλογές δεν είναι η εκλογή Μακρόν, αλλά το υψηλότατο ποσοστό που κατόρθωσε να συγκεντρώσει η Μαρίν Λεπέν, μια υποψήφια που αποδοκιμάστηκε ομόφωνα από ολόκληρο σχεδόν τον πολιτικό κόσμο και τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης». Ο συγγραφέας τονίζει πως «αν η ΕΕ δεν δώσει έμφαση στην διαφύλαξη του κοινωνικού της μοντέλου, είναι βέβαιο ότι το αντί-ευρωπαϊκό αίσθημα θα οξυνθεί, και πολιτικά κόμματα όπως το Εθνικό Μέτωπο θα συνεχίσουν να κερδίζουν έδαφος»

Ο Μελέτης Ρεντούμης εξετάζει την αλλαγή πολιτικής της ΕΚΤ, τονίζοντας ότι «τα συνεχώς βελτιούμενα οικονομικά της Ευρωζώνης τόσο όσον αφορά τον πληθωρισμό αλλά και την απασχόληση, δημιουργούν συνθήκες για αλλαγή του μείγματος νομισματικής πολιτικής». Ο συγγραφέας εκτιμώντας ότι η ένταξη της Ελλάδας στο QE θα είναι θετική, τονίζοντας όμως ότι «θα είναι παράδοξο τη στιγμή που η Ελλάδα θα μπαίνει στο QE αυτό τελικά ν’ αναιρείται στην πράξη λόγω των μειωμένων πράξεων νομισματικής πολιτικής, γεγονός που λόγω των ιδιαιτεροτήτων της ελληνικής οικονομίας, θα επηρεάσει αρνητικά την ρευστότητα των τραπεζών, αν δεν συμμετέχει το τραπεζικό σύστημα για ικανό χρονικό διάστημα»