Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: Φάκελος Δοκιμασίες Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης

Ο Πέτρος Καβάσαλης με αφορμή τα 60 χρόνια από την υπογραφή της Συνθήκης της Ρώμης γράφει: «Η Ελλάδα δεν μπορεί να κάθεται στο περιθώριο, χρειάζεται να κατανοήσει τις αλλαγές που έρχονται, να αποκτήσει στρατηγική που θα διασφαλίσει τη θέση της στην Ευρώπη που ανασχηματίζεται, για να μην «επιστρέψει» οδυνηρά από την Ευρώπη στα Βαλκάνια. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνον αν συμμετέχει στη συζήτηση για τη νέα αρχιτεκτονική της Ευρώπης. Αυτή δεν θα προέλθει χωρίς οδύνες, χωρίς την εμβάθυνση των μεταρρυθμίσεων που απαιτούνται σε κάθε χώρα, χωρίς να πούμε την αλήθεια για αυτό που φαίνεται στον ευρωπαϊκό ορίζοντα»

Ο Τάκης Αναστόπουλος στην ομιλία του στην ημερίδα του Κύκλου Ιδεών «60 χρόνια μετά τη Συνθήκη της Ρώμης: Η Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση ξανά σε δοκιμασία», τονίζει: «Η Ευρώπη έχει περάσει από πολλές κρίσεις. Πάντα τα κατάφερνε - έτσι θα τα καταφέρει και τώρα. Η επίλυση κάθε μίας από τις κρίσεις έφερε πάντα περισσότερη Ευρώπη. Να θυμίσω την κρίση μετά το ναυάγιο της Ευρωπαϊκής Αμυντικής Κοινότητας (1954) ή την πρώτη κρίση της ΕΟΚ που έμεινε γνωστή ως κρίση της «άδειας καρέκλας» (1965-66). Κάθε κρίση τελείωνε με ένα δημιουργικό συμβιβασμό. Γιατί κάθε απόφαση και πολύ περισσότερο κάθε μεγάλη απόφαση είναι προϊόν συμβιβασμού.»

Ο Γιώργος Θεοδωρίδης γράφει για την Ευρώπη με αφορμή τα 60 χρόνια από τη Συνθήκη της Ρώμης τονίζοντας πως «αν κανείς επιθυμούσε να τα προσδιορίσει συνθηματολογικά, θα μπορούσε να σημειώσει πέντε λέξεις: Ειρήνη, Δημοκρατία, Ανθρώπινα Δικαιώματα, Ευημερία». Ο συγγραφέας σημειώνει πως «στις 25 Μαρτίου οι ηγέτες των κρατών μελών θα συγκεντρωθούν στη Ρώμη σε μια άτυπη επετειακή σύνοδο, 60 χρόνια μετά την υπογραφή της ιδρυτικής συνθήκης» εκτιμώντας πως «η συγκυρία δεν θα μπορούσε να είναι πιο δύσκολη και αρνητική για το κοινό εγχείρημα». «Η Ελλάδα δικαιούται και υποχρεούται να είναι παρούσα, ως ισότιμος συνομιλητής» τονίζει.

Ο Σπύρος Μαθιουδάκης εξετάζει την κατάσταση στην Ευρώπη όπου «αυτόκλητοι θεματοφύλακες των επιμέρους εθνικών ανεξαρτησιών εμφανίζονται με όλο και περισσότερη συχνότητα ανά την ήπειρο, με αποκορύφωμα μέχρι στιγμής την απόφαση του Ηνωμένου Βασιλείου για αποχώρηση από την Ένωση». Ο συγγραφέας τονίζει πως «η Ευρώπη είναι φορέας ενός ισχυρού πολιτισμικού υποβάθρου, μια κοινότητα ηθών, φορέας κοινών αξιών» και σημειώνει πως «το διακύβευμα είναι η κατοχύρωση αυτών των ηθών και αξιών». «Οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις θα κληθούν τελικά να δουλέψουν ώστε να καταστεί η Ευρώπη παγκόσμιο πρότυπο κοινωνικής δικαιοσύνης, όπου θα κατοχυρώνεται το κοινωνικό κράτος, η ασφάλιση, η δημόσια υγεία» επισημαίνει ο συγγραφέας.

Ο Παναγιώτης Ιωακειμίδης μιλά για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει σήμερα η Ευρώπη αλλά και για τη σχέση Ελλάδας με Ευρώπη: «Το μέλλον της Ελλάδας λίγο πολύ σχετίζεται άρρηκτα και με το μέλλον της Ευρώπης. Ένα αρνητικό μέλλον για την Ευρώπη σημαίνει και για την Ελλάδα, όπως είμαστε αυτή τη στιγμή». Αναφερόμενος στην κατάσταση στην Ελλάδα τονίζει πως το πρόβλημα είναι πολιτικό και πρέπει να λυθεί «για να μπορέσουμε να επιστρέψουμε σε μια ευρωπαϊκή κανονικότητα» και εκτιμά πως «η ελληνική κοινωνία έχει και τις δυνάμεις και τις προσωπικότητες για ν’ αποφύγει και το βρόντο και το λυγμό»

Ο Μελέτης Ρεντούμης εξετάζει την κατάσταση στην Ευρωπαϊκή Ένωση όσον αφορά την «προστασία της θεμελιώδους αρχής της ελεύθερης διακίνησης προσώπων, αγαθών, υπηρεσιών και κεφαλαίων» στην εποχή του Brexit, της ισλαμικής τρομοκρατίας, του ψυχροπολεμικού κλίματος που διαμορφώνεται μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας καθώς και της έντασης του προσφυγικού προβλήματος. Ο συγγραφέας εκτιμά πως «η ΕΕ δεν διάγει τον πλέον φιλελεύθερο βίο της στην κατεύθυνση της ελεύθερης διακίνησης προσώπων» και τονίζει πως «η ΕΕ βρίσκεται ίσως στην πιο κρίσιμη καμπή της από την ίδρυσή της με βάση τις προκλήσεις που υφίστανται και καλείται ν’αντιμετωπίσει, προς όφελος πάνω απ’όλα των πολιτών της»

Ο Παναγιώτης Ιωακειμίδης παρουσιάζει τα αποτελέσματα της διάσκεψης της Μπρατισλάβα τονίζοντας ότι «ο οδικός χάρτης που αποφάσισαν οι εικοσι-επτά ηγέτες των κρατών μελών δεν οδηγεί πουθενά». Ο συγγραφέας σημειώνει ότι «οι πολιτικές ηγεσίες παραμένουν βαθύτατα διχασμένες» και πως η πολιτική εξασθένιση της Καγκελαρίου Α. Merkel και η πολιτική κατάρρευση του Γάλλου Προέδρου Fr. Hollande λειτουργούν ανασχετικά. Όσον αφορά την Ελλάδα τονίζει πως «στο κείμενο της Μπρατισλάβας δεν φαίνεται να αποτυπώνεται κάποιο ευδιάκριτο ελληνικό ίχνος» και συμπληρώνει πως για το μεταναστευτικό «γίνεται ρητή αναφορά στην ανάγκη ενίσχυσης της Βουλγαρίας και των Δ. Βαλκανίων αλλά απολύτως καμία στην Ελλάδα»

Ο Αθανάσιος Τσαυτάρης εξετάζει την κατάσταση στην ΕΕ σήμερα, με αφορμή την άτυπη Σύνοδο Κορυφή της Μπρατισλάβα, τονίζοντας πως η ΕΕ «γεννήθηκε» διαφορετικά από τις άλλες ενώσεις όπως οι ΗΠΑ, η Σοβιετική Ένωση, η Αγγλική Κοινοπολιτεία με το βασικότερο όλων χαρακτηριστικό «την απουσία κεντρικών (federal) πολιτικών». «Ο δρόμος της μέχρι στιγμής είναι αποτυχημένος. Η Ευρώπη ασθενεί και η κατάστασή της θα επιδεινωθεί και άλλο μετά την απομάκρυνση της Αγγλίας.» σημειώνει ο συγγραφέας εκφράζοντας όμως την ελπίδα πως δεν θα επικρατήσει ο παραλογισμός της διάλυσής της, αλλά οι απόψεις για την ολοκλήρωση μιας πραγματικής και ουσιώδους ενοποίησης.

Ο Άγγελος Τερζούδης εκτιμά ότι ενώ οι Ευρωπαίοι έχουν πολλά κοινά μεταξύ τους, «το τελευταίο διάστημα δείχνουν να υποβαθμίζουν την κοινή τους πολιτισμική ταυτότητα, με μια τέτοια ένταση, που έχει να φανεί από την εποχή του Β΄ ΠΠ». Ο συγγραφέας εντοπίζει δύο λόγους που η Ευρώπη «διολισθαίνει σε μια οπισθοδρομική πορεία με αναχρονιστικά χαρακτηριστικά»: 1. η μεταφορά της τρομοκρατίας μέσα στα όρια πλέον της ίδιας της Ευρώπης, 2. η απήχηση που βρίσκει ο άκρατος λαϊκισμός, ασκώντας πολιτικό εμπόριο με την απογοήτευση των πολιτών. «Το φαινόμενο της αδιάντροπης εξαπάτησης των πολιτών έχει πάρει ως γνωστόν ανησυχητικές διαστάσεις» τονίζει.

Ο Άγγελος Τερζούδης εξηγεί γιατί «μπορεί να υπάρχει και αισιόδοξη προσέγγιση της πορείας της ΕΕ» εκκινώντας από τα διδάγματα της ιστορίας της ΕΕ «όλων σχεδόν των οποίων κοινός παρονομαστής είναι η διάψευση των κατά καιρούς σεναρίων για τη διάλυσή της». Ο συγγραφέας εκτιμά πως «η ΕΕ πετυχαίνει μέχρι τώρα να ξεπερνάει τις εκάστοτε αντίξοες καταστάσεις, επειδή οι πολιτικές της βασίζονται στην παραδοχή πως η διαφορετικότητα σε μια ένωση εθνών δεν αποτελεί αξεπέραστο εμπόδιο στο να μπορούν αυτά να βρίσκουν ρεαλιστικούς τρόπους να εργάζονται μαζί» και συμπληρώνει πως «είναι μια δύσκολη διαδικασία, αλλά τελικά λειτουργεί».