Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: Κράτος, Θεσμοί & Πολιτικό Σύστημα

Η Χριστίνα Παπανικολάου γράφει για τον ψηφιακό μετασχηματισμό των Συστημάτων Υγείας: «Την τελευταία δεκαετία πολλά Σ.Υ. εφαρμόζουν νέες τεχνικές διοίκησης και διαχείρισης, αλλά και βαθύτερες οργανωτικές και λειτουργικές αλλαγές, που στοχεύουν στην αναίρεση των “στεγανοποιήσεων” και του κατακερματισμού ανάμεσα στα διάφορα επίπεδα παραγωγής και παροχής Υπηρεσιών Υγείας. Επιδιώκεται η λειτουργική και διοικητική σύγκλιση μεταξύ ΠΦΥ και Νοσοκομειακής περίθαλψης, μεταξύ υπηρεσιών αποκατάστασης και κατ’ οίκων φροντίδας, αλλά και γενικότερα μεταξύ Υγειονομικών Υπηρεσιών και Υπηρεσιών Πρόνοιας και κοινωνικής προστασίας. Αυτές οι αλλαγές υπηρετούν κυρίως ένα νέο κλινικό μοντέλο διαχείρισης ασθενών και ασθενειών, αυτό της ολοκληρωμένης και συνεκτικής φροντίδας Υγείας»

Ο Νίκος Κασκαβέλης γράφει για το εγγενές «ρίσκο» της δημοκρατίας και οι ισορροπίες του κοινοβουλευτισμού: «Έχουμε γίνει μάρτυρες απίστευτων ως χθες συμβάντων. Ο κάθε Υπουργός, με κάλυψη άνωθεν, φέρνει προς ψήφιση το οτιδήποτε. Από προκλητικές αυξήσεις θέσεων μετακλητών (και των αποδοχών τους), έως χαριστικές ρυθμίσεις και από άχρηστες δημιουργίες νέων υπηρεσιών, έως αναχρονιστικές ιδεοληψίες. Και όλα με την αλαζονική βεβαιότητα της μονιμότητας της εξουσίας τους και του απολύτως ανεξέλεγκτου. Ακόμα και σε περιπτώσεις που υπάρχει βάσιμη υποψία, αρκετή για να δικαιολογήσει έλεγχο (εξεταστικές) και εκεί υπάρχει κυνική κάλυψη. Όλα καλύπτονται και κανείς δεν έχει την παραμικρή ανησυχία ή διάθεση για οποιαδήποτε απολογία.»

Κυριακή, 25 Φεβ 2018

Απροστάτευτη Δημοκρατία

Ο Νίκος Λαλιώτης γράφει: «Το μέλλον της Ελλάδας δεν είναι αυτό που σχεδιάζουν και ονειρεύονται οι σημερινοί κυβερνώντες, το μέλλον της Ελλάδας θα προκύψει από τους πολίτες και τον πολιτικό κόσμο που υπερασπίζεται τη Δημοκρατία. Είναι μια κρίσιμη ώρα και σύντομα πρόκειται να δοθεί μια κρίσιμη μάχη μεταξύ του μετώπου της λογικής και του μετώπου του χάους, μεταξύ του μετώπου της ενότητας του λαού και του μετώπου του διχασμού του και τέλος μεταξύ του μετώπου της Δημοκρατίας και του μετώπου των ολοκληρωτικών λύσεων. Υπομονή μέχρι τις εκλογές… Προς το παρόν ζούμε τη δική μας σκοτεινή ώρα, αλλά υπομονή μέχρι τις εκλογές.. Οι πολίτες θα δώσουν την απάντηση της Δημοκρατίας.»

Ο Ανδρέας Πανταζόπουλος γράφει για τη συνωμοσιολογία και τον αριστερό λαϊκισμό, με αφορμή πρόσφατη έρευνα στην Γαλλία: «Το γενικότερο συμπέρασμα της εν λόγω έρευνας, η οποία βέβαια χρήζει περαιτέρω ανάλυσης, είναι ότι οι λεγόμενες «θεωρίες συνωμοσίας» συνιστούν μείζον κοινωνικό φαινόμενο, στην πιο πυκνή τους μορφή αφορούν έναν στους τέσσερις Γάλλους, μόνον ένας στους πέντε εμφανίζεται να τις απορρίπτει απολύτως. Οι νέοι φαίνονται πιο επιρρεπείς στην συνωμοσιολογία από ό,τι οι μεγαλύτερες ηλικίες, εκτός από εκείνη τη μορφή της που αφορά την κλιματική αλλαγή και την μετανάστευση. Τέλος, η συνωμοσιολογία συσχετίζεται θετικά με την λεγόμενη (ακροαριστερή ή ακροδεξιά) λαϊκιστική ψήφο.»

Ο Νίκος Γκιώνης γράφει για τον εθνικισμό στην Ελλάδα: «Η θεσμισμένη ελληνική Πολιτεία με την συντεταγμένη λειτουργία της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας οφείλει να δείξει ταυτόχρονα ρεαλισμό , πατριωτισμό και απαρέσκεια προς δηλωμένους ή αδήλωτους νεο-εθνικισμούς, που μόνον διπλωματικές ήττες φέρνουν. Και είναι η ίδια ακριβώς Πολιτεία, που πρέπει να υπενθυμίζει ή να θέτει τα όρια σε οποιονδήποτε συλλογικότητα. Και φυσικά μόνον αυτό είναι το πλαίσιο επιλύσεως του σύνθετου ονόματος της ΠΓΔΜ σήμερα, κάθε άλλου αύριο. Ο εθνικισμός τελείωσε διανοητικά με τον Πόλεμο, ο νέος στρεβλωμένος δεν είναι παρά αντιπατριωτικός αλλά και πηγή δυστυχίας.»

Ο Νίκος Λαλιώτης γράφει για την Ελλάδα του μέλλοντος και την ανάγκη του συγκεκριμένου: «Δεν είναι μονόδρομος η οπισθοδρόμηση και η περιθωριοποίηση μας, δεν είναι μονόδρομος η φτωχοποίηση οικονομική και πνευματική που συντελείται από την διακυβέρνηση και την αισθητική της κυβέρνησης Τσίπρα Καμμένου. Η Ελλάδα μπορεί και αλλιώς. Μπορεί να αποκτήσει ένα σύγχρονο κράτος που να διευκολύνει και να υπηρετεί τον πολίτη και όχι το αντίστροφο. (...) Αν θα διάλεγα ένα σύνθημα θα ήταν το «Συγκεκριμένο». Να μπούμε στην εποχή του συγκεκριμένου, στην εποχή της συγκεκριμένης πολιτικής θέσης και πράξης. Από αυτό έχουμε ανάγκη και όχι από θεωρίες.»

Κυριακή, 26 Νοε 2017

Το φαινόμενο Συριζα

Ο Νίκος Λαλιώτης γράφει για το φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ: «Ο Συριζα βασιζόμενος σε συγκεκριμένες ιδεολογικές καταβολές, δεν βλέπει τον πολίτη ως άτομο, τον βλέπει ως μάζα η οποία οφείλει να υπακούει σε μια «Σοφή» πολιτική ιεραρχία η οποία γνωρίζει ποιο είναι το «Σωστό», μια ιεραρχία η οποία δεν αποδέχεται ότι υπάρχει   διαφορετική αντίληψη των πραγμάτων πέραν της δική της και αν υπάρχει , αυτή η αντίληψη θεωρείται εχθρική και οφείλει να εξολοθρευτεί. Θεωρεί λοιπόν την αστική Δημοκρατία ως ένα αντίπαλο καθεστώς, ως κάτι το εχθρικό το οποίο οφείλει να πολεμήσει. Το παραδέχονται εξάλλου και οι ίδιοι.. δεν το κρύβουν..»

Ο Κώστας Κούρκουλος γράφει για το «πλεόνασμα της ατιμίας»: «Η «φιλανθρωπία της εξουσίας» υποθάλπει την κατασκευή ή την καθήλωση του αδύναμου, στη θέση που βρίσκεται. Και αυτό θέλει πλεόνασμα ατιμίας για να μεθοδευτεί. Διότι, προϋποθέτει μεγάλο πλεόνασμα ατιμίας, για να καταστρέψεις τον παραγωγικό πολίτη σου, με τη δήμευση του 80% του εισοδήματός του – όπως στην περίπτωση του παραδείγματος – ώστε να τον μετατρέψεις σε δικαιούχο επιδόματος φτώχειας. Ή για να σταματήσεις κάθε δημόσια επένδυση που θα δημιουργούσε θέσεις εργασίας, ώστε να μετατρέψεις αυτό που εξοικονομείς, σε φιλοδώρημα των ανέργων!»

Ο Νίκος Λαλιώτης γράφει για τη φούσκα του ψεύδους και την ανάγκη αλλαγή πορείας: «Αφετηρία της αντιστροφής της πορείας είναι η πτώση της κυβέρνησης Συριζανελ και η εκλογή μιας νέας σοβαρής κυβέρνησης με συναίσθηση του ιστορικού της ρόλου. Εννοείται ότι η κυβέρνηση Τσίπρα Καμένου δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στο οτιδήποτε, πόσο μάλλον στις απαιτήσεις της εποχής. Αυτή η νέα κυβέρνηση θα πρέπει να ενεργοποιήσει τις μεγάλες δυνατότητες του ελληνισμού ταχύτατα και με σχέδιο, ώστε να μπορέσει να μεταμορφώσει την χώρα και να δείξει έναν άλλο τρόπο ύπαρξης. Μπορούμε να υπάρξουμε και αλλιώς… στην πραγματικότητα δεν είναι θέμα επιλογής, πρέπει να υπάρξουμε αλλιώς.. διαφορετικά θα εξαφανιστούμε.»

Ο Μελέτης Ρεντούμης γράφει για τις εξελίξεις στην κεντροαριστερά: «Αν η νέα ηγεσία του κόμματος επιχειρήσει να δώσει με την συναίνεση των συμμετεχόντων κομμάτων κάποιο ιδεολογικό στίγμα, αυτό δεν μπορεί να περιφέρεται γύρω από το δίλημμα αριστερά ή δεξιά. Η κοινωνία πλέον ενδιαφέρεται για πρόοδο, απασχόληση, καινοτομία, για ισχυρό κοινωνικό κράτος και για ένα κράτος δικαίου που θα σέβεται κάθε πολίτη ξεχωριστά μέσα από ένα καθεστώς ισονομίας και ισοπολιτείας. Αυτές πρέπει να είναι οι θεμελιώδεις αρχές του νέου κόμματος που οφείλει να σεβαστεί την ανάγκη του κόσμου για κάτι νέο και ελπιδοφόρο χωρίς τις ιδεοληψίες του παρελθόντος και χωρίς πρόωρα εκβιαστικά διλήμματα μετεκλογικών συνεργασιών.»

Σελίδα 3 από 21