Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: Απασχόληση

"Η ψηφιακή εξέλιξη, ωρίμανση και αλλαγή της κοινωνίας μας κινείται λίγο-πολύ σε αχαρτογράφητα νερά και μοιάζει να είναι αμφίθυμη και αμφίρροπη, παρουσιάζοντας το διπλό πρόσωπο του Ιανού. Η ανάδειξη της θετικής όψης είναι, σε μεγάλο βαθμό, συνάρτηση ενισχυτικών δημόσιων πολιτικών οι οποίες, εκτός των άλλων, οφείλουν να ενσωματώσουν ένα συνεκτικό εκσυγχρονιστικό όραμα για τον αποτελεσματικό και βιώσιμο μετασχηματισμό του αναπτυξιακού μοντέλου της Ελλάδας. Και προφανώς, ως χώρα, δεν έχουμε καθόλου χρόνο για χάσιμο."

Ο Κώστας Κούρκουλος με αφορμή τη στάση της κυβέρνησης όσον αφορά την El Dorado, γράφει: «Οι απειλές του κ. Τσίπρα, ως αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, εναντίον οποιουδήποτε υποψήφιου επενδυτή ότι θα χάσει τα λεφτά του και θα πάει και φυλακή αν τολμήσει να επενδύσει στην Ελλάδα, όπως και το κυβερνητικό πάθος τους να κλείνουν τις επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα, αυτή δηλαδή η απροκάλυπτη δολιοφθορά τους κατά της οικονομίας της χώρας, δεν ήταν καθόλου τυχαίες. Και ότι δεν είχε μόνον στόχο τις επενδύσεις, αλλά φαίνεται πως ήταν και μία βαθύτερη «φυσική επιλογή»: Να εξαφανίσουν από προσώπου γης τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα»

Ο Γιάννης Κουράκης εξετάζει το ζήτημα της «απροθυμίας των νέων να στραφούν τη γεωργική εκμετάλλευση» καθώς «μόλις το 6% των υπευθύνων αγροτικών εκμεταλλεύσεων στην Ευρώπη, είναι κάτω των 35 ετών, ενώ το ποσοστό των άνω των 55 ετών, υπερβαίνει το 50%». Ο συγγραφέας αναφέρεται στις πρωτοβουλίες της Επιτροπής των Περιφερειών προκειμένου να αντιστραφεί η τάση αυτή και να βελτιωθεί η κατάσταση με τις οποίες «προτείνονται μέτρα στήριξης των νέων αγροτών, σε τομείς όπως η πρόσβαση σε αγροτική γη, η τραπεζική πίστη, οι εγγυήσεις, η βελτιστοποίηση των χρήσεων γης, η απλοποίηση γραφειοκρατικών διαδικασιών, η αναβάθμιση αγροτικής κατάρτισης σε αγροτικές περιοχές»

Ο Μελέτης Ρεντούμης αναλύει τη σημασία της πληροφορικής που όπως σημειώνει είναι «ένας από τους πιο δυναμικούς κλάδους της ελληνικής οικονομίας που μπορεί με οργανωμένες και συστηματικές κινήσεις να συνδράμει στην έξοδο της χώρας από την παρατεταμένη οικονομική κρίση είναι αυτός της πληροφορικής και γενικότερα της υψηλής τεχνολογίας και καινοτομίας.» Ο συγγραφέας τονίζει ότι «η πλήρης αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού της χώρας, η συνδρομή της πολιτείας και η διάχυση των νέων τεχνολογιών μέσω των επιχειρήσεων και των φορέων εκπαίδευσης, θα μπορούσε δυνητικά να δημιουργήσει θέσεις εργασίας, αυξάνοντας σημαντικά τον πολλαπλασιαστή του ΑΕΠ και οδηγώντας την χώρα σε διατηρήσιμη ανάπτυξη»

Ο Νίκος Ορφανός θέτει το θέμα της ανεργίας, του «ελέφαντα στο δωμάτιο για τον οποίο δε μιλάει κανείς» και αναζητά τα αίτια αυτής, ένα από τα οποία είναι το εκπαιδευτικό σύστημα που «βγάζει πτυχιούχους χωρίς κανένα σχεδιασμό για το που μπορούν να δουλέψουν», η εχθρότητα στον ιδιωτικό τομέα και η νοοτροπία της αριστεράς που θεωρεί ότι «η σύνδεση της εκπαίδευσης με την αγορά είναι έγκλημα». Ο συγγραφέας εκτιμά ότι λανθασμένα ο άνεργος σήμερα θεωρείται περιθωριακός και «αντιμετωπίζεται ως μια συνήθης περίπτωση». O τίτλος του άρθρου «3 στους 10» προέρχεται από το τραγούδι των UB 40 «One in Ten»

Ο Νίκος Τσολακίδης περιγράφει το παράλληλο σύμπαν των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ εκτιμώντας πως «η κυβέρνηση μόνο ανάσταση νεκρών δεν υποσχέθηκε, ακόμη» συμπληρώνοντας πως «όλα αυτά για την προσκόλληση στη νομή της εξουσία, για την καρέκλα, την έδρα, την καθέδρα». Ο συγγραφέας αφού παραθέσει βασικούς δείκτες για την κατάσταση της οικονομίας, σημειώνει δεικτικά πως «τα μόνα νούμερα με τα οποία ασχολείται το Μαξίμου είναι εκείνα των δημοσκοπήσεων». «Όσο ο λαός θα αγαπά της αλήθεια αλλά συνειδητά θα επιλέγει την ευκολία του ψεύδους, οι χαμηλές πτήσεις θα συνεχίζονται και θα κλιμακώνονται παντού, στον πολιτισμό , στην παιδεία, στην υγεία» τονίζει.

Ο Άλκης Καλλιαντζίδης παρουσιάζει αναλυτικά το μοντέλο των «πρεσβευτών Πολιτικών Υποδοχής και Ελκυστικότητας στην ύπαιθρο». Όπως υποστηρίζει ο συγγραφέας, «κοινός παρονομαστής της δυνητικής προόδου, τόσο του κεφαλαίου όσο και της εργασίας, είναι η κινητικότητα» και συμπληρώνει: «άρα για να υπάρξει αναπτυξιακή πρόοδος, η οποία θα οδηγήσει στην επένδυση, στην επιχειρηματικότητα, στην παραγωγική απασχόληση, στη χορήγηση εισοδήματος, στην επαγγελματική και κοινωνική ένταξη των ατόμων, χρειάζονται πολιτικές προσέλκυσης, κι όχι απώθησης της εν λόγω Κινητικότητας επενδύσεων και ανθρώπινων δεξιοτήτων». Ο συγγραφέας τονίζει πως «χρειάζεται απαρέγκλιτα το επεξεργασμένο και συγκεκριμένο Σχέδιο των Δημάρχων και των Περιφερειαρχών ενάντια στον αντι-επιχειρηματικό διωγμό».

Ο πρώην Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, κ. Αθανάσιος Τσαυτάρης, στο άρθρο -παρέμβασή του παρουσιάζει την πρότασή του για τη δημιουργία «Αγροτικών Συμπράξεων Καινοτομίας» και απευθύνει έκκληση προς «όλες τις πλευρές και ιδιαίτερα στους Κυβερνώντες για σύνεση και σώφρονες πρωτοβουλίες», τονίζοντας πως «η χώρα μας βρίσκεται στριμωγμένη σε μια γωνιά, μόνο αν δώσουμε τα χέρια, μπορούμε να τραβήξουμε μαζί μπροστά». Οι Αγροτικές Συμπράξεις Καινοτομίας είναι «μια καινοτόμα μορφή αγροτικού συνεργατισμού και διαδικτύωσης όλων των σχετικών κλάδων, μια νέα μορφή στοχευμένης διασύνδεσης ατόμων, φορέων και κοινωνικής δικτύωσης, ένα αποτελεσματικό και γρήγορο μέσο εισαγωγής καινοτομιών για μια «έξυπνη» γεωργία». Είναι, το «μαζί» στη σύμπραξη.

Η Κωνσταντίνα Κοτταρίδη θίγει το κρίσιμο ζήτημα της μετανάστευσης ανθρώπων με δεξιότητες (brain drain). «Η διαρροή εγκεφάλων εγείρει σοβαρές ανησυχίες για τις βραχυπρόθεσμες και μεσοπρόθεσμες προοπτικές της Ελλάδας ως προς την ανάκαμψή της» τονίζει καθώς «το ανθρώπινο κεφάλαιο αποτελεί ουσιαστική παράμετρο για την ανάκαμψη της οικονομίας και την επίτευξη βιώσιμης ανάπτυξης». Η συγγραφέας προτείνει πολιτικές για τον μετριασμό της φυγής του ανθρώπινου κεφαλαίου, μια εκ των οποίων είναι «η δημιουργία ανταγωνιστικού και ελκυστικού επιχειρηματικού περιβάλλοντος» καθώς και πολιτικές για τον επαναπατρισμό των ταλέντων. Αν δεν ληφθούν σύντομα μέτρα αναστροφής της τάσης φυγής, σημειώνει, η Ελλάδα θα οδηγηθεί αναπόφευκτα στη φτωχοποίηση.

Ο Άλκης Καλλιαντζίδης στο άρθρο του αναφέρεται στο ζήτημα της εσωτερικής μετεγκατάστασης και προτείνει πολιτικές που εφαρμόζονται σε άλλα κράτη – μέλη της ΕΕ για την υποστήριξη αυτής μέσω των ΟΤΑ. «Αυτές οι πολιτικές αποκαλούνται «Πολιτικές υποδοχής και ελκυστικότητας ατόμων και οικονομικών δραστηριοτήτων στην ύπαιθρο» και συνιστούν την προσφορά συνεκτικής δέσμης βοηθημάτων (συμβουλευτικών, οικονομικών, διοικητικών, στεγαστικών, κοινωνικής ένταξης, κλπ) προς δυνητικούς Μετοικούντες, αλλά και γηγενείς, από δυναμικούς Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ) οι οποίοι προσπαθούν έτσι να κάνουν σύζευξη των αναπτυξιακών αναγκών της υπαίθρου τους με την ατομική ζήτηση υποδοχής αστών για μετεγκατάσταση στην επαρχία.» εξηγεί ο συγγραφέας.